Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Πρωτομαγία απο μια άλλη όψη


" 1η Μαΐου 1886 "

Πρώτη του Μάη σήμερα. Μια μέρα που δυστυχώς με πολύ καλό και επιτυχημένο τρόπο καπηλεύονται διαχρονικά "αριστερές - κομμουνιστικές - σοσιαλιστικές" κτλ παρατάξεις, κόμματα , οργανώσεις. Η 1η Μαΐου και η καθιέρωση του 8ωρου είναι ένα από τα πιο κομβικά σημεία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι η περίοδος που ο άνθρωπος - ο εργάτης - διεκδίκησε αυτό που πραγματικά δικαιούται! " 8 ώρες δουλεία, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ύπνο". Το συγκεκριμένο σύνθημα βέβαια ίσως ξεχάστηκε πίσω από τα λάβαρα των "λαϊκών" κινημάτων με τους ηγέτες των πανάκριβων αυτοκινήτων, των ατελείωτων ακίνητων περιουσιών και τον παχουλών αποταμιεύσεων.

Πραγματικά γνωρίζει κανείς γιατί τιμούμε την 1η του Μάη; Γνωρίζουν όλοι αυτοί γιατί θα βγουν στους δρόμους αύριο; Νιώθοντας υποχρεωμένοι σ' αυτούς τους ανθρώπους, για το αίμα το όποιο έχυσαν για να καπηλευόμαστε εμείς αυτή τη μέρα θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της θυσία τους και στον αγώνα τους.

Το 1884 στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας, πέρνεται μια απόφαση που ταράζει τα θεμέλια της κοινωνίας και αποτελεί την αρχή για διαδοχικούς αγώνες και διεκδικήσεις. Η απόφαση ήταν να γίνουν την πρώτη Μάη του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σιγκάκο. Το Σιγκάκο εκείνη την περίοδο αποτελούσε το μεγαλύτεροβιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Το αίτημα ξεκάθαρο. Μείωση των ωρών εργασίας. Με σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο" το Σάββατο 1η Μαίου 1886 80.000 εργάτες στο Σιγκάκο και 400.000 σ' όλοι την Αμερική ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket. Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες περίμεναν απλά το σύνθημα για να δράσουν. Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε μέσα στο πλήθος, και αστυνομικοί μαζί με μπράβους αρχίζουν να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση.


Λόγο αυτής της θυσίας εμείς σήμερα ζούμε πράγματα που τα θεωρούμε αυτονόητα, πράγματα όμως που αποκτήθηκαν με αίμα. Ο εργάτης δεν είναι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε κεντρώος. Είναι άνθρωπος που δουλεύει για να συντηρήσει την οικογένεια του. Που εργάζεται για να προσφέρει στις επόμενες γενιές ( διαμέσου των παιδιών του). Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καπηλεύεται την θυσία αυτών των ανθρώπων με φιέστες, γιορτές, πανηγύρια και προσπάθεια συσπείρωσης και ψηφοθηρία. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σκήψουμε το κεφάλι, να τους ευχαριστήσουμε και να δώσουμε υπόσχεση για συνέχιση του έργου τους. Έμπρακτα και χωρίς ψεύτικα λόγια και προκυρήξεις.

Ναι η πρώτη του Μάη δεν είναι αργία. Είναι απεργία. Είναι απεργία κόντρα σ' όσους για ακόμη μια φορά κάτι αγνό, κάτι όμορφο, κάτι δίκαιο το καπηλεύονται βάζοντας του μια στάμπα και ένα όνομα πολύ μικρό για να σηκώσει την ιστορία αυτής της μέρα και το μεγαλείο αυτής της θυσίας.



Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Κόντρα σ' όλους αυτούς



Κόντρα σ'όλους αυτούς που μας ήθελαν δούλους, άβουλα όντα, κόντρα σ' αυτούς που ήθελαν να ξεχάσουμε την ιστορία μας και να αρνηθούμε την Ελευθερία μας. Σ' όσους πίστεψαν πως ο Έλληνας πεθαίνει εύκολα.

