Ξυπνήστε - Αντισταθείτε - Οργανωθείτε

H ανάγκη συσπείρωσης πλέον έχει γίνει πιο σημαντική από ποτέ. Όταν αναφέρομαι σε συσπείρωση, μιλώ για τους ανθρώπους που ακολουθούν ένα δρόμο αντίδρασης προς τα όσα συμβαίνουν, που βασίζεται σε στόχους και πλάνο. Η κατάσταση οδεύει εκτός ελέγχου με καθημερινές προβληματικές κινήσεις από τους κυβερνώντες και όχι μόνο. Δεν είμαι από αυτούς που θα πλέξουν το εγκώμιο του λαού γιατί θεωρώ πως φέρει τρομερή ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Γιατί αυτός και κανένας άλλος, επέτρεψε να διοικούμαστε από το ΔΗΣΑΚΕΛ και κάποια άλλα περίεργα φερέφωνα όπως το ΔΗΚΟ. Για να μην παρεξηγηθώ η αλλαγή θα επέλθει από τον ίδιο το λαό, όμως για να μπορέσεις ρεαλιστικά να επιλύσεις ένα πρόβλημα θα πρέπει να είσαι γνώστης όλων των πτυχών του.

Η αλλαγές που πρέπει να γίνουν θα πρέπει να κινηθούν σε τρεις άξονες. Ο πρώτος και σημαντικότερος η παιδεία. Ακούγεται πολύ γραφικό όμως είναι. Η παιδεία είναι ένα βασικό κομμάτι αφού αυτή θα κατορθώσει να δώσει τις βασικές αρχές στα θέματα συνεννόησις, αλληλεγγύης, πεποιθήσεων και σεβασμού. Να γαλουχήσει, να μεταλαμπαδεύσει ιδέες και αρχές που πλέον να εγκαινιάσουν ένα νέο τρόπο σκέψης που τόσο λείπει από την σημερινή κοινωνία μας.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η αυτο-οργάνωση. Η συσπείρωση θα έρθει μόνο μέσα από το βίωμα της δράσης και του αγώνα. Η αυτο-οργάνωση είναι πολύ σημαντική αφού δίνει στην κάθε ομάδα χαρακτηριστικά απαραίτητα για την θεμελίωση του αγωνιστικού πνεύματος μέσα από την αυτονομία που αποκτά, την αυτόβουλη δράση, τις πεποιθήσεις που ξεφεύγουν από τα κοινά νεοαστικά κόμματα ή άλλους "πολιτικά ορθούς" οργανισμούς δίνοντας την αίσθηση της δημιουργίας. Μια αίσθηση που λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη. Ξεφεύγοντας από το εγώ και πηγαίνοντας στο εμείς πλέον το άτομο έχει κερδίσει τον μισό πόλεμο.  Να ξεπεράσει τα δικά του εγωιστικά πάθη τα οποία μόνο καταστροφή μπορεί να επιφέρουν.

Τελευταίο στοιχείο είναι η δεκτικότητα. Δεκτικότητα στο να ακούσω την θέση και την πρόταση του άλλου. Τα φαινόμενα "εθνοσωτήρας", "υπερπατριώτης" και κάτι παρόμοια που κυκλοφορούν είναι καταστροφικά. Η δεκτικότητα δίνει την δυνατότητα της συνεργασίας, επικοινωνίας αλλά και στην περίπτωση ατόμων που έχουν χαθεί κάπου στο δρόμο της νέας τάξης και της προβληματικής αντιμετώπισης κοινωνικών και εθνικών θεμάτων, της συζήτησης και του προβληματισμού προς αυτά. Αντιθέτως όπως έχω γράψει φαινόμενα του απόλυτου "εθνοσωτήρα" ίσως δημιουργούν και βγάζουν στην επιφάνεια χαρακτηριστικά ψυχοπάθειας και σχιζοφρένειας!

Ενεργοποίηση και δράση η μόνη λύση. Δράση όμως ορθή, με στόχους και όραμα και όχι την απόλυτη αναρχία και ατομικότητα. Αν η δράση μας δεν έχει στόχο και πλάνο τότε το μόνο που θα καταφέρει είναι μια τρύπα στο νερό και στο τέλος τη σταδιακή απόσυρση από τον αγώνα.

Ξυπνήστε - Αντισταθείτε - Οργανωθείτε

"Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία."  S. Freud

Γίνε και εσύ αριστερόζ του καναπέ! Γίνεται!

 Με τρομακτική έκπληξη παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες το θέατρο του παραλόγου από υποστηρικτές του προέδρου της Κ.Δ. Χριστόφια. Οι κύριοι χωρίς να σκεφτούν (βεβαίως) έχοντας σφηνωμένο στον εγκέφαλο τους τον στείρο και μισητό φανατισμό, προσπαθούν να ρίξουν στους Ήρωες (ναι το Η με κεφαλαίο όχι το ήρωες με εισαγωγικά) το φταίξιμο.

 Ακούμε πολλούς, φανατισμένους ακελικούς μας λένε ότι αν ζούσαν οι Ήρωες στο Μαρί, τότε θα ήταν κι αυτοί στο κατηγορητήριο. Και θα πλήρωναν. Μάλιστα κάποιοι δεν διστάζουν να λένε ότι "ξέρετε, ο θάνατος είναι λύτρωση" θέλοντας να πουν ότι πέθαναν, θυσιάστηκαν γιατί θα υπέφεραν για όλη τους την ζωή.

 Απλά, δεν ξέρω αν βλέπουν νέα ή ενημερώνονται γενικά οι τύποι:
1ον) Το στρατόπεδο το εκκένωσε από πολύ πιο πριν ο Πλοίαρχος Ιωαννίδης, για να σώσει ότι σωζόταν. Είναι εξαιτίας του που δεν θρηνούμε σήμερα άλλα θύματα.

2ον) Με αυταπάρνηση όλοι τους, πυροσβέστες και αξιωματικοί ήταν εκεί για να σώσουν την έκρηξη χωρίς να σκεφτούν την ζωή τους.

 Γι αυτό είναι και ήρωες. Γιατί τους ενδιέφερε να σώσουν ότι μπορούσε να σωθεί.

 Δυστυχώς, έτσι όπως καταντήσαμε θα πρέπει να εξηγούμε και τα αυτονόητα. Όμως δεν εξηγείται αλλιώς από νέους οι οποίοι είναι εν τέλη αριστεροί του καναπέ και του club. Αριστεροί του τακουνιού, του κουτσομπολιού, της καλοπέρασης σε πανάκριβα club, με ωραία τρέντι φορέματα και μπλουζάκια των 200 ευρώ.

 Οι αριστεροί του facebook που τους κάνουν tag συνεχώς, που βάζουν φωτογραφίες της Χαραυγής (της τότε εποχής) - η οποία έχει και ελληνική σημαία στο εξώφυλλο της- και κάνουν χαρωπά παραληρήματα.

 Αυτή είναι η Ροζ αριστερά, που αντί να πορευθεί με τον υπόλοιπο αφυπνισμένο λαό έξω από το προεδρικό στηρίζουν ακόμη  τον πρόεδρο των jet, των λιμουζινών, τον πρόεδρο που απαξιά τον Λαό, αυτόν που επικαλείται τον Λαό χωρίς να τον ρωτήσει. Στηρίζουν ακόμη το κόμμα των εταιριών, που ποτέ δεν αγωνίστηκε για τον Λαό αλλά θεωρούσε πάντα λαό μόνον τον ακελικό!


 Αλλά τι περιμένουμε από τους αρχιφασίστες τρομοκράτες (του καναπέ βέβαια) (βλέπε άρθρο Εμπροσθοφύλακα -
Απειλές για ένοπλη βία κατά των Αγανακτισμένων υπό την επίβλεψη του υιού Χριστόφια) οι οποίοι μιλούν για όπλα και για εμφύλιο. Βλέπετε, αυτοί είναι οι αριστεροί του facebook που κάνουν και τους αντάρτες από τον καναπέ τους!

 Τελικά, αυτή είναι η ροζ αριστερά του τόπου μας, εύχομαι τα σύνδρομα να είναι μεμονωμένα στους χώρους του AKEL διότι θα σύντομα ο Λαός μας θα τραβήξει κι άλλα προβλήματα. 

 Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι να επιτεθούμε σε άτομα φραστικά, αλλά να επιτεθούμε στις πράξεις των ατόμων οι οποίες είναι εντελώς αντιφατικές με το τι στηρίζουν και τι πράττουν και οι οποίες πλήττουν την αλήθεια και την δικαιοσύνη.

