ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ

Το πιο κάτω απόσπασμα είναι μέρος απο ένα κεφάλαιο του βιβλίου του Τάσου Βουρνα, "Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Χούντα, Φάκελος Κύπρου":

<<Είχαμε πια συνηθίσει τους ήχους, τις κραυγές και τις βρισιές, όταν ξαφνικά φάνηκε δύο βήματα έξω απο την πόρτα του θαλάμου ένας αξιωματικός με ροδαλό πρόσωπο καλοταισμένου μπεμπέ να κηνυγά έναν κρατούμενο, κρατώντας στο χέρι του ένα στρατιωτικό περίστροφο με σιγαστήρα.
-Τροχάδην! του φώναξε.
Ο κρατούμενος Παναγιώτης Ελής, άνθρωπος περασμένα τα 40 χρόνια του, φορούσε στα πόδια του και παντόφλες, πράγμα που τον υποχρέωνε να περπατά σιγότερα απ' ό,τι αν φορούσε παπούτσια.
-Τροχάδην! του φώναξε και τον έσπρωχνε με την κάννη, αλλά ο Ελής εξακολουθούσε να βαδίζει κανονικά.
-Τρέξε, την Παναγιά σου! του λέει μια στιγμή κι ο Ελής κάνει γρηγορότερα τα τελευταία βήματα.
-Τροχάδην το λένε αυτό στο χωριό σου; λυσσάει ο δεσμοφύλακας και έξξαλος καταφέρει με την κάννη δυο απανωτά χτυπήματα στα πλευρά του Ελή.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας περίεργος διπλός κρότος, κατι σαν "φλοπ", "φλοπ", και μονομιάς ο Ελής σωριάστηκε στο κατώφλι της πόρτας. Και πριν καλά-καλά προφτάσουν να αντιληφθούν οι άλλοι κρατούμενοι τι συνέβη, ακούστηκαν τα ουρλιαχτά ενός αξιωματικού, που είχε τρέξει εκεί κίτρινος σαν λεμόνι..." >>

Ο Ελής κείτονταν κάτω νεκρός. Και αυτό γιατί αρνήθηκε να συμμορφωθεί στις διαταγές ενός συμπατριώτη αξιωματικού. Η δολοφονία αυτή συνέβει το 1967, εν καιρώ χουντικής δικτατορίας .
Στο πρόσωπο του Ελή, βλέπουμε τον κάθε αγωνιζόμενο Έλληνα που αρνήθηκε να συμβιβαστεί με το φασιστικό καθεστώς της χούντας. Τότε, όποιος διαφωνούσε με το χουντικό καθεστώς, εξοριζόταν, βασανιζόταν και στην χειρότερη περίπτωση, όπως του Ελή, δολοφονείτω.
Η ελευθερία του λόγου κατακρεουργήθηκε απο το καθεστώς των συνταγματαρχών.
Τότε η οποιαδήποτε διαφωνία με το δικτατορικό καθεστώς, η οποιαδήποτε άποψη εναντίον του τιμωρείτω με την βία.
Σήμερα, εν έτει 2007, 33 χρόνια μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, άλλαξε κάτι ; Ίσως ναί. Ίσως πάλι όχι.
Ο Ελληνοκυπριακός λαός συνεχίζει τους αγώνες για την εξεύρεση μιας λύσης που θα προυποθέτει την ειρηνική συμβίωση με τους Τουρκοκυπρίους και η οποία θα βασίζεται στις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαικής Ένωσης.
Αντ' αυτού, οι πολιτικοί μας συνεχίζουν τους καυγάδες και τις διαφωνίες μεταξύ τους, ενόψει της προεκλογικής τους εκστρατείας.
Δεν έχουν σταματήσει λεπτό να αλληλοκατηγορούνται. Μερικοί απο αυτούς δεν δίστασαν να κατηγορήσουν ως προδότη τον αντίπαλο, λόγω λανθασμένων, για αυτούς, ενεργειών στο παρελθόν.
Η οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον τους, αποτελεί πλέον ύβρη και πρέπει να τιμωρηθεί με ανταπάντηση. Έτσι λοιπόν, όλοι τους είναι αλάνθαστοι, όλοι είναι Θεοί.
Δυστυχώς δεν έχουμε καταλάβει πως όλοι αυτοί οι καβγάδες μας έχουν κλείσει σε ένα φαύλο κύκλο που δεν μπορεί να σταματήσει.
Το δικτατορικό καθεστώς του 1974 επέφερε τραγικές συνέπειες για τον Ελληνισμό και ειδικά για την Κύπρο, η οποία στάθηκε ανήμπορη να αντιδράσει στην τουρκική εισβολή λόγω των εσωτερικών διαταραχών.
Τώρα το Κυπριακό βρίσκεται, ίσως, στην πιο κρίσιμή του φάση.
Χρέος όλων μας είναι, να ενωθούμε σε αυτή την δύσκολη στιγμή και να αφήσουμε τους καυγάδες για αργότερα.
Πρέπει όλοι οι πολιτικοί να αποφασήσουν να ακολουθήσουν μια κοινή πορεία, μια κοινή πολιτική η οποία θα βοηθήσει στην εξεύρεση μιας σωστής και δίκαιης λύσης για τον Ελληνοκυπριακό λαό. Ας μάθουμε απο το παρελθόν, οτι οι συνεχείς μεταξύ μας αντιπαραθέσεις εξυπηρετούν μόνο τον εχθρό, ο οποίος δεν έπαψε και δεν θα πάψει να διαβουλεύεται σκοτεινά σχέδια εναντίον μας.
Σήμερα ίσως βιώνουμε χειρότερες καταστάσεις απο την εποχή της χούντας, αφού σε ένα δήθεν πολιτισμένο και ηθικό κόσμο, πουλούν και θυσιάζουν την Κύπρο στο βωμό του συμφέροντος.
Τουλάχιστο τότε το καθεστώς ήταν ορατό...το έβλεπες !
Τώρα αυτό καμουφλάρεται και σε εξοντώνει αργά και επόδυνα.
Ας σταματήσουμε λοιπόν να ενδιαφερόμαστε για τα προσωπικά μας συμφέροντα και ας αγωνιστούμε όλοι μαζί για το κοινό συμφέρον, αυτό της πατρίδας, αυτό που θα φέρει μια καλύτερη μέρα για τον τόπο μας και τα παιδιά μας, αυτό που θα φέρει επιτέλους το πολυπόθητο αυτό ιδανικό, την ελευθερία.