"Οι Έλληνες είναι λαός ατίθασος. Για να τον κάνουμε να υπηρετήσει τα συμφέροντά μας πρέπει να του κτυπήσουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πολιτισμικά του αποθέματα, την Ιστορία, ώστε να πάψει να νιώθει περήφανος για τα επιτεύγματά το" Κίσιγκερ

Αυτό θέλουν να κάνουν. Αυτό ήθελα να κάνουν και στις 24 Απριλίου του 2004. Δεν το κατάφεραν. Δεν τους πέρασε. Οι Έλληνες έχουν βαθιά μέσα τους ριζωμένη την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Και δεν μπορούν να τους την ξεριζώσουν.

Ανακοίνωση του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος με αφορμή την επέτειο του Δημοψηφίσματος της 24ης Απριλίου 2004

Το Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου. Ο Κυπριακός λαός κλήθηκε το 2004, για πρώτη φορά μέσω ενός δημοψηφίσματος, να εκφράσει την άποψη του για ένα σχέδιο λύσης το οποίο υποβλήθηκε από τον τότε Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Ανάν.

Ο Κυπριακός Ελληνισμός, υπό την καθοδήγηση του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και Ηγέτη της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με το συντριπτικό ποσοστό 76%. Εξέφρασε έτσι με καθαρότητα και αποφασιστικότητα τη βούληση του να απορρίψει ένα διχοτομικό και απαράδεκτο σχέδιο που διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία. Και αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα για μια λύση που να αποκαθιστά την ενότητα και ακεραιότητα της πατρίδας και του λαού μας.

Στο Δημοψήφισμα του 2004 ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν απέρριψε τη λύση. Απέρριψε το συγκεκριμένο Σχέδιο. Και παράλληλα έστειλε το μήνυμα ότι η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που επιδιώκουμε θα πρέπει να έχει το σωστό περιεχόμενο. Ένα περιεχόμενο που θα διασφαλίζει την επανένωση του χώρου, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας. Ένα περιεχόμενο που θα σέβεται πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένα περιεχόμενο χωρίς ρατσιστικές, διχοτομικές πρόνοιες, χωρίς εγγυήσεις ή επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας ή άλλων χωρών. Ένα περιεχόμενο που θα διασφαλίζει την ειρηνική συμβίωση σε συνθήκες ασφάλειας, ευημερίας και προόδου.


Η πολιτική που εφάρμοσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, πέτυχε την άμεση εμπλοκή για πρώτη φορά και των πέντε Μονίμων Μελών του Συμβούλιου Ασφαλείας, την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης - στην οποία εντάχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία μία βδομάδα μετά το Δημοψήφισμα – και, κυρίως, τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006 που σε συνδυασμό με την επιστολή Γκαμπάρι έθεταν τις βάσεις για μια νέα διαδικασία προκειμένου να επιτευχθεί μια λειτουργική και βιώσιμη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με το σωστό περιεχόμενο.

Η σημερινή επέτειος στέλνει ξανά το μήνυμα, εντός και εκτός Κύπρου, ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός έχει και το σθένος και την αποφασιστικότητα να συνεχίσει να αγωνίζεται υπερασπιζόμενος το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του.


Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Eίσαι και εσύ τεχνοκράτης βάρβαρος;

" Eξέλιξη του χόμους - προβάτιους "

Κρυψοναπερασιτισμός! Η νέα πανδημία της Κύπρου. «Σιώπα γιε μου , κρύψε να περάσουμε» .

Έχουμε χάσει το τρένο αναζήτησης του οριακού σημείου μεταξύ ανθρωπιστικής και τεχνοκρατικής παιδείας.

Είναι πλέον πασιφανές οτι έχει γεμίσει ο τόπος από μορφωμένους αμόρφωτους , κοινώς κατ’εμένα εξειδικευμένους βαρβάρους. Συνηθίσαμε να βλέπουμε παντού «σπουδασμένους», στες Ελλάδες , στες Αγγλίες, στες Αμερικές... που είναι μεν γνώστες της επιστήμης τους , αλλά δεν μπορούν να συγκεράσουν το πρακτικό σημείο της εφαρμογής τους με το κατά κράτος θεωρητικό υπόβαθρο που κατέχουν ,με λίγα λόγια ... μηδέν!