Όποιος θέλει το καλό της Πατρίδος να γίνει τελευταίος

« Όποιος θέλει να είναι ο πρώτος πρέπει να γίνει ο τελευταίος απ’ όλους και υπηρέτης όλων»

"Ο Ιησούς ήρθε στην Καπερναούμ, και όταν μπήκε στο σπίτι ρώτησε τους μαθητές: « Τι συζητούσατε μεταξύ σας στο δρόμο;» Αυτοί όμως σιωπούσαν, γιατί στο δρόμο συζητούσαν μεταξύ τους ποιος είναι ο ανώτερος ανάμεσά τους. Κάθισε τότε ο Ιησούς φώναξε τους δώδεκα και τους λέει : « Όποιος θέλει να είναι ο πρώτος πρέπει να γίνει ο τελευταίος απ’ όλους και υπηρέτης όλων» Ύστερα πήρε ένα παιδάκι, το έβαλε ανάμεσά τους, το αγκάλιασε και τους είπε: «Όποιος δεχτεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά Μου, δέχεται εμένα τον ίδιον, και όποιος δέχεται εμένα, δεν δέχεται εμένα αλλά αυτόν που μου έστειλε στον κόσμο»." (Κατά Μάρκον κεφ. 9:33-37)

Ανασκοπώντας τον αγώνα του σημερινού απελευθερωτικού κινήματος παρατηρώ ότι τα άτομα τα οποία απαρτίζουν, ή προσπαθούν να απαρτίσουν, αυτό το κίνημα δεν μπορεί να διακατέχονται από κάτι διαφορετικό όπως είναι η ανιδιοτέλεια και η αδιαφορία προβολής του εαυτού του.

Ο σκοπός που αναφέρω πιο πάνω λόγο του Χριστού είναι γιατί ταιριάζει γάντι όχι μόνο με τον πνευματικό αγώνα αλλά και με τον αγώνα δια την Πατρίδα. Είναι τόσα τα προβλήματα του λαού, της κοινωνίας, του Έθνους και των ανθρώπων γύρω μας που θα ήταν λίαν επιεικώς αισχρό ο άνθρωπος ο αγωνιστής να σκέφτεται τον εαυτό του και τον τρόπο προβολής του μέσω αυτών των καταστάσεων.

Ένας απλός άνθρωπος ο οποίος κάνει τον δικό του προσωπικό και συλλογικό αγώνα για αυτό που ονομάζεται Πατρίδα δεν μπορεί να σκέφτεται τον εαυτό του αλλά θα πρέπει να σκέφτεται το εμείς. Μόνο από το εμείς ξεκινούν οι αγώνες. Στο κάτω κάτω ο αγώνας είναι για την ελευθερία του λαού και της Πατρίδος και όχι του προσωπικού μας εγώ μόνον.

Άρα λοιπόν, η προβολή, ο εγωισμός και ο ισχυρισμός του αλάθητου σε περιόδους Εθνικής κρίσης του Ελληνισμού μόνο κακό μπορούν να του προξενήσουν και όχι καλό. Σε ένα κίνημα το οποίο οι αλόγιστες έχθρες δίνουν και παίρνουν δεν υπάρχει αγώνας, δεν υπάρχει δράση, δεν υπάρχει λύτρωση.

Σε ένα αγώνα ο οποίος είναι ανιδιοτελές και υπάρχει αγάπη και αδελφοσύνη μόνο καλά μπορεί να προσφέρει στον τόπο, στον λαό και στα άτομα τα οποία αγωνίζονται για αυτό το αγνό ιδανικό που ονομάζεται Πατρίδα.

Τελειώνοντας, τολμώ να παραλληλίσω αυτό που είπε ο Χριστός για αυτό το ζήτημα που ανάφερα πιο πάνω:

Όποιος θέλει να ανυψώσει την Πατρίδα του , να την Λευτερώσει, θα πρέπει να γίνει ο τελευταίος αγωνιστής, ο τελευταίος που θα δεχθεί τυχόν επαίνους, ο τελευταίος όλων. Μόνο έτσι η Πατρίδα θα γίνει πρώτη και το Έθνος θα ακμάζει.

Εθνική Αντίσταση - Λαϊκή κυριαρχία.

Οι συναντήσεις που γίνονται κάθε βράδυ στο προεδρικό έχουν να δώσουν το δικό τους στίγμα στην καθημερινότητα του Έλληνα της Κύπρου.

Ξεφεύγοντας από την καθημερινότητα μας, συζητώντας με άλλους συμπατριώτες, ανταλλάζοντας απόψεις και στο τέλος να παίρνονται και κάποιες αποφάσεις αυτά όλα μπορούν να δώσουν αισιόδοξα μηνύματα για την ζύμωση και πολιτικοποίηση του κόσμου. Θεωρώ σημαντικό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο ο λαός να βγαίνει στους δρόμους για ένα κοινό σκοπό, την παραίτηση της κυβέρνησης και την απόδοση ευθυνών. Παράλληλα γεννιέται και το αίσθημα πλέον στον λαό ότι και μόνος του ίσως καταφέρει να ρίξει την εξουσία ή να κάνει αυτός επιτέλους τι θέλει. ‎

"Οι φορείς της εκτελεστικής εξουσίας δεν είναι αφέντες του λαού, μα υπάλληλοί του. Ο λαός πρέπει να μπορεί να τους διορίζει και να τους απολύει όποτε θέλει. Δεν υπάρχει θέμα να συμβληθούν με το λαό, πρέπει να τον υπακούσουν." Jean-Jacques Rousseau

Αυτά είπε ο Rousseau στο "κοινωνικό του συμβόλαιο" και αυτή ίσως πρέπει να είναι και η αρχή της δημοκρατίας κατά την άποψη μου. Αυτό πρέπει όμως να κερδηθεί από τον λαό με μια επανάσταση. Ο πολιτικάντης σε καμιά περίπτωση δεν θα ζητήσει από το σύστημα που συντηρεί το πιο πάνω γιατί απλά δεν του συμφέρει.

Με ένα σύστημα το οποίο θα δίνει δυνατότητα στον λαό, όποτε αυτός θελήσει, την ετυμηγορία του, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πιο καλύτερα καθώς κάθε πολιτικάντης που θα ήτο στην εξουσία τουλάχιστον θα έτρεμε μόνο και μόνο από την λαϊκή κρίση.

Αυτό σήμερα δεν συμβαίνει και ειδικά σήμερα σε μια περίοδο κρίσης, και ιδίως μετά από τις 11 Ιουλίου, φαίνεται ξεκάθαρα ότι το σάπιο σύστημα δεν μπορεί να πέσει απλά με την ετυμηγορία του λαού γιατί πολύ απλά δεν τον αφήνει.

Θεωρώ καθήκον μας όσων ανθρώπων μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το πιο πάνω να ωθήσουμε τα πράγματα προς μια νέα αντίσταση για να μπορέσουν έτσι να αλλάξουν τα πράγματα. Μόνο με την λαική οργή και κατακραυγή μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν και όχι από τις πολιτικάντικες δηλώσεις της δήθεν αντιπολίτευσης.

Μόνη σωτηρία είναι ο λαός και μόνο αυτός στο τέλος της ημέρας μπορεί να σώσει ότι έμεινε και να ακμάσει μέσω της άμεσης ετυμηγορίας του.

Μια γνώμη πιο σωστή και πιο ελεύθερη

Ενόσω συνεχίζουμε να αναγνωρίζουμε έμμεσα το ψευδοκράτος, να μην προβαίνουμε σε καμιά ενέργεια αντιμετώπισης της τουρκικής προπαγάνδας η Τουρκία ανενόχλητη αλωνίζει στην Κύπρο μας χωρίς κανένας να μπορεί να της πει κάτι.

Η γενική ανασκόπηση, δηλαδή τα τρέχοντα στα κυπριακό είναι πολύ συγκεκριμένα, εγκλωβισμένα με μια στείρα πολιτική που ακολουθείται εδώ και δεκαετίες. Αυτή η πολιτική; Το μόνο που κατάφερε και καταφέρνει είναι να νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής, να εδραιώνει το ψευδοκράτος, να αποχαυνώνει τον λαό και να συνεχίζει ελπίζοντας δήθεν την ίδια διχοτομική πολιτική.

Η εξήγηση είναι απλή. Είμαστε εγκλωβισμένοι γύρω από συνομιλίες με παράνομους κατοχικούς ηγέτες χωρίς να ξέρουμε το γιατί! Θεωρούμε δεδομένο ότι κάποιος εκπροσωπεί τους τ/κ και αυτός ο κάποιος το μόνο που εκπροσωπεί είναι το ψεύτικο κρατίδιο που έστησαν οι Τούρκοι μετά από την βάρβαρη τους εισβολή στο νησί μας. Άρα θεωρώντας αυτό δεδομένο πως είναι δυνατόν να νομίζουμε ότι κάνουμε και συνομιλίες με σωστά άτομα; Τελικά τι εκπροσωπεί ο Έρογλου και κάθε Έρογλου στο τραπέζι των "πάρε-δώσε"; (βέβαια τώρα δυστυχώς έχουμε "δώσε-δώσε")

Τελικά αν πιστεύουμε ότι έχουμε μια σοβαρή πολιτική ηγεσία, επιστήμονες, που έχουν λόγο, απόψεις, είναι θαρραλέοι και μπορούν, γιατί δεν κάνουν κάποιες κινήσεις για να απεγκλωβιστούμε από αυτό που λέγεται σταδιακή αναγνώριση του ψευδοκράτους; Ποιο είναι το πρόβλημα; Ή μήπως τελικά η πολιτική μας ηγεσία αδυνατεί να ανταποκριθεί; Μήπως μελέτησε κάποιος πολιτικός αυτά τα ενδεχόμενα; Δεν είναι σημαντικό, τελικά, για αυτούς το κυπριακό;

Αυτή είναι η κατάντια μας δυστυχώς. Και η μεγαλύτερη είναι που ο λαός δεν καταλαβαίνει τίποτα. Κι αυτό οφείλεται και σε αυτόν αλλά και στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία που δεν λέει να εξηγήσει του λαού τίποτα.

