Χριστός Γεννάται Δοξάσατε!

«Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών' απαντήσατε. Χριστός επί γης' υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα ή γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί' ότι δεδόξασται»

25 Δεκεμβρίου σήμερα και γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού μας. Ο Χριστός ο οποίος αν και θεάνθρωπος γεννήθηκε ταπεινά, φτωχά σε μια φάτνη που τα μουλάρια και τα γαϊδούρια ζέσταιναν τον θεάνθρωπο Χριστό.
Αυτό στέλνει πολλά μηνύματα προς όλον τον κόσμο. Αλλά ειδικότερα στέλνει μηνύματα προς τους Χριστιανούς και προς τους ηγέτες της εκκλησιάς μας που όπως όλα σήμερα νοσούν νοσεί και η εκκλησία μας όχι η εκκλησία του Χριστού εννοώντας τους θεσμούς αλλά νοσεί η ηγεσία.
Σκοπός μου δεν είναι, Χριστουγενιάτικα, να κατηγορήσω την εκκλησιαστική ηγεσία αλλά πάντα θα ήταν καλό να κάνουμε και μια αυτοκριτική. Εξάλλου και μεις οι απλοί πιστοί είμαστε μέρος της εκκλησίας. Χωρίς πιστούς και Αγίους τους οποίους αυτή η εκκλησία βγάζει θα ήταν μάταιη η εκκλησία, η πίστη, οι εκκλησιαστικές παραδόσεις και η ιστορία της εκκλησίας.
Βέβαια για να ξεκαθαρίζουμε, όσον αφορά το τρίτο δεν εννοούμε την "κακή" ιστορική πλευρά της εκκλησίας, όσον αφορά διωγμούς κτλ, γιατί προσωπικά ΔΕΝ θεωρώ αυτήν την "ιστορία" ιστορία της Χριστιανικής εκκλησίας. Ας μην λησμονούν οι εχθροί της εκκλησίας ότι Χριστός ΔΕΝ σημαίνει διωγμούς, δεν σημαίνει θάνατος στους αλλόθρησκους και μίσος. Χριστός σημαίνει αγάπη προς τους συνανθρώπους μας ανεξαρτήτου θρησκείας, φυλής και χρώματος. Όσοι δεν τα έκαναν αυτά και ήταν μισαλλόδοξοι και φανατισμένοι λυπάμαι που θα το πω, αλλά δεν είχαν σχέση με τον Χριστό αλλά πιο πολύ με τον σατανά και το κακό.
Συνεχίζοντας στο θέμα μας, ο θεάνθρωπος Χριστός δεν είναι τυχαία που γεννιέται ταπεινά και που "φεύγει" το ίδιο στον σταυρό. Που για τους ανθρώπους φαίνεται πολύ υποτιμητικό αλλά για τα μάτια του Θεού ο ταπεινός και ο μετανοούντας είναι και ο δίκαιος και αυτός που σώζεται. Σώζεται όχι γιατί "τηρεί" κάποια πράγματα που η εκκλησία του "επιβάλλει" ή γιατί νηστεύει ή γιατί κάνει κάποια τυπικά πράγματα. Σώζεται γιατί ζει Χριστιανικά όπως ο Χριστός μας, μας έδειξε, μας απόδειξε, μας αγάπησε και γεννήθηκε για μας.
Ένας άνθρωπος που είναι φιλάνθρωπος, ξέρει να αγαπά και βάζει τον εαυτό του κάτω απ' όλους και όλους πάνω από αυτόν θα σωθεί γιατί θα είναι κοντά στον Χριστό από την πρώτη στιγμή της ζωής τους μέχρι την τελευταία.
Ένας άνθρωπος, όπως είπε και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, αν δεν πάει εκκλησία αλλά φιλοξενήσει έναν φτωχό στο σπίτι του κάνει το τραπέζι του "Αγία τράπεζα", κάνει τον άρτο και τον ποτό που του προσφέρει σώμα και αίμα Χριστού.
Αυτό πρέπει λοιπόν να κάνουν και οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες. Πρέπει να προσφέρουν παρά να έχουν, πρέπει να δίνουν αγάπη παρά να μιλούν για αγάπη, πρέπει κάποιοι να γίνουν του Χριστού παρά της τυπικής "εκκλησίας". Δεν λέω ότι εγώ προσωπικά κάνω όλα αυτά αλλά προσωπικά περίμενα πιο πολλά πράγματα απ' αυτούς τους ανθρώπους που εκπροσωπούν την εκκλησία μας.
Ο Θεός ας μας δώσει όλους φώτιση να γίνουμε καλύτερη και κάθε Χριστούγεννα ας γεννιέται ο πραγματικός Χριστός αλλά και κάθε μέρα. Επίσης, ας μην βλέπουμε συνέχεια τα σφάλματα των άλλων, αλλά πρώτα και μόνον τα δικά μας. Γιατί αν ο καθένας δει τα σφάλματα του και προσπαθεί να τα διορθώσει τότε η κοινωνία θα γίνει σίγουρα καλύτερη.
Ο νεογέννητος Χριστός μας ας φέρει υγεία, χαρά ειρήνη σε όλο τον κόσμο και Λευτεριά στην πονεμένη Κύπρο μας που για ακόμα μια χρονιά ζει Χριστούγεννα υπό κατοχή.