Σκοπός της παιδείας είναι μεν να σου παρέχει επαγγελματική κατάρτιση για να εξασφαλίζεις τα προς το ζην , αλλά συνάμα να σου μεταφέρει μέσω αυτής της διαδικασίας μια νοοτροπία αναζήτησης , ένα υπαρξιακό κίνητρο , να ψάχνεις , να ερευνάς , να αμφισβητείς , να αναρωτιέσαι...

Υστερούμε οικτρά στην ανθρωπιστική παιδεία, στην γενική μόρφωση.

Από την πρώιμη παιδική σου ηλικία μοναδικό σκοπό σου θέτουν να είσαι καλός στο σχολείο , στο πανεπιστήμιο , με απώτερο σκοπό την επαγγελματική σου αποκατάσταση , οικονομική ευμάρεια, σπίτι, γάμο, εξώγαμο(!). Δεν λέω, καλά είναι και αυτά , αλλά τι να τα κάνει κανείς άμα τα έχει θέσει σαν στόχους ζωής; Όταν κάποτε δηλαδή τα κάνεις όλα αυτά , και αράξεις στην καρέκλα του κήπου σου, χορταίνει ίσως το μάτι σου , αλλά , απ εκεί και πέρα; Τώρα δηλαδή δεν έχεις σκοπό να ζεις;

Μεγαλώνοντας στην Κύπρο, πολύ νωρίς αρχίζεις να καταλαβαίνεις το πως θα διαγραφεί το μέλλον σου. Πρέπει και συ να μπεις στο καλούπι του «σχολείο-σπουδές-γάμος-οικογένεια-παιδιά» και καθ’όλη τη διάρκεια να σιωπάς , να κοιτάς τα δικά σου να σε ενδιαφέρει ο εαυτός σου και η ανέλιξή σου. Κοιτάζοντας πίσω κάποια μέρα όμως συνειδητοποιείς ότι για να κάνεις χρήματα χάνεις την υγεία σου, και για να την ανακτήσεις τα ξοδεύεις ! Δυστυχώς ζούμε νομίζοντας πως δεν θα πεθάνουμε ποτέ, και πεθαίνουμε ξεχνώντας να ζήσουμε .

Ζούμε στην μεταπολεμική γενιά, όπου οι γονείς μας έχουν στερηθεί τα πάντα , και θέλοντας να μην τα στερηθούμε και μεις μας προσφέρουν απλόχερα τα πάντα , καλοδεχούμενα βέβαια, αλλά, το ερώτημα είναι το τί κάνουμε εγώ κι εσύ γιαυτό; Πως αξιοποιείς του απύθμενους πόρους που σου παρέχονται; Οραματίζεσαι μια νέα πιο δίκαιη κοινωνία; Θέλεις να δημιουργήσεις ; Να αφήσεις κάπου το στίγμα σου; Ξέρεις πόση κληρονομιά κουβαλάς πίσω σου;

Δεν σε νοιάζει ε; «Τούτα ούλλα εν πελλάρες » «Τούτοι ούλλοι εννα μου δώκουν να φάω; »

Μπορεί να μην σου δίνουν να φας , αλλά οι περισσότεροι σου παίρνουν και το φαΐ από το στόμα . Με την αδικαιολόγητη άγνοιά σου είσαι συνένοχος , καθόλου ενεργός σαν πολίτης , είσαι αυτό που θέλουν να είσαι και κατά το Θουκυδίδη δεν είσαι φιλήσυχος αλλά άχρηστος.

Το να επιτρέπεις να εξασφαλίζουν το μέλλον σου αυτοί που έχουν ήδη εξασφαλίσει το δικό τους σε καθιστά εξίσου υπεύθυνο. Δεν είσαι ενεργός , δεν είσαι πολίτης , είσαι κοινώς εξειδικευμένο ζώο. «...να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες...»

Μωυσής Μωυσέως


Ταλάτ ή Έρογλου;


"Eπι εποχής Ταλάτ με βλέψεις για Έρογλου.. Ξύπνα καημένε μου Ραγία"

Λίγες ώρες έχουν απομείνει για τις παράνομες εκλογές στο ψευδοκράτος. Πολλά λέγονται και πολλά αναφέρονται και για τους δυο υποψηφίους. Απο τη μια ο Ταλάτ, ο κατά την κυβέρνηση ειρηνιστής με στόχο την επίλυση του Κυπριακού και ( ως συνήθως ) την επανΕΝΩΣΗ ( τωρα με ποιους δεν ξέρουμε..τα συνθήματα του άλλα λένε ) και από την άλλη ο Έρογλου, ο αδιάλλακτος που στη περίπτωση εκλογής του η Τουρκία θα έχει το πρώτο λόγο ενώ το κυπριακό θα πάει χίλια χρόνια πίσω.