Σε μια κοινωνία που πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε και στην περίπτωση μας θα είναι πολύ αργά. Θα είναι ο καιρός που ο Τούρκος (ψευδό;)αστυνομικός θα είναι έξω από το σπίτι μας και θα ζητά εξηγήσεις για την ύψωση εκ μέρους μας της ελληνικής μας σημαίας. Και εκεί είναι που θα αρχίσει η αντίσταση αλλά ίσως είναι πολύ αργά.

Εν όσο όμως η κατάσταση είναι έτσι, αλλοιώνεται η πολιστική μας κληρονομιά στα κατεχόμενα, αναγνωρίζονται κανονικά τα πανεπιστήμια τους, δείχνουν να έχουν υπόσταση στους τόπους μας και καλά κρατούν. Παρόλα ταύτα εμείς μένουμε εδώ στηριζόμενοι στις συνομιλίες που τάχα θα μας φέρουν άσπρη μέρα στο νησί. Θα λυτρώσουν την Πατρίδα και θα φέρει Λευτεριά! Ποιος; Ο εκ περιτροπής πρόεδρος ή οι 50 000 έποικοι. Αυτή είναι μια ερώτηση που πρέπει να κάνουμε προς κάθε ΔΗΣΑΚΕΛΙΚΟ ο οποίος το υποστηρίζει.

Εμείς, οι νέοι και λοιποί απελευθερωτικοί θα πρέπει να αγωνιστούμε με νύχια και με δόντια για αντιμετώπιση αυτού το προβλήματος. Με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με ενημέρωση, με ζυμώσεις μεταξύ μας που θα μας κάνουν να αναγνωρίσουμε τυχόν λάθη μας, μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε. Και το σημαντικότερο είναι να καταλαβαινόμαστε όλοι.

Άρα λοιπόν γροθιά στο κατεστημένο και Θεός βοηθός!

Απολογισμός και προτάσεις του σύγχρονου απελευθερωτικού αγώνα

Συνηθίζουν γενικά σε μπλόκς, ιστοσελίδες και γενικά στα ΜΜΕ να αναφέρουν νέα τα οποία μπορούν να απασχολούν τον κόσμο. Κάποια απ' αυτά έχουν καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα έστω κι αν αυτά που λένε είναι σωστά, τεκμηριωμένα και πατριωτικά. Ίσως περιμένουν να βάλουν κι αυτοί στην τσέπη του καρπούς της δουλειάς του στον κόσμο της ειδησιογραφίας.

Άλλοι απλά το κάνουν για να μπορέσουν να πουν κάτι, να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο, να τον ξεσηκώσουν. Αυτό το δεύτερο αν και καλό, ίσως και σε αυτό το επίπεδο κινούμαστε κι εμείς, καταντά δύσκολο έργο καθώς ο νέος πρέπει να έχει κάποια βασικά ερεθίσματα για να μπορέσει να παρακολουθήσει μια είδηση και να προβληματιστεί.

Το μέγα ερώτημα όμως είναι πως ένα επαναστατικό κίνημα μπορεί να οργανωθεί έτσι ώστε να ασκεί πιέσεις στους πάντες, να μαζεύει κόσμο, να μην γίνεται στείρο γύρο από εσωπαραταξιακούς φανατισμούς και συνθηματολογίες, να είναι ουσιαστικό, σύγχρονο.

Η απάντηση σίγουρα βρίσκεται κρυμμένη στην σκέψη των σημερινών ανυπότακτων Ελλήνων που αψηφώντας την ηττοπάθεια, με κάθε μέσο είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για την Λευτεριά της Πατρίδος.

Το πρόβλημα όμως ακόμη υπάρχει καθώς η πίεση δεν εξασκείται πουθενά και σε κανέναν. Οι ανυπότακτοι Έλληνες που διατηρούν την Αυτονομία τους μακριά από σκοπιμότητες κομματικές αν και έχουν όλα τα φόντα να πετύχουν αποτυγχάνουν. Είσαι σε μια παράταξη, κάνεις διαφώτιση , προωθείς τις ιδέες σου, μετά; Μετά τι; Τελειώνεις βρίσκεις μια δουλειά και κρατάς σιωπή ιχθύος ενώ πριν από 3-4 χρόνια ήσουν σε κάθε πορεία σε κάθε ιδεολογική διαφώτιση ή εκδήλωση.

Το πιο πάνω είναι μια πτυχή του προβλήματος των αυτόνομου απελευθερωτικού κινήματος. Το άλλο πρόβλημα που παρατηρείται είναι η εσωστρέφεια κάποιων, είτε ατόμων είτε παρατάξεων, οι οποίοι έχουν την πεποίθηση ότι το κίνημα τους, για ιστορικούς κυρίως λόγους, είναι ανώτερο από τους άλλους (παρατάξεις και συναγωνιστές τους) και ότι πρέπει, τρόπον τινά να υποταχθούν όλοι και να υπακούουν.

Σαφώς, μια τέτοια προσέγγιση ΜΟΝΟ κακό φέρει τόσο στην Πατρίδα όσο και στον σύγχρονο απελευθερωτικό χώρο. Οι αλληλοκατηγορίες δε με άθλια επιχειρήματα που σκοπό έχουν να πλήξουν κάποιο άνθρωπο ή παράταξη γκρεμίζουν αυτό που κτίστηκε από τους προκάτοχους και χάνεται μια για πάντα το νόημα του αγώνα.

Πρέπει να γίνει πασιφανές ότι τα απελευθερωτικά κινήματα είναι ιδρυμένα για την Πατρίδα και μόνον, δηλαδή δεν είναι κάποιο κόμμα, δεν υπάρχουν για τις εκλογές (φοιτητικές κυρίως), υπάρχουν για την Πατρίδα και ΜΟΝΟΝ. Το κοινόν συμφέρον θα πρέπει να χαράζει πορεία και όχι κάποια συγκεκριμένη παράταξη, χώρος, σωματείο κ.ο.κ.

Οι παροπίδες πρέπει να εκλείψουν, οι συνθηματολογίες πρέπει πλέον να ανήκουν μόνο στα κομματικά φερέφωνα του τόπο και θα πρέπει να χαρακτεί ένας νέος σύγχρονος αγώνας που θα στηρίζεται σε αρχές και αξίες.

Θα πρέπει να υπάρχει συσπείρωση γύρω από ένα κοινό Φορέα στον οποίο θα συμμετέχουν όλοι και με σύνεση από τον καθένα θα προχωρεί ομαλά ασκώντας εύκολα πιέσεις προς την πολιτική ηγεσία. Όσο μένουν εγκλωβισμένοι όλοι στα δικά τους, τόσο αφήνουν τους άλλους (που είναι ενωμένοι γύρω από ένα στείρο κίνημα) να θριαμβεύσουν και να έχουν ποσοστά όπως της προηγούμενες εκλογές.

Επίσης, θα πρέπει να ενισχύσουν την ιδέα της Πατρίδας τονώνοντας τις ιδέες με θέματα όπως η Οικολογία, κοινωνία, θέματα που καταστρέφουν τον ελληνικό μας πολιτισμό όπως τα greeklish και πολλά άλλα που θα δώσουν μια πιο ουσιαστική θέση στην κοινωνία. Μια πιο ορθολογιστική και δυνατή προσέγγιση που κανείς δεν θα μπορεί να αμφισβητήσει.

Τελειώνοντας, ίσως θα πρέπει το σύγχρονο απελευθερωτικό κίνημα να κάνει απολογισμό επιτέλους και αυτοκριτική και να αποφασίσει: Θα συνεχίσει η ίδια κατάσταση αφήνοντας τον κόσμο κοιμώμενο και τα κόμματα να αλωνίζουν, ή θα αφήσει τις μικρότητες και θα συσπειρωθεί γύρω από έναν Φορέα για να ασκήσει τις πιέσεις που χρειάζεται στο σύστημα;

Μετά τις εκλογές τι;

Πιο κάτω δεν θα κάτσω να αναλύσω ποιος κέρδισε τι ποσοστό, ποιος έχασε ποιος νίκησε και τις ίδιες αηδίες που ακούμε από τα ραδιόφωνα συνεχώς μετά τις εκλογές. Δεν θα αναλύσω βέβαια, το ποιος ενδέχεται να προεδρεύσει της βουλής καθώς αυτό θα ήταν για τον λαό μια άχρηστη πληροφορία που του γυροφέρνουν καθημερινά τα ΜΜΕ.