Ο ΔΗΣΥ κάνει αντιπολίτευση;

Είδαμε στην χτεσινή "Σημερινή" να παρουσιάζει τον ΔΗΣΥ ότι "ξύπνησε" να κάνει αντιπολίτευση. Επίσης, είδαμε ένα άρθρο το οποίο περιέγραφε με λεπτομέρεια την ομιλία του προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού κου Αναστασιάδη.
Ο κος Αναστασιάδης εξαπώλησε επίθεση κάτα του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης εν σχέση με το κυπριακό πρόβλημα και την οικονομία.
Επίσης το δημοσίευμα της σημερινής έχει εκτενές συνέντευξη του Ν. Αναστασιάδη ο οποίος όσο κοντεύουν οι βουλευτικές για άνγωστον λόγο ασκεί περισσότερη κριτική στο ΑΚΕΛ.
Ας θυμηθούμε όμως κάποια γεγονότα γιατί ο κόσμος δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο άνθρωπος ο οποίος κατηγορεί (τώρα!) την ΑΚΕΛικιά κυβέρνηση και ασκεί κριτική δεν είναι αυτός που (τώρα) φαίνεται.
Είναι ο Νίκος Αναστασιάδης ο οποίος, ναι θα το λέμε συνέχεια, ήταν υπέρμαχος του διχοτομικού σχεδίου Ανάν και μάλιστα δήλωνε ότι θα ήταν καταστροφικό για την Κύπρο μας το ενδεχόμενο απόρριψης του.
Επίσης δέχτηκε και στήριζε αυτό το σχέδιο τουρκοποίησης, το οποίο επήλθε από επιδιαιτησία. Πώς είναι δυνατόν τώρα να κατηγορεί τον κο Χριστόφια ότι προωθήται από τις συνομιλίας η επιδιαιτησία.
Συνεχίζοντας, καταλαβαίνεται ότι μόνο αυτό τον ενόχλησε! Τα υπόλοιπα σταθμισμένη ψήφος, εκ περιτροπή προεδρίας και παραμονή χιλιάδων εποίκων δεν έχει κανένα πρόβλημα. Αλλά τι να περιμένεις από έναν πολιτικό ο οποίος κληθείς να σχολιάσει τις ψευδοεκλογές στα κατεχόμενα τις χαρακτήρισε "ενδοκοινοτικές" δίνοντας με αυτό τον τρόπο άφεση αμαρτιών στο ψευδοκράτος και στην κατοχική ηγεσία που δολοφόνησαν εν ψυχρό τον ήρωα μας Σολωμό Σολωμού.
Είναι αυτός ο οποίος χαιρετούσε τον Κο Ταλάτ κάτω από την σημαία του ψευδοκράτους.
Είναι αυτός ο οποίος πήγε να μιλήσει σε συνέδριο του κόμματος του Ερτογάν και από πάνω του λάνσαρε μια επιγραφή "όλα για την Τουρκία".
Είναι αυτό ο κύριος ο οποίος, σε προεκλογική εκστρατεία ο κόσμος φώναζε "Η Κύπρος είναι Ελληνική", τον διέκοψε λέγοντας "Η Κύπρος είναι ευρωπαική και κατοικήται από Έλληνες, Τούρκους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ".
Είναι αυτός ο κύριος ο οποίος έκανε επαναπροσεγγιστική εκδήλωση στο στάδιο "Κεμάλ Ατατούρκ" στα κατεχόμενα εδάφη μας!!! (αν είναι ποτέ δυνατόν!)
Με λίγα λόγια κε Αναστασιάδη η υποκρισία σας δεν έχει τέλος. Τα πιο πάνω που ανάφερα κανένας ΑΚΕΛικός δεν τα έκανε όλα μαζί! Σκεφτείτε την κατάντια αυτού του κόμματος. Και μετά θυμάται έτσι ξαφνικά ότι φταίει το ΑΚΕΛ για την οικονομία και για το κυπριακό.
Δυστυχώς, κάθε χρονιά που γίνονται εκλογές, θυμάται ο καθένας ότι υπάρχει το αντίθετο δέος και θα πρέπει να το πολεμήσουμε. Θυμάται ο καθένας ότι δεν πάει καλά η Κύπρος. Αλλά μετά όλοι ξέρουμε τι θα γίνει! Όλα καλά κι ωραία! Όπως στις αρχές τις διακυβέρνησης Χριστόφια που ο ΔΗΣΥ είχε πλήρη στήριξη στην "προσπάθεια" του Προέδρου ακόμα και μετά των παραχωρήσεων του.
Ο ελληνισμός της Κύπρου δεν ξεχνά "Μεγάλε" Νίκο Αναστασιάδη ο ελληνισμός της Κύπρου δεν θα ξεχάσει πότε το κόμμα του ΝΑΙ, το κόμμα που έριξε χιλιάδες νέους στην ανεργία αυτό το κόμμα που κατάντησε μέρα με την μέρα ακόμα πιο αισχρό με τις απόψεις που προβάλλει.

Το ψευδοκρατος σας η μιση μας περηφανεια...

Μεγαλωσα με ενα συνθημα στον τοιχο... 'Τα συνορα μας δεν ειναι εδω ειναι στην Κερυνεια'. Το ψευδοκρατος σας η μιση μας πατριδα...

Τυχαία διάβασα το στίχο από το πιο πάνω ποίημα. Κάθε στίχος του και μια πικρή αλήθεια. 15 Νοεμβρίου 1983. Η Τουρκία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Αποφασίζει να ονομάσει τα κατεχόμενα μας εδάφη "ΤΔΒΚ". Αποφασίζει να θάψει ακόμα περισσότερο την πατρίδα μας, την γη που μας γέννησε.

Αν και αγέννητος τότε έχω δει πολλές φωτογραφίες από τις διαδηλώσεις εκείνων των ημερών. Κόσμος να γεμίζει τους δρόμους, νέοι, γέροι, παιδιά, άντρες - γυναίκες όλοι κάτω από μια σημαία και από ένα πόθο την επιστροφή. Εκεί δεν υπήρχε το εγώ. Υπήρχε το εμείς. Δεν υπήρχε η διαπραγμάτευσή της ελευθερίας αλλά η με κάθε θυσία απόκτησις της. Και ο κόσμος να γεμίζει τους δρόμους. Οι γαλανόλευκες, να ανεμίζουν και να μας θυμίζουν πως εμείς είμαστε μέρος μιας ηρωικής ιστορίας. Μιας ιστορίας που δεν δείλιασε μπροστά στο δίλημμα Σκλαβιά ή Αγώνας για ελευθερία. Για αυτούς δεν υπήρχαν δυο επιλογές αλλά μόνο μια!