Δυστυχώς όμως, αν θέλουμε να μιλήσουμε με πραγματικά δεδομένα και ρεαλισμό όποιος και από τους δύο και να βγεί τα πράγματα πάνε για εκτροχιασμό. Φτάνει μόνο να θυμηθούμε τις κατά καιρό δηλώσεις των δύο υποψηφίων. Ξεκινούμε από τον Ταλάτ, τον οποίο στηρίζει ο πρόεδρος:

"Στην περίπτωση που δεν συμμορφωθείς με την Άγκυρα, δεν μπορείς να πληρώσεις τους μισθούς, δεν μπορείς να κάνεις δρόμους, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. " Μεχμέτ Αλί Ταλάτ - Χουριέτ 14/4/2010

"H τ/κ ηγεσία αλλά και η ίδια η υπόσταση της τ/κ κοινότητας εξαρτώνται πλήρως από την Τουρκία." Μεχμέτ Αλι Ταλάτ - Εφημερίδα Χουριέτ 14/4/2010.

Προεκλογική Αφίσα Ταλάτ στα κατεχόμενα "Ο Ταλάτ μας ενώνει με την Τουρκία" 6/4/2010


"Δεν μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος κάποιος που ο δρόμος του δεν περνά από την Αγκυρα» Μεχμέτ Αλι Ταλάτ - Άφρικα 10/1/2010

Αυτές είναι μερικές από τις δηλώσεις και τις κινήσεις του Ταλάτ. Δεν θέλουμε να δώσουμε περισσότερα παραδείγματα γιατί αυτά από μόνα τους καταργούν το παραμύθι πως ο Ταλάτ εκπροσωπεί τους Τουρκοκύπριους ή γενικά τα άτομα που επιδιώκουν λύση αφού ο ίδιος παραδέχεται πως γραμμή παίρνει απο την Άγκυρα ενώ το θέμα προχωρά λίγο πιο πέρα με την προεκλογική καμπάνια και το γνωστό πλέον σύνθημα ( σχετικό άρθρο ). Πάμε τώρα στο σχέδιο Β της Άγκυρας των Έρογλου:

"Άτομα που δεν δείχνουν σεβασμό στη σημαία ενός ''κράτους'', δεν είναι πιστευτοί όταν κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους ''αρμόδιους εκείνου του κράτους'' Δηλώσεις στην Νεολαία του Κόμματο του 16 Δεκεμβρίου 2009 για το θέμα της σημαίας στον Πενταδάκτυλο και τον πρόεδρο της κυπριακής Δημοκρατίας.

"Θα προστατέψω την ύπαρξη των Τούρκων της Κύπρου κάτω από την σκεπή του δικού τους κράτους." Έρογλου 16/4/2010

Δηλαδή έχουμε από την μια τον Ταλάτ ο οποίος ξεκάθαρα αναφέρει πως ο εκάστοτε "πρόεδρος" των κατεχομένων παίρνει γραμμή από την Άγκυρα, με κεντρικό σύνθημα ο Ταλατ μας ενώνει με την Τουρκία και απο την άλλη τον Έρογλου ο οποίος αναφέρεται ξεκάθαρα σε δύο κράτη. Ποια η απάντηση λοιπόν στην ερώτηση Ταλάτ η Έρογλου; Νομίζω πλέον είναι ξεκάθαρη.

Το κλειδί βρίσκεται σε εμάς. Πρέπει πλέον εμείς να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε. Να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται, κάθε διπλωματικό όπλο και να ενεργούμε μεθοδικά και σωστά. Η μέχρι σήμερα υποχωρήσεις μας οδήγησαν στο Ντεκτας, στο σχέδιο Ανάν και στις πιο πάνω δηλώσεις ( και άλλες πολλές ακόμη πιο αισχρές ). Εξαρτάται ξεκάθαρα πλέον από την δική μας πολιτική ηγεσία να ασκήσει εκείνες τις πιέσεις, μέσω συμμάχων και όχι μόνο, που θα εξαναγκάσουν την κατοχική Τουρκίανα συνειδητοποιήσει πως η λύση δεν είναι η διάλυση της Κύπρου, αλλά η απόσυρση όλων των υπερρεαλιστικών κατοχικών της στρατευμάτων και η απελευθέρωση της πατρίδας μας.