Το μόνο που θα αναλύσω κάπως είναι αυτό που λέγαμε πάντα, είτε από αυτό το μπλοκ είτε από άλλα "μέτωπα". (Και τα "μέτωπα" εντός εισαγωγικών γιατί αγώνας δεν είναι να κάθεται κάποιος μπροστά από ένα υπολογιστή μόνο).

Πως καταντήσαμε πραγματικά το ΔΗΣΑΚΕΛ να είναι πρώτο και να έχει και αύξηση στις έδρες. Πως καταντήσαμε να εκλέγονται βουλευτές προπονητές ή παρουσιάστριες. Τα ζητήματα που αναφέρω δεν πάει να πει ότι είμαι αντιδημοκρατικός με την εικασία ότι τάχα ο λαός τους ψήφισε άρα τι ζόρι τραβάω εγώ. Το ζήτημα είναι ΓΙΑΤΙ ο λαός ψήφισε αυτούς που ψήφισε.

Όλοι ψάχνουν να βρουν γιατί είχαμε τόση πολλή αποχή, τόσο κακό. Όλοι οι πολιτικάντηδες και μη το ψάχνουν. Άλλοι λένε ότι η αποχή έδωσε την δυνατότητα να πάρει πρωτιά ο διπολισμός, άλλοι λένε ότι δεν είναι καλή η πολιτική στην Κύπρο κτλ κτλ.

Βεβαίως και δεν είναι καλή η πολιτική στην Κύπρο αλλά αν δεν ήταν καλή δεν σημαίνει δεν θα ψήφιζαν όσοι δεν ψήφισαν. Αντιθέτως, δεν θα τους ψήφιζαν αυτούς που ασκούν κακή πολιτική αλλά θα ενίσχυαν είτε το λευκό είτε άκυρο, είτε τα κόμματα τα μικρά τα οποία δεν είναι αρκετά ελεγχόμενα ακόμη.

Κατ' επέκταση το πρόβλημα και πάλι δεν είναι ότι έχουμε σάπια πολιτική στην Κύπρο. Το πρόβλημα πρέπει να κτυπηθεί στην ρίζα του κακού. Πρέπει να καταλάβουν όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες ότι το σύστημα δεν βοηθά τον λαό να πολιτικοποιηθεί.

Από που ως που εξαναγκάζεις κάποιο πολίτη να ψηφίσει κόμμα και όχι άτομα για εκπροσώπους του; Από που ως που αφήνεις τον λαό στο περιθώριο για μεγάλα ζητήματα όπως Αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, όπως είσοδος στην Ε.Ε. ή ακόμη και η είσοδος μας στο Ευρώ. Δεν θα πω αν είμαι υπέρ ή κατά αυτών των ζητημάτων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το ζήτημα είναι κατά πόσον οι αποφάσεις της βουλής την δεδομένη στιγμή εκπροσωπούσαν τον λαό.

Αυτά οι "δημοκράτες" βολευτές δεν τα λαμβάνουν υπόψιν αφήνοντας τον λαό στο περιθώριο, απολιτικοποίητο, και μετά περιμένουν να έρθει και να τους ψηφίσει και από πάνω.

Ο λαός δεν θα έπρεπε κάθε 5 χρόνια να αποφασίζει, ποιος θα τον εκπροσωπεί δήθεν, αλλά συνεχώς να ήταν ενεργός στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το μέλλον του.

Καλή όμως η κρίση απέναντι στο σύστημα αλλά θα πρέπει να προτείνουμε και κάποιες αλλαγές στις οποίες μπορεί η κατάσταση να βελτιωθεί. Και βέβαια υπάρχει διέξοδος. Η εμπλοκή του λαού στα κοινά είναι μονόδρομος για την ακμή της δημοκρατίας και πρέπει να παλέψει ο λαός για αυτό του το δικαίωμα.

Η ψήφος μας, όσοι ψηφίσαμε, δεν κάνει πραγματικά τίποτα στην βελτίωση του συστήματος, αντιθέτως ίσως το συντηρεί αλλά πιστεύω ότι και η αποχή το ίδιο.

Αυτό σημαίνει ότι με την ψήφο μας δεν αλλάζει το σύστημα που κρατά τον πολίτη μακριά από την διακυβέρνηση του τόπου του και κατ' επέκταση αδιάφορο.

Πιστεύω ότι με αντίδραση μεγάλης μάζας του λαού ίσως ασκηθούν πιέσεις προς το σύστημα να αλλάξει οργανώνοντας παράλληλα ένα λαϊκό μαζικό κίνημα για την δημοκρατία και το Έθνος. Πρώτα όμως προέχει η διαφώτιση για να πειστεί ο λαός και να καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται πίσω του.

Οι πολιτικοί δεν έχουν καμιά διάθεση να αλλάξουν το σύστημα καθώς τους βολεύει. Τους βολεύει να αποφασίζουν τα κόμματα τους, τους βολεύει με τον μισθό τους, τους βολεύει με τις συντάξεις τους, τους βολεύει που εκλέγονται.

Τελειώνοντας, όπως είπα και πιο πάνω για να σπάσει το κατεστημένο πρέπει να υπάρξει γροθιά σ' αυτό από τον λαό, μόνο έτσι θα ασκηθούν οι απαραίτητες πιέσεις για να αναγκαστούν οι πολιτικάντηδες να συνεφέρουν τα μυαλά τους, και αναγκαστεί το σύστημα να αλλάξει.

Όλοι μαζί για αντίσταση στο σύστημα, όλοι μαζί για μια πραγματική δημοκρατία από τον λαό για το λαό.

Ας σπάσουμε τα δεσμά.. ήρθε ο καιρός!

Κατ' επέκταση η μόνο λύση είναι να σπάσουμε τα δεσμά. Τα δεσμά θα τα σπάσουμε μόνο αν κάτσουμε και σκεφτούμε λίγο ελεύθερα δούμε τι γίνεται γύρω μας στον κόσμο και όχι τον κόσμο που μας πλάθει ένα χαζοκούτι για να μας κάνει στο τέλος πιόνια του.

Όπως κάθε εκλογές έτσι και φέτος ακούμε μέρα με την μέρα τα πάντα! Επί καθημερινής βάσεως τα ΜΜΕ αναλώνουν τον χρόνο του να παρουσιάζουν υποψήφιους βουλευτές με ερωτήσεις την ημέρας.

Οι γιγαντοαφίσες γέμισαν με διάφορες φάτσες υποψηφίων στους δρόμους, οι συνθηματολογίες δίνουν και παίρνουν, κάποιοι θυμούνται την ελληνική σημαία, κάποιοι θυμούνται να είναι πατριώτες, άλλοι κατηγορούν ασύστολα και κατηγορούνται. Γενικά μέσα από αυτό το πανηγύρι λίγα μπορούμε να πάρουμε ως απλοί πολίτες. Ως απλοί άνθρωποι που προσπαθούμε είτε να σπουδάσουμε είτε να δουλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο.

Ένα κενό μέσα μας βαθιά μετά από κάθε προεκλογική "μάχη" μετά από κάθε κατηγορία ενώ ο ίδιος ο πολιτικός που κατηγορεί είναι χειρότερος και οι δηλώσεις του τον εκθέτουν περισσότερο.

Δεν θα αναλωθώ περί αυτού του θέματος, δηλαδή δεν θα μιλήσω συγκεκριμένα. Όλοι τα ξέρουμε τα ακούμε καθημερινά, εξάλλου το τι γίνεται τώρα είναι ένα τίποτα. Είναι ένα χτιστό ψέμα το οποίο το χτίζουν προεκλογικά οι πολιτικάντηδες για ρίξουν λάσπη στα μάτια του κόσμου.

Το ερώτημα που τίθεται αυτήν την στιγμή είναι γιατί ο κόσμος σιωπά. Γιατί συμβιβάζεται και μένει απαθείς ψηφίζοντας τα παραδοσιακά κόμματα;

Η απάντηση δεν είναι απλή, αλλά αν κάποιος καταλάβει περίπου τι γίνεται θα καταλάβει ότι όλα αυτά: οι κόντρες, οι αφίσες, οι δηλώσεις αυτά όλα που πονοκεφαλιάζουν τον άνθρωπο είναι χτιστά, είναι ψέμματα.

Αυτά όλα που μας πλασάρουν οι πολιτικοί μέσω των ΜΜΕ είναι για να μας κάνουν να ασχολούμαστε μόνο με την εκλογές, μόνο με αυτές. Να ξυπνούμε το πρωί και να έχουμε έννοια τις εκλογές ξεχνώντας τα προβλήματα του τόπου μας και την κοινωνίας μας. Κάνοντας μας αποχαυνωμένους λες και το πρόβλημα σήμερα είναι αν θα βγει πρώτο κόμμα ο Συναγερμός ή το ΑΚΕΛ. Λες ότι αν ψηφίσουμε κάποιο κόμμα θα αλλάξει κάτι στο σύστημα.