15 Νοεμβρίου σήμερα. Οι φοιτητές και μαθητές διχασμένοι. Οι μισοί ακολουθούν τον αντικατοχικό δρόμο. Σε οδοφράγματα και πλατείες εκεί που η γη μας μοιράστηκε στα δύο στέκονται περήφανοι διεκδικώντας τίποτε περισσότερο από αυτό που δικαιούνται. Να πάνε στο σπίτι τους. Οι άλλοι ακολουθούν τον δρόμο της "γραβάτας". Πως αλλιώς μπορώ να ονομάσω μια αντικατοχική εκδήλωση σε ένα κλειστό γήπεδο χωρίς καθόλου αντικατοχικό χαρακτήρα, αλλά με ηλεκτρικές κιθάρες, μικρόφωνα και τραγούδια. Και τέλος υπάρχουν και αυτοί που δυστυχώς δεν τολμώ να τους συγκαταλέγω στην νεολαία! Γιατί για εμένα νεολαία σημαίνει πολλά. Και όχι τυπάκια τα οποία καπνίζουν, πίνουν φραπέδες και κάθονται στις καφετέριες την ώρα που διαπραγματεύονται το μέλλον τους με τον χειρότερο τρόπο. Να επισημάνω πως και εγώ καπνίζω, πίνω φραπέ και σπαταλώ ατέλειωτο χρόνο στις καφετέριες. Απλά θα αφιερώσω 10 ώρες το χρόνο να μάθω για το μέλλον και να ζητήσω πράγματα για αυτό.

Ο δρόμος είναι ένας. Δύσκολος μεν - δίκαιος δε! Τη σημασία έχει να ζούμε αν δεν προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα αυτής της ζωής. Για όσους θέλουν να ξεχνάμε και να προχωράμε απλά να τους υπενθυμίσω πως αν και οι πιο παλιοί πίστευαν σ' αυτή την άποψη θα βρίσκονταν ακόμα υπό βρετανική κατοχή, θα εργάζονταν πάνω από 8 ώρες την μέρα και θα σήκωναν κεφάλι μόνο για να δεκτούν καμία σφαλιάρα. Ο Μ.Λούθερκινγκ κάποτε είχε πει "Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η διάρκεια της ζωής αλλά η ποιότητά της. Αν ένας άνθρωπος δολοφονείται στη διάρκεια ενός αγώνα, ενώ επιχειρεί να σώσει την ψυχή του έθνους, αυτός ο θάνατος συμβάλλει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, στην ανάσταση."

Αγωνιστείτε, ενημερωθείτε, ξυπνήστε! Μην είστε πηλός στα χέρια τρίτων. Αλλά η αιτία για ένα καλύτερο αύριο. Για μια ελεύθερη πατρίδα. "Όμως εσύ αδερφέ μου ξέρεις πως από τούτα τα απλά λόγια, από τούτες τις απλές πράξεις, από τούτα τα απλά τραγούδια μεγαλώνει το μπόι της ζωής, μεγαλώνει ο κόσμος, μεγαλώνουμε..."Γ. Ρίτσος

Θα τα πούμε στους δρόμους!

Οι εταιρίες στο Πανεπιστήμιο Κύπρου

Όπως θα γνωρίζουν οι πλείστοι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, πρόσφατα εγκαινιάστηκε το λεγόμενο Κέντρο Δραστηριοτήτων. Το κέντρο αυτό χτίστηκε για τους φοιτητές κυρίως έτσι ώστε να περνούν ευχάριστα τις ελεύθερες τους ώρες. Το κέντρο από την αρχική του σχεδίαση προέβλεπε να ήταν κάτι σαν mall στο οποίο φυσικά θα υπήρχαν οι εταιρίες όπως ένα κανονικό mall.

Στα πρόσφατα εγκαίνια του Flo Cafe, (που έγιναν στο συγκεκριμένο κέντρο) προβληματίστηκα. Τελικά, τι θα γίνει στον χώρο του πανεπιστημίου; Και πάλι οι διεθνιστικές μεγάλες εταιρίες θα κατακλύσουν το παζάρι; Οι μικροί απλοί πολίτες πώς θα επιβιώσουν; Σ' αυτό το σημείο να ενημερώσουμε και να ξεκαθαρίσουμε πως το συγκεκριμένο cafe δεν είναι πολυεθνική. Απλά το γεγονός ότι το κτήριο κοινωνικών δραστηριοτήτων του Παν. Κύπρου ανοίγει με μια αρκετά γνωστή και ακριβή εταιρία μας ξενίζει.

Διερωτήθηκα πώς θα επιβιώσουν οι μικρές καντίνες του Πανεπιστημίου τις οποίες διαχειρίζονται απλοί πολίτες οι οποίοι δεν είναι και οι πιο πλούσιοι άνθρωποι της Κύπρου. Πώς με τόση διαφήμιση, τόση προώθηση, μείωση των τιμών προς τα κάτω (σε σύγκριση με τα εξωπανεπιστημιάκα καφέ) θα μπορέσουν αυτές οι μικρές εστίες να επιβιώσουν.Πώς θα επιβιώσει η καντίνα στην Πανεπιστημιούπολη, όταν ο φοιτητής πλέον αγοράζει τον καφέ του από τα (πολεμοχαρή) Starbuks - υπόψιν εν καιρό πολέμου με τους Παλαιστινίους λέχθηκε ότι μερίδιο από τα λεφτά τους πηγαίναν για τον πόλεμο.