"Να μας μετρήσουνε καλύτερα, γιατί η αξιοπρέπεια ενός λαού δεν μετριέται με τον πήχη των ποσοστών!" B.Λυσσαρίδης

Υ.Γ: Και όπως θα φεύγουν, να πάρουν μαζί τους και τον κάθε Τούρκο ενωτικό και όποιο επιθυμεί διχοτόμηση.

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Έθνος των Προβάτων

"τουλάχιστον η νεολαία εξελίσσεται δεν μένει στάσιμη!"

Ξεκίνησα ρομαντικός. Στην πορεία μου μέχρι και σήμερα παραμένω το ίδιο ρομαντικός, όμως πλέον γνωρίζοντας καλύτερα κάποιες πραγματικότητες. Κάποιες πραγματικότητες που σηκώνουν απότομα φρένο στις ελπίδες μου για ένα καλύτερο αύριο. Φυσικά σαν Έλληνας ( και συγκεκριμένα εκλεπτυσμένο είδος Ελληνα, ως Κύπριος με ιστορία διατήρησης του Ελληνισμού για χιλιάδες χρόνια παρά τις τόσες κακουχίες και σκλαβιές "Μωυσής") θα συνεχίσω και θα το παλέψω, παρά το γεγονός πως μέρα με τη μέρα η απογοήτευση είναι και πιο μεγάλη.

Παλαιότερα είχα αναφερθεί στην νεολαία, της οποίας μέλος είμαι και εγώ, ( όχι όλοι για να μην παρεξηγηθώ αλλά η γενική εικόνα ) ως έθνος των Starbucks. Πραγματικά ανακαλώ! Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί έθνος των starbucks γιατί τότε θα είχαμε και κάποιο έλεος! Έθνος των προβάτων θα το αποκαλέσω σήμερα. Και για αυτό είμαι πεπεισμένος 100%. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά αυτό που βλέπω. Άτομα χωρίς αρχές, χωρίς πιστεύω, χωρίς κάποια αξία , χωρίς καν άποψη! Μηδενικό. Όσοι δε τυχεροί έχουν και κάποια άποψη ούτε καν αυτή δεν είναι δική τους! Την έχουν πάρει επιτυχώς από τον πατέρα τους, κυρίως, αφού η σύγχρονη μητέρα δεν ασχολείται ή τουλάχιστον έχει προλάβει να ενημερώσει το σπλάχνο της " μεν ασχολήσαι. Βρε μια δουλεία να περνάς και μεν νεκατόνεσαι...να σε σταμπάρουν και να έχεις προβλήματα. Κάμε κράτη και θα σε κανονίσει ο θείος ( εδώ μπαίνει ότι όνομα θέλετε π.χ Νίκος, Δημήτρης, Γιαννάκης, Σταύρος, κτλ)" - εξέλιξη της Σπαρτιάτισσας και Κύπριας μάνας. Σε μια πατρίδα που όλο σβήνει, όλο πεθαίνει, όλο χάνεται.

Κάποιος σε προηγούμενη ανάρτηση σχολίασε λέγοντας " εε τι να κάμουμε; Να κολλήσουμε πίσω;" Δηλαδή το να παραμένω πιστός σε αρχές , πιστεύω, ιδανικά κτλ είναι οπισθοδρόμηση; Το να ενεργοποιηθώ λίγο, να ξεφύγω από το να είμαι ζόμπι, να διεκδικήσω αυτό που μου ανήκει είναι οπισθοδρόμηση; Αν κάποιες έμπαινε με την βία στο σπίτι σου, κατακρατούσε το μισό και έφερνε και φίλους του από άλλη πόλη να μένουν μαζί του, θα λέγαμε " άλλο τσινο ρε κουμπάρε, τσιαμέ ενα του σπάσω τα μούτρα!". Ναι αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει απλά αφορά την πατρίδα μας και όχι το σπίτι σου .