Ένα εργαλείο για αυτήν την αποχαύνωση είναι η τηλεόραση στην οποία είμαστε απλά δέχτες και τίποτε άλλο. Απλά δεχόμαστε ότι δείχνει γιατί πολύ απλά δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε τι μας δείχνει. Είναι τόσο απλό μα τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε.

Αντιθέτως, διαβάζοντας μια εφημερίδα, μια ιστοσελίδα με νέα, μπορούμε και να σκεφτούμε μπορούμε πιο μετά να διαβάσουμε για να χαλαρώσουμε, να δημιουργήσουμε μια ελεύθερη γνώμη για τα πράγματα που συμβαίνουν. ΑΚΟΜΗ και μια εφημερίδα να κάνει προπαγάνδα είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε και αυτό οφείλεται στο ότι διαβάζουμε και σκεφτόμαστε. Με την τηλεόραση βλέπουμε και αποδεχόμαστε.

Αυτό είναι όλο το παιχνίδι που παίζεται γύρω μας και πρέπει να το καταλάβουμε καλά. Τους συμφέρει αυτό το παιχνίδι γιατί έτσι θα κανονίζουν τους δικούς τους, θα έχουνε την καρεκλίτσα τους και τα λεφτά τους, θα μπορούν να λεν την άποψη τους για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες και η ιστορία συνεχίζεται, το ίδιο σκηνικό κάθε χρονιά που έχουμε εκλογές.

Τι θα αλλάξει όμως το πολιτικό μας σύστημα τελικά; Ποιος μπορεί να του δώσει γροθιά και να ξυπνήσει μια νέα επανάσταση που θα θεμελιώνει γερές βάσεις προς την Άμεση Δημοκρατία. Γιατί τελικά το πρόβλημα είναι αυτό!

Όσο δίνονται εξουσίες σε λίγα άτομα τόσο πιο εκμεταλλευτές μπορούν να γίνουν, μπορούν να εξαγοραστούν, μπορούν να λειτουργήσουν για το συμφέρον τους και μόνον και να αγνοήσουν τον λαό. Πιστεύω ότι σήμερα αυτό συμβαίνει, γι αυτό είμαστε σε αυτήν την άθλια κατάσταση.

Μια Άμεση Δημοκρατία θα μας σώσει και εξηγώ. Όσο πιο πολλή εξουσία δίνεται στον λαό για το μέλλον ΤΟΥ τόσο πιο πολύ ο λαός θα ασχοληθεί, τόσο πιο πολύ θα ξέρει τι του γίνεται και θα "υποχρεωθεί" πλέον να ασχοληθεί με τα κοινά. Γιατί όσο άλλοι αποφασίζουν για το μέλλον του, και ο λαός βλέπει ότι δήθεν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, τόσο η κατάσταση θα χειροτερέψει.

Ενώ με ένα μοντέλο Άμεσης Δημοκρατίας πλέον ο λαός μπορεί να ασκήσει πίεση στον κάθε πολιτικό που εξάλλου δεν θα έχει και πολλή εξουσία, αλλά ο λαός θα είναι αυτός που θα την κατέχει.

Στην Ελβετία ακολουθείται ένα περίπλοκο αλλά πολύ καλό σύστημα! Οι πολιτικοί - βουλευτές έχουν και δουλειές - εργασίες και πρέπει να δουλέψουν στην "δεύτερη" τους δουλειά για να βγάλουν τα προς το ζην. Επίσης, με 50 000 υπογραφές ο λαός μπορεί να αναιρέσει νόμους της χώρας!
Αυτό κι αν είναι δημοκρατία!

Αυτά είναι δύο απλά συστατικά που φέρουν ένα είδος άμεσης δημοκρατίας η οποία δουλεύει και καλά μάλιστα. Η Ελβετία είναι τόσο αναπτυγμένη χώρα (βέβαια όχι μόνο λόγο του πολιτεύματος της) που δεν έχει καν ανάγκη την Ε.Ε.

Οι πολιτικοί μας σήμερα παίρνουν καλούς μισθούς και από την βουλή και από το κόμμα. Επίσης και οι υψηλοί αξιωματούχοι το ίδιο. Ένας πολιτικός η δουλειά του είναι τάχα πολιτικός. Δηλαδή; Βγαίνει στη τηλεόραση αραδιάζει κατηγορίες και μετά σιωπά. Και έπειτα ξανά η ίδια ιστορία. Λες και η δουλειά του πολιτικού είναι να κατηγορεί τους άλλους πολιτικούς.

Άποψη μου είναι ότι όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το σύστημα. Αυτό γιατί για να υπάρξουν προβλήματα σε ένα κράτος συνήθως υπάρχει διαφθορά, εκμετάλλευση και όλα τα σκάνδαλα που ακούμε ή όχι καθημερινά.

Κατ' επέκταση η μόνο λύση είναι να σπάσουμε τα δεσμά. Τα δεσμά θα τα σπάσουμε μόνο αν κάτσουμε και σκεφτούμε λίγο ελεύθερα, δούμε τι γίνεται γύρω μας στον κόσμο και όχι τον κόσμο που μας πλάθει ένα χαζοκούτι για να μας κάνει στο τέλος πιόνια του.
Η Αντίσταση πρέπει να είναι λαϊκή, δυναμική, με επιχειρήματα χωρίς φανατισμούς για να μπορέσει να ασκηθεί επιτέλους πίεση στο κομματικό κατεστημένο.

Οι εκλογές ΠΟΤΕ δεν έφεραν σωτηρία σε κανένα τόπο απλά συντηρούσαν το υφιστάμενο σύστημα είτε αυτό ήταν καλό είτε κακό. Οι επαναστάσεις πάντα έφερναν αλλαγές. Γι αυτό και μεις για τον τόπο μας παρά να κατακρίνουμε και να βρίζουμε τους πολιτικούς για τις αρλούμπες που μας αραδιάζουν επί καθημερινής βάσεως, ας πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας κι ας αντισταθούμε.

Κάθε ελεύθερος πολίτης, μία πέτρα για να σπάσει το κατεστημένο, για να σπάσουμε τα δεσμά μας από το παραμύθι που μας θέλουν να ζούμε.

Αποκλειστικό! Προπαγάνδα για τις εκλογές από "ανεξάρτητη" ιστοσελίδα

Την πρώτη στιγμή μας φάνηκε καλή αποκάλυψη από την εν λόγο σελίδα - μπλοκ. Έπειτα προβληματιστήκαμε και στο τέλος ανακαλύψαμε ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη προπαγάνδα που διαφάνηκε στα χρονικά των μπλοκς.
Ο λόγος για την νέα σελίδα http://www.mavroprovato.com/. Μια σελίδα που φαίνεται να "ανάλαβε" την ενημέρωση κυρίως στα πολιτικά.

Ενημερωμένη επί καθημερινής βάσεως φαίνεται να υπόσχεται στον αναγνώστη κάθε μέρα νέα, εν σχέση με καυτά θέματα. Στην συγκεκριμένη μας περίπτωση είναι τα καυτά θέματα των εκλογών συνήθως που θέλουν την σελίδα να πρωταγωνιστεί.
Αν κάποιος δει λίγο την σελίδα θα δει κάπως αντικειμενικές απόψεις για το κάθε κόμμα. Παρόλα ταύτα η συγκεκριμένη σελίδα "αθόρυβα" καταφέρνει να περάσει αυτό που θέλει μέσω των "κτυπημάτων" που κάνει σε κόμματα της επιλογής του.
Στην συγκεκριμένη φάση το ΕυρωΚο "δεν άρεσε" στην συγκεκριμένη σελίδα και έτσι ανενόχλητοι κτυπούν μέσω πρωτοκλασάτης προπαγάνδας. Πραγματικά μας εντυπωσίασε όταν πιάσαμε τους εαυτούς μας επ αυτόφωρους να πιστέψουν μια είδηση η οποία απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα. Έπειτα μελετώντας πιο συγκεκριμένα καταλάβαμε ότι η συγκεκριμένη δημοσίευση ήταν πραγματικά απάτη!

Εδώ είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι το μπλοκ μας καμία σχέση δεν έχει ή στηρίζει οποιοδήποτε κόμμα, οι ιδέες του μπλοκ είναι καθαρά υπερκομματικές. Απλά μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός και θεωρήσαμε εξαιρετικά αναγκαίο για την κοινή γνώμη, για την σωστή διαμόρφωση της άποψης να επέμβουμε με αυτό τον τρόπο. Εξάλλου είναι γνωστές οι θέσεις μας για την απέχθειας οποιαδήποτε μορφής προπαγάνδας και ψέματος ειδικά όσον αφορά το κυπριακό.
Συνεχίζοντας, παρατηρήσαμε ότι στο δημοσίευμα της εν λόγο ιστοσελίδας στις 17 Απριλίου υπήρξε μια παραβίαση της πραγματικότητας και της αλήθειας. Πιο συγκεκριμένα ανοίξαμε την συγκεκριμένη συνέντευξη του εν λόγο πολιτικού προσώπου, την συνέντευξη εξάλλου που επικαλείται το εν λόγο άρθρο, και παρατηρήσαμε ότι ο εν λόγο πολιτικός είχε αντίθετες απόψεις στο θέμα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Μάλιστα έλεγε και στην δημοσιογράφο "Πείτε μου ένα λόγο για να στηρίξω την ΔΔΟ"(!!!). Παρόλα ταύτα αν διαβάσει κανείς τον εν λόγο δημοσίευμα θα αντιληφθεί ότι πόρο απέχει από την πραγματικότητα το εν λόγο άρθρο.
Πιο συγκεκριμένα αναφέρει ακριβώς τα αντίθετα γεγονότα απ' ότι ειπώθηκαν στην συνέντευξη και μάλιστα "βρίσκει" και ρήξη στο ίδιο κόμμα η οποία ακριβώς δεν υπάρχει!
Μεταξύ άλλων αναφέρει: "Εμμέσως πλην σαφώς τάχθηκε υπέρ της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι δεν τον ενδιαφέρει το όνομα που θα πλαισιώνει τη λύση αλλά το περιεχόμενο. "
Στην συνέντευξη του αναφέρει: "(..)Τι είδαμε από τη ΔΔΟ διαχρονικά; Πρώτον, η μονή υπαρκτή (κατ’ αναλογίαν του υπαρκτού σοσιαλισμού) πρόταση ΔΔΟ ήταν το σχέδιο Ανάν. Δεύτερον, η απειλή για υπαρκτή πρόταση στη βάση της ΔΔΟ και με στόχο τη ΔΔΟ είναι αυτά που συζητά ο κ. Χριστόφιας στο τραπέζι των συνομιλιών, που συνοδεύονται από εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή εποίκων και -άκουσον, άκουσον- οι περιουσίες των προσφύγων
να γίνουν μετοχές. Εν πάση περιπτώσει, υπάρχει
κάποιος που δεν καταλαβαίνει ότι η ΔΔΟ δεν μπορεί να αποτελέσει βάση, όπως ισχυρίζεται ο Πρόεδρος Χριστόφιας, όταν ο
ίδιος λέει πως διαφορετικά την ερμηνεύουν οι Τούρκοι και διαφορετικά ο ίδιος; (..)"
Είναι επικίνδυνο μια σελίδα η οποία αυτοεπικαλείται ως πρωτοπόρα στην πολιτική (που αν δεν κάνω λάθος εμφανίστηκε πρόσφατα) να κάνει τέτοιου είδους προπαγάνδα για οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο ή κόμμα. Αυτό πιστεύουμε έχει να κάνει άμεσα και με τις απόψεις της σελίδας.
Ειδικότερα, αρχίζουμε και υποψιαζόμαστε το γεγονός η σελίδα να θέλει να πετύχει κάτι εν όψει εκλογών, δηλαδή ότι έχει συμφέροντα να παίζονται πίσω από την σελίδα "μαύρο πρόβατο".
Αλλιώς δεν εξηγούνται τα δημοσιεύματα ενάντια σε συγκεκριμένο κόμμα μάλιστα με τεκμήρια αναληθή!
Καταδικάζουμε κάθε μορφής προπαγάνδας ειδικά μέσω δημοφιλών ιστοσελίδων που μπορούν να διαμορφώσουν κοινή γνώμη και ελπίζουμε να μην συνεχίσουν τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν.
Τέλος για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι παρουσιάζουμε ποιο κάτω την εφημερίδα για την κατεβάσετε και να συγκρίνετε με το εν λόγο άρθρο το οποίο είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι γίνεται πολλή αναφορά μέσω σχολιασμών στην εν λόγο ιστοσελίδα.

Το άρθρο.
Η εφημερίδα (συνέντευξη στην σελίδα 24-25)

Άλλο πολυσυζητημένο δημοσίευμα

Απάντηση στο άρθρο του κου Κυριάκου Τζιαπάζη "κε Χριστόφια: επανέφερε τον κυπριακό εθνικό ύμνο. Μπορείς; "