Είναι η πάγια τακτική του μεγάλου να γίνει μεγαλύτερος σε αυτή την χλυδάτη κοινωνία. Έτσι αυτός (ο ένας, οι λίγοι) θα γίνουν πλουσιότεροι ενώ οι "μικροί" (πολλοί) θα γίνουν φτωχότεροι. Και έτσι ακριβώς οδηγούμαστε στην λεγόμενη κρίση. Ας μην το ξεχνάμε αυτό ότι σε χώρες τις οποίες υπάρχουν πολλοί φτωχοί υπάρχουν λίγοι πολύ πλούσιοι. Βλέπεις , για παράδειγμα στην Τσεχία, άνθρωποι να ψάχνουν φαΐ απ' τα καλάθια, και μεγαλοεπιχειρηματίες κεφαλαιούχοι να κυκλοφορούν με SLR και Lamborghini.

Το θέμα είναι ότι όμως ήταν και επιλογή της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών καθώς θα τα στηρίξουν με μεγάλη χαρά. Βλέπετε, είναι ωραίο να μπαίνεις με Φραπέ του Flo στην τάξη παρά με Φραπέ της ανώνυμης μεσαίας ιδιοκτήτριας. Είναι πιο cool είσαι πιο inn! Όταν όμως διαιωνιστεί η κατάσταση και μεγαλώσει η κρίση, που οφείλεται σε αυτό το φαινόμενο, τότε όλους θα μας επηρεάσει το φαινόμενο και πλέον οι μεγαλοκεφαλαιούχες επιχειρήσεις θα μας στριμώξουν.

Aνα το παγκόσμιο όλοι οι φοιτητές περνούν την ώρα τους σε φοιτητικά στέκια, ψωνίζουν απο φθηνά μαγαζιά και γενικά κάνουν αρκετή οικονομία αφού λογικό είναι σαν φοιτητές να πρέπει να κάνουν κάποιο ισολογισμό για τα λεφτά τα οποία διαθέτουν για να περάσουν το μήνα. Πως είναι λοιπόν δυνατόν τότε στην Κύπρο σε φοιτητικές περιοχές να ανοίγουν καταστήματα με τιμές και φήμη κάθε άλλο παρά φοιτητικές!

Στο χέρι μας είναι λοιπόν να αγοράζουμε από τους "μικρούς" αστούς οι οποίοι με τον ιδρώτα τους προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην. Γιατί ίσως μια μέρα και ο δικός μας ο κόπος και ιδρώτας να θαφτεί κάτω απο την μεγαλωμανία μας.

Miss Πατριώτης

Μετά από μεγάλη αποχή "αναγκαζόμαστε" να επανέλθουμε! Ο λόγος είναι η απογοήτευση που με έχει κυριεύσει μ' όλα αυτά που βλέπω και διαβάζω τον τελευταίο καιρό! Εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει ένας άτυπος πόλεμος για το ποιος είναι ο πιο Πατριώτης στην μαρτυρική μας νήσο - o εθνοσωτήρας και ο γνήσιος πολεμιστής ενάντια στα όσα συμβαίνουν.

Πολλά κόμματα, κινήματα, άτομα πολιτικά και μη διεκδικούν τον τίτλο του "Καλύτερος Πατριώτης". Φωνάζουν και οδύρονται για το ότι ο πρόεδρος "έχωσε" τις Ελληνικές σημαίες την 1η Οκτωβρίου αλλά όταν ψήφιζαν το σχέδιο Αναν με τα 20 τους νύχια πρόβλημα δεν υπήρχε! Άλλοι ξαφνικά ανακάλυψαν πως τους καίει το αίμα μας! Κατά πόσο είναι 100% home made ή με προσμίξεις και πως θα το εξαγνίσουμε. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα βρίσκεται στην παιδεία μας που την ξεφτιλίσαμε, στις αρχές μας που τις ποδοπατήσαμε και τα πιστεύω μας που τα στείλαμε στον αγύριστο.

Η ιστορία μας δεν είναι για να μας φουσκώνει τα στήθη, να μας δίνουν "πατριωτικές" ιδέες για status στο facebook και να κρατούμε την σημαία του έθνους μας και να ποζάρουμε λες και βγάζουμε φωτογραφίες για τον γάμο μας . Η ιστορία είναι καθοδηγητής και κριτής μας. Αντί να διακηρύττουμε με τόσο πάθος το τι έκαναν οι 300 του Λεωνίδα, ο Κολοκοτρώνης ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να σώσουμε την πατρίδα μας. Αυτοί το έκαναν και γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία. Εμείς; Διαβάζω και ακούω να περηφανεύονται πολύ για το τι προσφέρουν, για τον αγώνα που κάνουν κτλ. Να σας υπενθυμίσω πως δεν κάνετε τίποτα για να είστε περήφανοι! Το χρέος σας κάνετε και τίποτα περισσότερο.

Τα λόγια μου δεν αναφέρονται σε κανένα ειδικά. Είναι ένα γενικό σχόλιο προς όλους Κόμματα - Κινήματα - άτομο που έχουν ξεκινήσει ( κυρίως τα κόμματα λόγο και βουλευτικών ) των αγώνα για την αναδείξει του top πατριώτη. Για όλους αυτούς μια μικρή παράκληση. Να μιλάτε λιγότερο.

Υ.Γ.1 => Για όσους θα αρχίσουν να λένε τα συνηθισμένα περί ιστορίας κτλ λες και μιλούν με το κλιμάκιο ΕΔΟΝ της Ψημολόφου να τους ενημερώσω πως η ιστορία αποτελεί θησαυρό στα χέρια μας που πρέπει να τον διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού. Στόχος είναι να διδαχθούμε από αυτήν και οι επόμενες γενιές να έχουν σαν παράδειγμα και εμάς και όχι να διδάσκονται το πως ξεπουλήσαμε τη γη μας.

Οι ανιστόριτοι "επιχειρηματολόγοι"

O Δ. Χριστόφιας μιλά και στο φόντο φαίνεται (τι αίσχος!) η μία εκ των 2 μητέρων πατρίδων που εισέβαλε στην Κύπρο!