Είμαι σίγουρος πως όλα αυτά φαίνονται ακραία. Σας προκαλώ όμως να πάτε σε οποιαδήποτε Γενική Συνέλευση Κυπρίων φοιτητών σε όποια χώρα και αν βρίσκεται! Το θέαμα είναι αποκρουστικό. Οι βοσκοί να βγαίνουν στο βήμα και με το μικρόφωνο σαν γλίτσα να εξιτάρουν το κόσμο, που με τη σειρά του θα υψώσει το χέρι του με πάθος να στηρίξει τις ιδέες του (;). Μετά ρωτήστε τον ( ανεξαιρέτου κόμματος και χρώματος, όλοι γυροφέρνουν στο ίδιο ) το θέμα που ψήφισε και γιατί ψήφισε. Αν τον πίεσεται πολύ θα πάρετε την εξής απάντηση "Ρε φίλε εγώ δεν αχολούμε". Στην δε καλύτερη τον περιπτώσεων ίσως βρείτε και κάποιον που έχει μια Α ιδέα και μετά από 5 λεπτά συζήτησης να καταλείξετε πολιτισμένα στο γεγονός ότι διαφωνείτε ή στα χέρια και πιθανό στις πρώτες βοήθειες! Υγιείς διάλογος που λέμε... Μετά και από αυτό μαζέψτε τα και φύγετε με τρόπο. Έχετε δει πως λειτουργεί το παιδομάζωμα στις μέρες μας.

Κάθε φορά λέω να τα παρατήσω. Λέω πως δεν αξίζει το κόπο, δεν υπάρχει νόημα. Όμως ακριβώς επειδή το πιο πάνω σχόλιο είναι γενικό και όχι ειδικό, αφού υπάρχουν άτομα που η σπίθα τους δεν σβήνει και σιγά σιγά γίνεται φλόγα. Γι' αυτή τη φλόγα θα συνεχίσω να παραμένω ρομαντικός, πιστός στα ξεπερασμένα, εραστής της αλήθειας και πάνω από όλα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

O Tαλατ μας ενώνει με την Τουρκία (!)

" O Ταλατ μας ενώνει με την Τουρκία..."

Έπεσαν οι μάσκες! Ποιες μάσκες δηλαδή. Κάθε λογικός άνθρωπος, μακρυά απο οδηγίες και παροπίδες το έβλεπε. Ήταν και είναι κάτι που δεν μπορεί να κρυφτει. Για ακόμη μια φορά δείξαμε πως είμαστε ανάξιοι της ιστορίας μας. Μετά απο τις προτάσεις συνομοσπονδίας, την επίσκεψη του Γ.Γ του ΟΗΕ στο λεγόμενο προεδρικό του ενωτικού Ταλάτ έρχεται να συμπληρωθεί το πάζλ με την αφίσια του προλαλίσαντα " Ο Ταλάτ μας ενώνει με την Τουρκία".

Πραγματικά τώρα τι μπορούν να πού όλοι όσοι υποστηρίζαν πως ο Ταλάτ πρέπει να εκλεγεί να υπάρξει σωτηρία. Ο Έρογλου πάντως δεν κυκλοφόρησε τέτοιο σύνθημα! Μόνο ο Ταλάτ και ο Ντεκτάς.

Προς κ. Ευαγόρου: Σταμάτα να ασχολήσε με τo συντονιστικό κέντρο εξόντωσης του προέδρου , τα ufo και το casper το φαντασματάκι. Υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα. Ο εκ περιτροπής μας πρόεδρος, ο " λύση για τους Κυπρίους" ενώνει μας με την Τουρκία!

Πέρα όμως απο όλα αυτά το θέμα αρχίζει να γίνεται τρομερά επικίνδυνο. Αυτή τη στιγμή ο ίδιος ο Ταλάτ, ο διαπραγμετευτής ( εγκάθετως της Τουρκίας ) μιλά ξεκάθαρα για τις προθέσεις του και το απο ποιους παίρνει διαταγές και γραμμή. Ελπίζω αυτή που μας κυβερνούν να λογικευτούν. Να καταλάβουν που πάμε. Οδηγούμαστε σιγά σιγά στο μακροπρόθεσμο στόχο της Τουρκίας...

ΞΥΠΝΑΤΕ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