Ο εθνικιστικός στρατός κατά τον κο αρθρογράφο της Εθνικής Φρουράς

Διαβάζοντας με προσοχή το άρθρο του κου Τζιαπάζη δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε σιωπηλοί σε αυτήν την πρόκληση που ο ίδιος προωθεί. Τον νέον διχασμό που προσπαθούν κάποιοι να σπείρουν μεταξύ των Ελλήνων της Κύπρου.
Σε αυτήν την απάντηση σκοπεύουμε να απαντήσουμε στο εν λόγο άρθρο γιατί ο αφελληνισμός της Κύπρου που προωθούν κάποιοι κύκλοι φτάνει σε επικίνδυνες διαστάσεις.
Οι γενικοποιήσεις, η παραγνώριση της ιστορίας και των γεγονότων κάνουν το εν λόγο άρθρο να ξεφεύγει εκτός πραγματικότητας και νομίζω ο αρθρογράφος μας δίνει τον λόγο να απαντήσουμε γιατί το να είσαι Έλληνας δεν είναι ντροπή. Είναι πραγματικότητα ρεαλισμός.
ο κος Τζιαπάζης στηριζόμενος στην ιδεολογική του άποψη περί "επεκτατική πολιτική των ελληνοκυπρίων" προσπαθεί με αυτό το άρθρο να προκαλέσει τον κο Χριστόφια να αλλάξει τον Εθνικό ύμνο της Κύπρου και να επαναφέρει δήθεν τον "πραγματικό ύμνο" της κυπριακής δημοκρατίας.
Θα έχουμε την ευκαιρία μέσω αυτού του άρθρου να αναφέρουμε κύρια ανιστόρητα σημεία τα οποία θα απαντούν σε κάποια από αυτά που αναφέρει το άρθρο για αποκατάσταση της αλήθειας.
"Η αλλαγή εθνικού ύμνου θα σήμαινε αποφασιστικότητα, επιθυμία επίλυσης του προβλήματος το ταχύτερο δυνατόν." Γενικότερα εδώ μας αναφέρει ότι το να αλλάξουμε ύμνον θα φέρει λύση στο κυπριακό. Λύση που για τον ίδιο τον αρθρογράφο είναι η ρατσιστική, μισαλλόδοξη Διζωνική Ομοσπονδία. Έτσι σιγά-σιγά να αλλάξουμε τον ύμνο μας και να προωθήσουμε πιο έμπρακτα την νεοκυπριακή συνείδηση για τα ξεχάσουμε όλα και να μπορούμε να ζήσουμε με τους Τ/κ. Δεν ξέρω από που βγαίνει αυτό το συμπέρασμα, είναι άκυρο κατ΄εμένα και εξηγώ.
Το 1950 όταν και Τ/κ υπέγραψαν Ένωση τότε μόνο την σημαία της μάνας Ελλάδας είχαμε και τον ύμνο τον Εθνικό και μια χαρά ήμασταν. Γιατί δεν τσακωνόμασταν τότε; Γιατί οι Τ/κ τότε μιλούσαν και ελληνικά; Τελικά είναι η αλλαγή του Εθνικού ύμνου της Κύπρου που θα μας φέρει σε λύση (όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας) ή θα ενισχύσει τον αφελληνισμό της Κύπρου που προσπαθούν να προωθήσουν κάποιοι κύκλοι; Και αυτό δεν είναι ουτοπία δεν βλέπουμε φαντάσματα αλλά η πρόφαση της λύσης σε αυτά τα ζητήματα είναι εντελώς άκυρη και αναζητά προφάσεις. Από που ως που ένας λαός αλλάζει εθνικό ύμνο για να βρεί "λύση"; -που λύση αυτοί οι κύκλοι την εννοούν την παράλυση της Δ.Δ. Ομοσπονδίας-. Τι είναι αυτή η νέα μόδα; Το Έθνος δεν είναι άποψη είναι πραγματικότητα, είναι μοίρα είναι αυτό που είμαστε.
"Η αλλαγή θα άνοιγε νέους δρόμους επικοινωνίας με την άλλη κοινότητα, θα ήταν μια απόδειξη της πλήρους απεξάρτησης από τα εθνικιστικά οράματα που καθιέρωσε ο Μακάριος μετά την αποχώρηση των τουρκοκυπρίων από τα όργανα της Κυπριακής Δημοκρατίας." Αυτό ακόμα πιο ξεκάθαρα δείχνει την πρόθεση του αρθρογράφου να προωθήσει αυτό που θέλει να πει βάζοντας στην μέση "την επικοινωνία με τους Τ/κ". Όταν και πάλι το 1940 πολεμούσαμε με αυτούς τους ανθρώπους για την Λευτεριά της Ελλάδας και την Ένωση, όταν και οι ίδιοι πίστεψαν τους Άγγλους για συμμετοχή στον στρατό των συμμάχων για την απόκτηση της Ελευθερίας-Ένωσης.
"Η καθιέρωση του ελληνικού εθνικού ύμνου είναι μια καθαρά εθνικιστική πράξη, στην οποία προχώρησε ο Μακάριος για να επιβεβαιώσει την «ελληνικότητα» της Κύπρου."
Αναφέρει την ελληνικότητα εντός εισαγωγικών εδώ ο αρθρογράφος μήπως και τον πούμε ακραίο. Η Κύπρος ήταν είναι και θα είναι ελληνική που να "φακκάς κουντρουμπέλλες" κε Τζιαπάζη όπως λέει και μια ωραία αφίσα του Μετώπου Η.Β.
Και αυτό δεν είναι σύνθημα αλλά τέτοιου είδους αρθρογράφοι που τολμούν να μιλούν για τέτοια λεπτά θέματα θα έπρεπε να έχουν γνώση λίγης ιστορίας της Κύπρου.
"Ἡ πατρίς μου, ἀδελφοί, εἶναι ἡ Κύπρος, καί αὐτή νῆσος τῆς Ἑλλάδος.(..)" " Αὐτά ἔγραφε μεταξύ ἄλλων στίς 3 Ἰουλίου 1821 ὁ Κύπριος ἀγωνιστής Κυπριανός Θησεύς ἀπευθυνόμενος πρός τούς δημογέροντες τῆς ἐπαναστατημένης Ὕδρας καί πρός τόν Δημήτριο Ὑψηλάντη. " Θα ήταν καλά να διαβάσουμε ότι οι Κύπριοι πάντα ήταν κοντά στους υπόλοιπους Έλληνες για εθνική απελευθέρωση. Θεωρούσαν την πατρίδα τους την Κύπρο ίδια με την υπόλοιπη Ελλάδα γι αυτό και πήγαιναν εθελοντές στον μητροπολιτικό ελληνισμό γιατί πίστευαν ότι απ' εκεί ξεκινά και η λευτεριά της ιδιαίτερης μας πατρίδας την Κύπρο. Γιατί τώρα θέλετε να μας αφαιρέσετε τον Εθνικό μας ύμνο; Γιατί υπάρχουν και οι Τ/κ; Δηλαδή σε αυτόν τον τόπο δεν έχουμε δημοκρατία; Ποια είναι η πλειοψηφία αυτού του κράτους; Ή μήπως δεν σεβόμαστε την διαφορετικότητα; Ο ελληνικός πολιτισμός τον οποίο πρέπει να έχουμε ως Έλληνες από μόνος του σέβεται την διαφορετικότητα και εσείς επειδή όπου ακούτε ελληνισμός το συνενώνετε με το φασισμός θέλετε να αφαιρέσετε οτιδήποτε ελληνικό μας έμεινε.
Συνεχίζοντας: "Αλλά τίθεται το ερώτημα: ποια Κυπριακή Δημοκρατία; Η ελληνοκυπριακή με τον ελληνικό εθνικό ύμνο και τα συναφή ελληνικά κρατικά σύμβολα ή η δικοινοτική του 1960;" Μας πήραν το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης Ένωσης το 1960 οι Άγγλοι και μέσω αυτού προώθησαν την διχοτόμηση (ας μην το ξεχνάμε κε Τζιαπάζη), έκαναν πιο έντονη την πόλωση των δύο κοινοτήτων, μας κατέστρεψαν ως λαό και ως οντότητα και τώρα θα έρθουμε να καταργούμε ότι βλέπουμε ελληνικό ; Δηλαδή που πάμε ως λαός; Αναφέρει ο αρθρογράφος για την δικοινοτική του '60; Την ποθεί τόσο πολύ όπως φαίνεται αυτή η λεγόμενη "Ανεξαρτησία" που έδωσε επεμβατικά δικαιώματα στους Τούρκους, που τους έβαλε πλέον στο "παιχνίδι" που μέσω αυτού του συντάγματος σύμπραξης "μεγάλων" δυνάμεων επήλθε η πόλωση και έπειτα η εισβολή. Είναι τόσο εύκολο λοιπόν να ξεχνάμε;
"Ο εθνικός ύμνος όμως της Κυπριακής Δημοκρατίας που καθιέρωσε ο Μακάριος και δεν κατάργησε ο κ. Χριστόφιας, εκπροσωπεί τους τουρκοκύπριους; Εκπροσωπεί του Μαρωνίτες, τους Λατίνους και τους Αρμενίους; Ο Κύπριος Πρόεδρος χρησιμοποιεί στις επίσημες επισκέψεις του σε ξένα κράτη ένα εθνικό ύμνο που δεν εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ ορκίστηκε πίστη και σεβασμό στο σύνταγμα και τους νόμους της." Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κακά έκανε και βρήκε έναν ύμνο και κόλλησε του κράτους. Αν θα θέλαμε να μείνουμε κράτος τουλάχιστον θα ήταν δημοκρατικό (αφού ο αρθρογράφος φέρνει και πρόφαση την δημοκρατία) να γίνει ένα δημοψήφισμα στο οποίο ο λαός σύσσωμος θα αποφάσιζε τον ύμνο του ΔΙΚΟΥ του κράτους. Δεν θα ήταν καλή και δημοκρατική ιδέα κε Τζιαπάζη; Πάντως εγώ θα την δεχόμουν με χαρά.
"Δεν είναι δυνατόν αυτός ο τόπος να επιβιώσει, όταν η νομιμοφροσύνη και η αφοσίωση των Κυπρίων βρίσκεται αλλού, έξω από την Κύπρο. " Ο τόπος επιβιώνει πάντα θα επιβιώνει το θέμα δεν είναι ο τόπος μόνο είναι ο Λαός! Ο λαός να επιβιώσει και ο τόπος στον οποίο κατοικεί. Όμως δυστυχώς ο τόπος του λαού δεν επιβιώνει με την τουρκική κατοχή, δεν επιβιώνει με το να ξεχάσουμε την ελληνικότητα του. Επιβιώνει με το να την θυμόμαστε και να αγωνιζόμαστε γι αυτόν. "Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας" Αυτό το είπε ο Πετράκης Γιάλλουρος ο λεβέντης νέος που ξεψύχησε και λίγο πριν ξεψυχήσει η τελευταία του φράση ήταν "Ζήτω η Ένωσις". Αυτοί ήταν οι αγωνιστές για αυτούς οφείλουμε ότι έχουμε τώρα όση ελευθερία μας έμεινε σήμερα. Είναι τόσο εύκολο να το ξεχάσουμε;
Συνεχίζοντας, η αφοσίωση των Κυπρίων αν με ρωτάτε πρέπει να βρίσκεται και στην Κύπρο και έξω από την Κύπρο! Είναι λογικό! Τι ξαφνικά δεν μας νοιάζει για τους άλλους λαούς; Δεν μας νοιάζει για την καταπίεση γενικά του κόσμου από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις; Δεν μας νοιάζει για τον αδελφό λαό της Ελλάδας; Ξαφνικά ξεχάσαμε τα αδέλφια μας και ισοπεδώνουμε τα πάντα;
"Είναι γεγονός, ότι μέχρι σήμερα ο κ. Δ. Χριστόφιας δεν άγγιξε κανένα από τα κάστρα που ανοικοδόμησε ο εθνικισμός εδώ και δεκαετίες." Για κάστρα μιλούμε για εθνικισμούς που ανοικοδόμησαν τόσα χρόνια; Εδώ τώρα ποιος βλέπει φαντάσματα; Όταν εμείς οι ίδιοι συμβιβαζόμαστε, οι κυβερνήσεις, με διχοτομικές λύσεις όταν διεκδικούμε το άδικο για τον τόπο μας γινόμαστε εθνικιστές; Ο Χριστόφιας είναι εθνικιστής; Δεν καταλαβαίνω τι έκαναν οι εθνικιστικές κυβερνήσεις επί δεκαετίες.
"(..)ας περιθωριοποιήσουν την «εθνική τους ταυτότητα» που είναι κατάλοιπο του αλυτρωτισμού και ας προχωρήσουν με σταθερά βήματα προς το μέλλον."
Τώρα πλέον οι μάσκες πέφτουν δεν μπορώ να καταλάβω τι κόλλημα έχει αυτός ο κύριος με την εθνική ταυτότητα! Σε μια εποχή του μέλλοντος που η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί τον σεβασμό της διαφορετικότητας κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να πολεμούν την εθνική ταυτότητα! Αν είναι ποτέ δυνατόν! Με την περιθωριοποίηση της Εθνικής μας ταυτότητας μάλλον πίσω θα πάμε και όχι μπροστά. Το αν θα πάμε μπροστά το δείχνουν οι ήρωες μας που με τους αγώνες τους κατάφεραν ότι κατάφεραν. Τώρα τι ζόρι τραβούν κάποιοι με τις "εθνικές ταυτότητες" δεν μπορώ να καταλάβω.
"Θα βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό τις δυνάμεις των τουρκοκυπρίων που αγωνίζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες για την επανένωση του κράτους, στη βάση της δικοινοτικής ομοσπονδίας και της πολιτικής ισότητας. "
Υποστηρικτής της Ρατσιστικής Διζωνικής ομοσπονδίας ο αρθρογράφος αυτής της ομοσπονδίας που ΕΜΠΡΑΧΤΑ διαχωρίζει τον λαό με δύο ζώνες. Αυτό θα έπρεπε να τον προβληματίσει και όχι ο Εθνικός ύμνος.
Θα έπρεπε ο κύριος να μας υποδείξει ποιες είναι αυτές οι "δυνάμεις των Τ/κ"; Αν είναι με αυτές τις δυνάμεις των Τ/κ οι οποίοι συνεργάζονται και διεκδικούν την Διζωνική Διχοτόμηση να μας λείπει!
"Εξάλλου, αυτοί που θα αντιδράσουν, είναι αυτοί που ντύνονται στα μαύρα και ροπαλοφορούν στους δρόμους, είναι οι Χρυσαυγίτες και οι ακραίοι εθνικιστές, είναι αυτοί που ονειρεύονται ένα καθαρά ελληνοκυπριακό κράτος, είναι οι υποστηρικτές τις διχοτόμησης. Αν μ’ αυτούς θα πρέπει να συμβιβαστεί η ηγεσία της αριστεράς, τότε αυτός ο τόπος δεν έχει καμιά προοπτική επιβίωσης." Και εδώ και πάλι φαντάσματα διερωτώμαι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν; Δηλαδή που είδαν τους Χρυσαυγήτες στην Κύπρο; Πότε κατέβηκαν στους δρόμους κινήματα με το όνομα "Χρυσή Αυγή"; Παρόμοια κινήματα υπάρχουν σίγουρα στην Κύπρο. Αλλά τελικά γιατί μιλούν σαμπώς και ζούμε σε άλλα έτη; Δηλαδή όταν το ΑΚΕΛ άλλαξε όνομα από Κ.Κ.Κ εμείς θα έπρεπε να το λέμε Κ.Κ.Κ; Τελικά ποιος είναι εκτός πραγματικότητας; Το αν το ΑΚΕΛ είναι ηγεσία της αριστεράς δεν ξέρω. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι εκτός από αριστεροί αυτοί σίγουρα! Εξάλλου είδαμε τι έκανε αυτή η κυβέρνηση στον λαό μέχρι σήμερα αυξάνει τιμές σε προϊόντα φάρμακα κ.ο.κ. Ωραίοι αριστεροί! Όλος ο λαός θα αντιδράσει, ο λαός ο οποίος αντέδρασε και με εκείνο το έκτρωμα του 2004. Δεν είναι ακραίο να ξέρεις ότι έχεις τον ύμνο σου, ο ύμνος του κράτους σου να είναι ο ύμνος σου. Εξάλλου πλειοψηφία στο νησί ποιος είναι; Ήδη το ξεχάσαμε κι αυτό.
Θα μπορούσαμε να σχολιάζαμε όλο το άρθρο αλλά θα ήταν χρονοβόρο και ίσως βαρετό για τον αναγνώστη. Θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι η μαζική απενεχοποίηση της Τουρκίας και η ενοχοποίηση εμάς των Ελλήνων (βλέπε "είμαστε μια Ε/κ κυπριακή Δημοκρατία") πλέον προχωρεί και αν κάποιος δεν γνωρίζει την ιστορία του πιθανός να πειστεί από αυτούς.
Τέλος αφιερώνουμε ένα στίχο που είπε ένας κομμουνιστής, κατά τον κο Τζιαπάζη εθνικιστής, (πρέπει ποιος ξέρει τελικά τι είναι εθνικισμός με αυτά που αναφέρθηκαν, στο εν λόγο άρθρο) σε όλους αυτούς που προσπαθούν με νύχια και με δόντια με κάθε "αφορμή" να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι πρέπει να παραγνωρίσουμε την ελληνικότητα μας για να βρούμε "λύση":
«Βαδίζω με την σκέψη στην Κύπρο (...) Για την αρμονική διαβίωση των δύο κοινοτήτων, για την αδέσμευτη Ανεξαρτησία - Αυτοδιάθεση - Ένωση. Αρνούμαι κάθε έννοια διχοτόμησης, κάθε παζάρεμα για "ανταλλάγματα", κάθε σκέψη για ομόσπονδο κράτος» Γιάννης Ρίτσος
Αυτός τι ήταν τελικά συγχυσμένος κουμουνιστής με ακραίο χαρακτήρα δεν ήξερε τι του γινόταν;;;