Όλοι ακούσαμε τα άθλια σχόλια του κου Πρόεδρου μας στην Ουάσινγκτον. Ακούσαμε τον κο Χριστόφια να λέει ξεκάθαρα ότι και οι 2 "εγγυήτριες" δυνάμεις έκαναν εισβολή στην Κύπρο. Δεν θα αρχίσω να αραδιάζω τι επιπτώσεις έχουν για τον τόπο μας οι δηλώσεις. Εξάλλου πάνω κάτω αναλύθηκαν από πολλά άρθρα.
Εμένα αυτό που μου την σπάει είναι ότι οι ένοχος γι αυτή την δήλωση δεν παραδέχεται ότι έκανε λάθος. Επίσης, τα δικά του παιδιά δικαιολογούν και βγαίνουν κι από πάνω! Ακούσαμε τον Α.Κυπριανού να λέει ότι "Αυτό έλειψε τώρα να αμφισβητούμε ότι έγινε πραξικόπημα στην Κύπρο από την ελληνική Χούντα(..)". Ο κος Κυπριανού προφανώς είναι αστείος γιατί ο κος Χριστόφιας ΔΕΝ είπε ότι έγινε πραξικόπημα αλλά εισβολή! ΑΛΛΟ το ένα ΑΛΛΟ το άλλο!
Ακούμε δε από άλλους να λένε ότι "ε μα δεν ήθελε να πει αυτό". Ε οκ συμφωνούμε ας εξηγήσει σε όλους αυτούς τους ξένους όμως που τον άκουγαν ότι "δεν ήθελε αυτό να πει"! Ας εξηγήσει στην διεθνή κοινότητα, στους πρέσβηδες των χωρών ότι δεν είναι αυτό που ήθελε να πει. Τα γεγονότα είναι ξεκάθαρα: έγινε πραξικόπημα από την δικτατορική ΧΟύντα των Αθηνών και μετά από 5 μέρες με αφορμή αυτού έκαναν εισβολή οι Τούρκοι. Με λίγα λόγια οι Τούρκοι αφορμή έψαχναν, έτοιμοι να εισβάλουν! Αυτά είναι τα γεγονότα θέλουμε δεν θέλουμε. Ο κος Χριστόφιας όμως φαίνεται ότι δεν το καταλαβαίνει και του έχει μείνει εμμονή το πραξικόπημα το οποίο τέλειωσε, διήρκεσε 5 μέρες και ΤΩΡΑ έχουμε κατοχή από τους Τούρκους! Όχι από κάποια Ελλάδα! Κατ' επέκταση, αυτοί που μιλούν για "πρόοδο" οι "προοδευτικοί" άνθρωποι, που βλέπουν μπροστά συνέχεια αναφέρουν το πραξικόπημα συνέχεια συνέχεια! Κάποιες φορές μπορεί και να το αναφέρουν πιο πολλές φορές από την εισβολή (βλέπε εκδήλωση, στο προεδρικό, για δίδυμο έγκλημα έγινε στις 15 Ιουλίου) . Ενώ έπρεπε πρώτα να δούμε ότι η εισβολή ΥΠΑΡΧΕΙ ακόμη! Το πραξικόπημα τέλειωσε έκανε την εμετική δουλειά του εις βάρος της Κύπρου επανήλθε η δημοκρατία(;) στην Ελλάδα και εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο με 2 ΕΙΣΒΟΛΕΣ! (γιατί νομίζω το ξεχνάμε κι αυτό ώρες-ώρες).
Το άλλο "επιχείρημα" που βάζουν οι ΑΚΕΛικοί περήφανοι ""αριστεροί"" είναι ότι και ο Μακάριος μίλησε για εισβολή όταν έγινε το πραξικόπημα. Μίλησε στον ΟΗΕ πιο συγκεκριμένα. Ε και; Και τι σημαίνει αυτό; Ότι πει ο Μακάριος δηλαδή είναι αλάνθαστο; Είναι άγιο; Ή επειδή δεν κατηγορεί κανένας τον Μακάριο σημαίνει είναι αποδεχτό; Δεν θα αναλύσω τις πράξεις του Μακαρίου τώρα γιατί είναι άλλη ιστορία αυτός. Ο ίδιος ο Μακάριος από την στιγμή που ανέλαβε πρόεδρος της Κ.Δ. έκανε φοβερά λάθη που σηματοδότησαν την εξέλιξη της λεγόμενης πολιτικής μας στο κυπριακό (βλέπε συμφωνίες υψηλού επιπέδου '77, δηλώσεις μετά το πραξικόπημα, πιο παλιά ήταν ο πρώτος που μίλησε για ανεξαρτησία (1958) ενώ οι αγωνιστές πέθαιναν για Ένωση κτλ).
Τα άθλια "επιχειρήματα" άνευ λογικής πιστεύουν ότι μπορούν να πείσουν τον λαό. Πιστεύουν ότι μιλούν σε ΕΔΟΝόπουλλα, που έχουν γονείς ΑΚΕΛικούς που είναι "ότι πει το κόμμα!". Τα επιχειρήματα σας μπορεί και ένα 10χρονο να σας τα αντικρούσει γιατί είναι παιδικά και ψεύτικα. Όσο προχωρά η "πολιτική" σας πάμε στον πάτο. Να δούμε που θα φτάσουμε. Εμείς πάντως οφείλουμε αντίσταση, αντίσταση μέχρι τέλους γιατί εδώ μιλάμε για την Πατρίδα μας, για τον Λαό μας και κανένας δεν μπορεί να πουλάει τα συμφέροντα του.

