Έχουν περάσει 24 χρόνια από το 1983 όπου η Τουρκία έφθασε στο αποκορύφωμα των πράξεων της κατά του λαού μας με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Απέδειξε και επίσημα πως ο μόνος λόγος της βάρβαρης εισβολής του 1974 ήταν η επέκταση τον συνόρων της κατά τα άλλα «Δημοκρατικής» και «Ευρωπαϊκής» Τουρκίας και όχι τα όλα όσα διεμήνυε προηγουμένους . Το Συμβούλιο Ασφαλείας και ο Ο.Η.Ε με το ψήφισμα 541/83 καταδίκαζε την ενέργεια αυτή και καλούσαν τις χώρες μέλη του ΟΗΕ να μην το αναγνωρίσουν, σεβόμενες την κυριαρχία της Κύπρου. Αυτό συμβαίνει ( στα χαρτιά τουλάχιστον κάτι που πάει όμως και αυτό να σταματήσει )
Αυτά είναι γεγονότα, πραγματικότητες που κανονικά θα έπρεπε να μας είχαν ενωμένους και έτοιμους για αγώνα...κάτι όμως που δυστυχώς δεν συμβαίνει. Ξεπουλημένες συνειδήσεις, πολιτική του χρήματος και των πολυεθνικών συμφερόντων και νέοι σε πλήρη παράλυση συγκροτούν τη σημερινή κοινωνία πάνω στην οποία η πατρίδα έχει εναποθέσει την ελπίδα της.
Μόνη ελπίδα η αφύπνιση, το ξύπνημα...η επιδίωξη για το καλύτερο το δίκαιο. Σε μια πατρίδα στην οποία επικρατούν τα πιο πάνω είναι ευθύνη και χρέος ο αγώνας και ας αποτελούμε την εξαίρεση την μειοψηφία. Ο αγώνας για το δικαίο και την ελευθερία δεν είναι αγώνας...είναι ΧΡΕΟΣ. Καλούμαστε όλοι να αγωνιστούμε για ένα δίκαιο μέλλον με μόνο στόχο την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου