Σκεφτόμενος την Κύπρο μου..

Ήταν 2 το πρωί αραχτός στην παραλία μου με κάτι στενούς φίλους. Πίναμε ανέμελα τα ποτά μας στην αμμουδιά ξεχνώντας κάθε αιτία!
Κάποια στιγμή σκέφτηκα την Κύπρο. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα σκέφτηκα την Κερύνεια και την κατοχή που έχουμε απ΄τους Τούρκους. Συνήλθα και είδα γύρω μου , συμπεριλαμβανομένου και μένα, ανθρώπους να διασκεδάζουν να περνούν ωραία. Σκέφτηκα κάποιους συναγωνιστές που διασκέδαζαν σε μια μπυραρία κοντά από την παραλία που ήμουνα και διερωτήθηκα αν πρέπει κι αν είναι σωστό να είμαι εδώ..
Δεν ξέρω. Το ξέρω πως η διασκέδαση δεν είναι κακό, ενώσω υπάρχει ημικατεχόμενη πατρίδα, αλλά σκέφτηκα ότι αυτήν την ώρα μπορεί να ήμουν κάπου να αγωνιζόμουν. Κάπου να συζητώ για θέματα της πατρίδας μου. Την αγαπώ πολύ. Δεν ξέρω μπορεί να είμαι και υποκριτής. Αλλά νοιώθω ότι την αγαπώ πολύ.
Έπειτα φεύγει αυτός ο συλλογισμός και καταλήγω ότι δεν πειράζει μια φορά διασκέδαση αλλά πρέπει να έχουμε πάντα επαγρύπνηση.
Αυτοί που πέθαναν για την ελληνική μας γη. Για να είμαστε εδώ ζωντανοί, τουλάχιστον αυτοί το αξίζουν να δουν μια λέυτερη πατρίδα μια ενωμένη πατρίδα με τον Εθνικό κορμό, γι αυτό που πέθαναν τόσοι και τόσοι.
Νοιώθω ντροπή. Προχωρώ φέυγει ο λογισμός. Έβαλα ένα ποτό το ήπια, και μέσα μου ένα μεγάλο "ΓΙΑΤΙ;;" γιατί να ζώ σε κατεχόμενη πατρίδα, γιατί να μου καταπατούν τα δικαιώματα μου (κράτος και Τούρκοι) και όλοι οι οργανισμοί (μαζί και οι δικοί μας "ηγέτες") να συμβάλλουν στο ξεπούλημα της;;;
Και γω άπραγος, συνεχίζω το ποτό μου.