Πατρίδα ή Θάνατος

Σκεπτόμενος τις αξίες του ανθρώπου

ο πανανθρώπινες αξίες σαν ήλιος δίχως τελειωμό

Πολλές φορές κάνοντας τον "συνήγορο του διαβόλου" προς τον εαυτό μου προσπαθώ να τον πείσω ότι δεν είμαι ρεαλιστής, ότι αυτά που πιστεύω είναι λάθος και ποτέ δεν θα γίνουν. Ότι τελοσπάντον ίσως ζω στον δικό μου κόσμο ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ψεύτικος.
Γενικότερα κάθε ελεύθερος άνθρωπος έχει καθήκον να μελετά τις απόψεις του συνεχώς, να προβληματίζεται, να ανανεώνεται, να αφομιώνει νέες ιδέες, να ενημερώνει τις απόψεις του. Μόνο έτσι ο άνθρωπος θα γίνει πραγματικά ενεργός και αξιόλογος, ουσιώδες και αντικειμενικός. Επίσης με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος φτάνει σιγά σιγά πιο κοντά στο τέλειο. Τέλειο εννοούμε ότι διαμορφώνει μιαν άποψη πιο σφαιρική και δύσκολα κάποιος μπορεί, αυτήν την άποψη, να την καταρρίψει. Ακόμη ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εφοδιασμένος με επιχειρήματα που έχουν βάρος και πυγμή που μπορούν πολλούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι κάτι ξέρουν να τους "βάλουν στην γωνιά" (με την καλή έννοια πάντα).
Αντιθέτως, στάσιμος άνθρωπος κολλημένος σε μιαν ιδεολογία ή σε κάποιες "απόψεις" που έχει από μικρός ή που το διαμόρφωσαν άλλοι έχει λίγο πολύ πρόβλημα στην ιδεολογική του υπόσταση. Αν κάπιος ιοθετήσει κάτι που ειπώθηκε από κάποιον ή μιαν έτοιμη ιδεολογία έχει πρόβλημα σε μια συζήτηση με μια αντίθετη άποψη γιατί εκτός του ότι δεν μπορεί να συζητήσει δεν μπορεί ούτε καν να πείσει τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο παραμένει "στάσιμος" στην ελληπή "γνώση" που έχει και προσκολλημένος εκεί χωρις να ξέρει τον λόγο ή την αιτία που είναι εκεί. Τέλος, χαρακτηριστικό ενός "στάσιμου" ανθρώπου είναι ότι γενικά δεν ασχολείται με αυτά που νομίζει ότι ξέρει, έτσι μένει εκεί χωρίς κάποια αναγνώριση κάποιας ίσως καλής ιδέας ή άποψης.
Η νεολαία μας σήμερα δυστυχώς ανήκει στην δεύτερη κατηγορία ανθρώπων η οποία δεν έχει και την καλύτερη μοίρα στο τέλος της ημέρας. Ένας άνθρωπος που απλά κινήται σύμφωνα με κάποιο κόμμα ή οργανισμό ή και ακόμα σύμφωνα με τις οικογενειακές του πεποιθήσεις είναι πολύ δύσκολο να απελευθερωθεί από τις παρωπίδες και τα καλούπια που διακατέχουν την σκέψη του και να προχωρήσει μπροστά. Δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί το να σκέφτεσαι σημαίνει ότι υπάρχεις.
Μέσα σε ένα αύθονο πλούτο, μια αύθονη άνεση κάνει την νεολαία αποχαυνωμένη και την αφήνει στο έλεος κάποιων που λένε ότι θέλουν το καλό της. Δυστυχώς ο άνθρωπος για να ξυπνήσει πρέπει να πάθει πρώτα έστω κι αν οι πρόγονοι του έπαθαν τα ίδια πολλές φορές. Αυτό δεν ξέρω πότε θα γίνει.
Η βιολογική επιβίωση είναι σημαντική για τον άνθρωπο της εκάστωτε γενιάς, μετά τον θάνατο, όμως, πλέον η επιβίωση εναπόκειται στους μέλλοντες ανρθώπους. Η Εθνική όμως επιβίωση είναι σημαντική τόσο και τον τωρινό άνθρωπο όσο και για τον απόγονο. Χωρίς αυτήν ο άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει. Δημιουργούνται μέσα του υπαρξιακά ερωτήματα που αυτά καταλήγουν να γίνονται ουσιαστικός θάνατος για τον ίδιο και ζωή χωρίς νόημα.
Χωρίς την μία από τις δύο "τροφές" ο άνθρωπος παθαίνει. Την πρώτη σωματικά και την άλλη πνευματικά. Πνευματικά γιατί πλέον ο άνθρωπος χωρίς έθνος δεν θα αναγνωρίζει πώς ζει τώρα, χάρη σε ποιον τελοσπάντον ζει, ίσως κάποιος να πέθανε γι αυτόν, ίσως κάποιοι να τον πρόσεχαν στις δύσκολες στιγμές, ίσως αυτό το έθνος να του έδωσε διδάγματα για την ίδια του την ζωή και την ύπαρξη. Άνθρωπος χωρίς Έθνος δεν μπορεί να υπάρξει. Γιατί κι αυτόν αυτό το Έθνος τον γέννησε και του έδωσε την, βασική τουλάχιστον, παιδεία που ίσως έχει τώρα.
Αποχαυνωμένοι οι άνθρωποι οδηγούνται προς ένα τέλος ανούσιο, χωρίς ιδιαίτερες ανησυχίες για την παιδεία, την μάνα Πατρίδα για τον ίδιο τον εαυτό τους. Έτσι το τέλος καταντά πραγματικός θάνατος για έναν άνθρωπο χωρίς διαίσθηση του Έθνους και της Πατρίδας γιατί ουσιαστικά δεν άφησε κάτι αξιόλογο στα παιδιά του το οποίο σίγουρα το πήρε από τους προγονούς του. Δεν αφήνει κάτι πίσω του ωραίο και ουσιώδες. Το μόνο πράγμα που κατάλαβε είναι ότι έθρεψε κάποιους ανθρώπους μόνο βιολογικά σαν απλά ζώα θα έλεγα χωρίς να τους δώσει παιδεία και λόγο ύπαρξης.
Ένας άνθρωπος όμως με ιδανικά, αξίες και πραγματική παιδεία αφήνει στα παιδιά του μιαν υπέροχη αθάνατη κληρονομιά! Μια ιδιαίτερη αγάπη προς το ανθρώπινο είδος, προς τον άνθρωπο. Μια κληρονομιά που κληρονόμησε από τον παππού του και ο παππούς του από τον δικό του παππού. Έτσι αυτός ο άνθρωπος έγινε άξιος να συνεχίσει το Έθνος του και να αναγνωρίσει την πραγματική αξία της ύπαρξης του Έθνους.
Ζώντας στον 21ο αιώνα παρατηρώ ότι οι αξίες ισοπεδώθηκαν στον βωμό της καλοπέρασης και κάποιας ψεύτικης αγάπης, Οι αξίες που έκαναν τον άνθρωπος να είναι περήφανος που ζει αργοπεθαίνουν και μένουν ξεχασμένες σε κάποιου ήρωα το ματωμένο στήθος. Οι αξίες που λίγοι τις κρατούν σήμερα θα μείνουν γιατί αποδείχτηκαν αθάνατες στις χιλιετίες που πέρασαν.