Aφιερωμένο στους συναγωνιστές που άφησαν τον αγώνα.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πατριώτη, ούτε περήφανο, ούτε εθνικιστή, ούτε εθνιστή ούτε τίποτα από όλες αυτές τις κατηγορίες. Θεωρώ τον εαυτό μου ένα άνθρωπο που όσο μπορεί προσπαθεί να εκτελέσει το χρέος του προς την οικογένεια του, την πατρίδα του και για όσα αγωνίζεται καθημερινά.

Θέλω να αναφερθώ σ’ όλους τους συναγωνιστές που για κάποιο λόγο, σε κάποια στιγμή της πορείας τους άφησαν τον αγώνα. Ένα αγώνα που αυτή οριοθέτησαν, ονειρεύτηκαν και πάλεψαν με μόνο όπλο την πίστη τους στον υπέρτατο στόχο. Την ελευθερία. Ίσως ο λόγος που γράφω το εν λόγω κείμενο είναι για να πείσω τον εαυτό μου πως δεν πρέπει να αφήσω και εγώ τον αγώνα μου. Όσο προσωπικός και μικρός και αν είναι, αποτελεί ένα λιθαράκι στο τεράστιο σύνολο.

Τι είναι η πατρίδα; Μπορούμε να την παρομοιάσουμε πλήρως με την οικογένεια μας. Το σπίτι μας είναι η πατρίδα μας. Ο χώρος στον οποίο ζούμε και είμαστε ευγνώμονες για αυτόν. Τον αγαπάμε, τον συντηρούμε και είμαστε ευτυχισμένη για αυτό όσο μεγάλος ή μικρός και αν είναι. Στο σπίτι μας μένει μαζί μας η οικογένεια μας. Και αυτή την αγαπάμε όσο και αν μας έχεις στεναχωρήσει, όσο και αν δεν είναι τέλεια. Την οικογένεια μπορούμε να την παρομοιάσουμε με τους συμπατριώτες μας. Είναι αυτή που μένουν μαζί μας στην «πατρίδα» μας και την αγαπούν όσο και εμείς. Φυσικά πάντοτε κάποιο μέλος της οικογένειας ίσως να παραστρατήσει. Αλλά η πατρίδα – το σπίτι θα είναι ο παντοτινός προορισμός.

Είμαστε πάντοτε έτοιμoι να υπερασπιστούμε το σπίτι μας και την οικογένεια μας. Πάντοτε είμαστε βράχοι μπροστά σε οτιδήποτε πάει να την βλάψει. Αλλά και πάντοτε το σπίτι μας είναι ανοιχτό και φιλόξενο για όποιο το έχει ανάγκη. Αρκεί να σέβεται το χώρο που θα το φιλοξενήσει για λίγο καιρό μέχρι να μπορέσει να ξεκινήσει και αυτός τη πορεία του για το δικό του προορισμό.

Ίσως να είναι άτοπη η συσχέτιση και λανθασμένη. Όμως ας αναλογιστούμε για μισό λεπτό. Θα αφήναμε ποτέ το σπίτι μας να πέσει; Θα αφήναμε ποτέ να πειράξουν την οικογένεια μας; Θα επιτρέπαμε σε κάποιον να αμαυρώσει την τιμή και την αξιοπρέπεια μας; Θα σταματούσαμε ποτέ να αγαπάμε και να συντηρούμε το χώρο που μας γέννησε;; Όχι γιατί είναι ο χώρος που ζούμε. Και αν δεν είμαστε σωστή απέναντι του δεν θα είναι ούτε και αυτός – λόγο αμέλειας!

Σ’ όσους έχουν αφήσει τον αγώνα ( μέσα σ’ αυτούς ίσως και εγώ ), γιατί; Η πατρίδα είναι το σπίτι μας, είναι η Ιθάκη του καθενως από εμάς. Η ελευθερία είναι η αρχή που κάνει την πατρίδα μας και τους εαυτούς μας ολοκληρωμένους. Χωρις αυτήν ούτε το σπίτι θα υπάρχει ούτε και εμείς.

Ο δρόμος είναι δύσκολος. Η μοίρα και ο Θεός επέλεξαν να τον κάνουν έτσι για να μας προστατέψουν και εμάς και το «σπίτι» μας. Γιατί θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το υπερασπιστούμε ανά πάσα στιγμή. Όμως τι αξία έχει η υποταγή μας και σιωπή μας; Τι αξία έχει η μετατροπεί μας σε αριθμούς και κωδικούς; Καμία γιατί απλά μηδενίζει την προσωπική και εθνική μας υπόστασης μετατρέποντας μας σε κωδικούς 1 και 0.

Πάντα το «σπίτι» θα μας περιμένει όλους. Γιατί χωρίς εμάς είναι καταδικασμένο. Γιατί ο τόπος εν τα πλάσματα...

Θα τα πούμε ξανά στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις, στην καθημερινότητα μας,