Η πολιτική μας στο Κυπριακό

Ενώ ο Αττίλας εδραιώνεται και ο εποικισμός αυξάνεται η πολιτική μας δίνει και παίρνει σε ένα άνισο παζάρι του δικαίου με το άδικο.

Οι σχετικά πρόσφατες κοινές δηλώσεις του προέδρου της Δημοκρατίας Κύριου Χριστόφια με τον Ταλατ μας βάζουν σε σκέψεις εν σχέση με το μέλλον της νήσου μας. Ενώ ταυτόχρονα το φασιστικό ΑΚΕΛ διεξάγει πόλεμο ενάντια στην σημαία μας. Μια σημαία βαμμένη με αίμα των προγόνων μας δια την επιβίωση και την επικράτηση του Ελληνισμού. Αυτοί οι προγόνοι μας που διεξήγαγαν αυτό που ονομάζουμε Εθνική Αντίσταση.

Γενικότερα η πολιτική μας στο Κυπριακό μας πρόβλημα από γενέτειρας της Κ.Δ. είναι λανθασμένη και καταφέρνει πάντα να συμβιβάζεται με οποιονδήποτε τρόπο σε οποιονδήποτε χώρο.

Εν τέλει, καταφέρνει όπως και δήποτε να κάνει το εχθρό πιο απαιτητικό στις συνομιλίες και τα θέλω του να μην σταματούν. Γι΄ αυτό και καταλήγουμε εδώ.

Το γεγονός ότι η δήλωση του Χριστόφια αναφέρει λύση δύο συνιστόντων κρατών είναι φυσικό επόμενο. Ο λόγος; Ο λόγος είναι γιατί όσο η πολιτική μας συμβιβάζεται, τόσο η αντίθετη πολιτική θέλει περισσότερα. Αυτό γιατί η πολιτική που έχουμε να κάνουμε είναι με την τούρκικη.

Παράδειγμα των πιο πάνω είναι η αναδρομή μας στην πολιτική από το 1977, υπογραφή υψηλού επιπέδου Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Οι Τούρκοι θερμοί υποστηρικτές της και εμείς ενάντια. Όσο περνούσαν τα χρόνια, χωνέψαμε την λύση ΔΔΟ και την διεκδικούμε. Με λίγα λόγια συμβιβαζόμαστε. Αφού λοιπόν οι Τούρκοι είδαν τον συμβιβασμό μας συνεχίζουν διεκδικώντας λύση δύο κρατών. Εμείς και πάλι ενάντια (όπως παλιά με την άλλη λύση). 2008 συμβιβασμός με την λύση 2 συνιστόντων κρατιδίων.

Δηλαδή, το παράδοξο και το πανηλίθιο που βλέπουμε εδώ είναι ότι δεν βλέπουμε τα λάθη του παρελθόντος, δεν βλέπουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται συνεχώς εναντίον μας ανήμποροι να προβλέψουμε τις καταστάσεις και τα γεγονότα.

Αν όμως η πολιτική μας ήταν πολιτική όχι συμβιβασμού, μια αυστηρή πολιτική που θα εξυπηρετούσε τα εθνικά μας συμφέροντα στο έπακρον και που θα ενίσχυε το δίκαιο τότε οι Τούρκοι θα έμεναν στην αρχική τους θέληση και δεν θα προχωρούσαν στις πιο ακραίες και προκλητικές τους διαθέσεις.

Βέβαια το χειρότερο είναι ότι ο συμβιβασμός που γίνεται είναι με την κατοχή. Δηλαδή για χάριν της καλής θέλησης της αδελφικότητας (!) κτλ καταντούμε άθλιοι προσκολλημένοι στον βούρκο των μεγάλων δυνάμεων με μόνο μέλημα και μόνη κίνηση τον συμβιβασμό μας.

Ταυτόχρονα ο λαός μας βουτηγμένος στην ευμάρεια και στην χρηματολαγνία μένει αμέτοχος στα πολιτικά δρώμενα του τόπου χωρίς να ψάχνει το μέλλον του. Μακριά από την αγνή πολιτικοποίηση και προσκολλημένος στην τυφλή κομματοποίηση ορίζει ένα μέλλον ανάξιο προς στις προσδοκίες των αγωνιστών προγόνων μας.

Σε μια κοινωνία που το μόνο που νοιάζεται είναι η «καλή» ζωή και η διασκέδαση. Έγνοια της; Σχεδόν καμία. Σε μια πολιτική που σε κάνει να σιχαθείς αυτό που ονομάζεται πολιτικός. Σε ένα κόσμο αδίκου και εκμετάλλευσης προσπαθούμε να αντισταθούμε. Έτσι με ορθό το λάβαρο και το ανάστημα συνεχίζουμε βροντοφωνάζοντας: Ζήτω η Εθνική Αντίσταση, Ζήτω η ΕΛΛΑΣ!

Ελληνόψυχος Νέος