Φτάσε στο πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω!

".........................."

Σχόλιο Ε.Α: Μόνο αυτό μας ήρθε στο μυαλό μόλις διαβάσαμε την πιο κάτω είδηση. Πραγματικά δεν μπορεί να δοθεί καμία λογική εξήγηση, κανένα σοβαρό επιχείρημα. Και το δικηγόρο του διαβόλου να θες να κάνεις δεν μπορείς. Δυστυχώς αυτή είναι η πολιτική μας ηγεσία. Αυτοί είναι τα άτομα που καλούνται να πάρουν στα χέρια τους την μοίρα του λαού μας και να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και γεγονότα με σκοπό την σωτηρία της πατρίδας μας! Διαβάστε:

Τουρκοκύπριοι ακτιβιστές καταγγέλλουν ότι, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την Ημέρα Ειρήνης στη νεκρή ζώνη, την 1η Σεπτεμβρίου, η ΠΕΟ ζήτησε την αφαίρεση ενός αντικατοχικού πανό.

Σύμφωνα με τα μέλη του τουρκοκυπριακού κόμματος Νέα Κύπρος (YKP) και διαφόρων τουρκοκυπριακών αριστερών ομάδων, η ΠΕΟ αντέδρασε στο πανό που έφερε το σύνθημα «Διαμαρτυρόμαστε για την κατοχή», με το πρόσχημα ότι θέτει σε «κίνδυνο» το μέλλον των δικοινοτικών κινητοποιήσεων, και συνεργάστηκε με τα μέλη της δύναμης του ΟΗΕ για την απομάκρυνσή του από τον χώρο της εκδήλωσης. Αντιμέτωποι με τη στάση της ΠΕΟ, οι Τουρκοκύπριοι ακτιβιστές εξέφρασαν την αντίθεσή τους, επιμένοντας για την ανάρτηση του πανό. Τελικά, χάρη στη δυναμική παρέμβασή τους, το πανό παρέμεινε στον χώρο της εκδήλωσης.

Το YKP, καθώς και άλλες αριστερές ομάδες των Τουρκοκυπρίων, εκφράζουν την έντονη αντίθεσή τους με την παρουσία όλων των στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο. Η συγκεκριμένη μερίδα των Τουρκοκυπρίων προτείνει την απομάκρυνση όλων των στρατών από τη νήσο. Την ίδια στιγμή, τονίζουν ότι το μέλλον της παρουσίας των Τουρκοκυπρίων στην πατρίδα τους βρίσκεται υπό απειλή. Θεωρούν ότι οι πρωτοβουλίες της τουρκοκυπριακής ηγεσίας και η συνεργασία της με την Άγκυρα οδηγούν στην αποξένωση των Τουρκοκυπρίων από την πατρίδα τους. Αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση, οι ίδιοι προτείνουν την επανένωση της νήσου με βάση την εξάλειψη των εθνικών, θρησκευτικών, φυλετικών και άλλων διακρίσεων.

πηγή

Το "δίλλημα" της Δ.Δ.Ο απορρίπτει ο λαός

Συμφωνείτε με τη Δ.Δ.Ο ως λύση για το κυπριακό;

Όπως το περιμέναμε και όπως υποστηρίζαμε ως αντιομοσπονδιακός "χώρος" το 50% των πολιτών διαφωνούν με την λύση Δ.Δ. Ομοσπονδίας σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύει σήμερα η "Σημερινή".
Σύμφωνα με την εν λόγω δημοσκόπηση το 45,50% των ερωτηθέντων συμφωνούν με την "λύση" Δ.Δ. Ομοσπονδίας και ένα 44,75% δεν συμφωνούν (όπως βλέπετε και πιο πάνω στην εικόνα)
Αυτό καταρρίπτει τον μύθο των κομμάτων εν σχέση με την επικείμενη λύση για το κυπριακό μας πρόβλημα και στέλνει σοβαρά μηνύματα στην πολιτική μας ηγεσία που νομίζει και καλά ότι σ' αυτό το θέμα εκπροσωπεί 100% τον λαό ο οποίος όχι μόνο δεν τους λαμβάνει υπόψιν αλλά στέλνει ξεκάθαρα μηνύματα.
Εξάλλου η "Σημερινή" λέει μεταξύ άλλων στον εν λόγω άρθρο της: "Εκείνο που είναι ξεκάθαρο στο, κατά τα άλλα, ομιχλώδες πολιτικό τοπίο είναι η αποφασιστικότητα της κοινής γνώμης, όπως αποτυπώθηκε στη δημοσκόπηση που έκανε η εταιρεία Prime Market Research για λογαριασμό της εκπομπής «60 λεπτά» του «Σίγμα», την περασμένη Τρίτη.

Οι τοποθετήσεις των πολιτών σχετικά με το χαρακτήρα και το είδος της όποιας ενδεχόμενης συμφωνίας για λύση του Κυπριακού είναι τόσο ξεκάθαρες όσο και απόλυτα αντίθετες με τις κατευθύνσεις και τους προσανατολισμούς της πολιτικής ηγεσίας." (το άρθρο της "Σημερινής θα το βρείτε εδώ)

Το ερώτημα που δημιουργήται τώρα είναι: Οι πολιτικοί μας θα το λάβουν υπόψιν; Ή θα θεωρήσουν και πάλι, για ακόμα μια φορά, τον λαό "αμόρφωτο" και ότι δεν καταλαβαίνει; Είναι προφανές ότι η λύση που θα βρεθεί τελοσπάντον αφορά τον λαό, άρα αν δεν ερωτηθεί ο λαός την βάση λύσης που διαπραγματεύεται γι αυτόν ποιον θα ρωτήσουν; Στο δημοψήφισμα; Και όταν απορριφθεί τι; Ξανά από την αρχή; Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία;

Πολιτικό έκτρωμα λοιπόν η Δ.Δ.Ο και ο σοφός λαός το καταλαβαίνει ευτυχώς.

Τέλος για ακόμη μια φορά σπάει ο μύθος των απορριπτικών αντιομοσπονδιακών και των ακραίων και δίνει γερό χαστούκι στην πολιτική ηγεσία να συνέλθει επιτέλους γιατί εκτός του ότι αυτό που συζητήται είναι μια διαχρονική πρόταση της Τουρκίας απορρίπτεται και από το 50% του λαού.

Γιατί αυτόνομοι και ελεύθεροι

Γιατί αυτόνομοι; Γιατί μόνο ένας αυτόνομος μπορεί να είναι ελεύθερος. Απελευθερωμένος από στυγνές ιδεολογίες και κομματικές - ιδεολογικές πολυθρόνες. Στην ηλικία μας αν συμβιβαστούμε τότε θα είμαστε όχι μόνο ανάξιοι για τα όσα ζούμε και απολαμβάνουμε σήμερα αλλά ακόμα και για τον αέρα που αναπνέουμε. Αν εμείς αποφασίσουμε να θάψουμε την ηθική εντολή του Δικαίου, της ελευθερίας, του αγώνα για εθνική, ατομική, κοινωνική, πνευματική ολοκλήρωση και αξιοπρέπεια και συμβιβαστούμε στους ρυθμούς της διαφθοράς, του 21ου αιώνα της παγκοσμιοποίησης τότε μόνη μας θα έχουμε βγάλει τα μάτια μας. Αν κάθε φορά ανά το παγκόσμιο οι άνθρωποι σκέφτονταν με βάση την απλή κοινή λογική τότε ίσως πολλά από τα όσα απολαμβάνουμε σήμερα θα ήταν ακραία, μη φυσιολογικά ή ουτοπικά πράγματα τα οποία ουδέποτε θα αποκτούσαμε.

Γιατί ελεύθεροι; Γιατί μόνο όποιος είναι ελεύθερος μπορεί να σεβαστεί και να επιτρέπει και σ' όλους να ζουν ελεύθερα. Ελευθερία όχι μόνο όμως στα κοινωνικά πλαίσια αλλά και στα πνευματικά .Ελεύθερος να επιλέξει, να κρίνει και να απορρίψει, απαλλαγμένος έτσι από την τυφλή ή φανατική πίστη! Ελεύθερος να επιλέξει ακόμη και το λάθος δρόμος, ο οποίος όμως θα αποτελεί δική του συνειδητή επιλογή!

Ίσως αν για μια στιγμή οι φωνές της λογικής, του πολιτικά ορθού και του εφικτού σιωπούσαν να μπορούσαν να ακουστούν οι φωνές του ηθικά ορθού και του πραγματικά εφικτό. Αυτό το οποίο αποτελεί αποτελεί την τέλεια πραγματικότητα.

Πριν βιαστείτε να κρίνετε, να στιγματίσετε και να κατηγορείτε απλά σκεφτείτε τι κακό και ακραίο υπάρχει σ' όλα αυτά. Πόσο ενοχλητικό πραγματικά είναι να αγωνίζεσαι να επιβιώσεις σε μια εποχή που σε θέλει σκυφτό; Αρκετά ενοχλητικό και δύσκολο. Όμως σ' αυτή τη ζωή μετρά το τι έχεις κάνει για να κάνεις το κόσμο καλύτερο και όχι πόσο βοήθησες στο να συντηρηθεί το κλίμα και η τάση της πτώσης.

Και όπως είπε κάποτε κάποιος " Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!".

Θα τα πούμε και πάλι στους δρόμους, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα οδοφράγματα!
Στις καφετέριες, στα πάρκα, στα γραφεία, στις δουλείες μας!

Καλούς αγώνες!

63ο όριο συνταξιοδότησης και κόμματα

Η βουλή κατά της συνεδρία της

Όλοι είμαστε ακροατές των τελευταίων εξελίξεων τόσο στο κυπριακό όσο και στο θέμα του 63ο ορίου συνταξιοδότησης σε κυβερνητικούς υπαλλήλους.
Γενικά παρακολουθούμε μια κυβέρνηση και μια πολιτεία κοιμωμένη. Κοιμωμένη γιατί δεν ξέρει τι της γίνεται καθώς ακόμα και μείς αναγνωρίζουμε το ψευδοκράτος με αγώνες που δεχτήκαμε να παίξουμε στο μπιλιάρδο (βλέπε αποκάλυψη της Α.Φ. ΕΠΑΛξης). Επίσης υψώνουμε στους χώρους του πανεπιστημίου τούρκικη σημαία με την πρόφαση ότι θα ερχόταν τουρκική ομάδα για πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα (βλέπε και πάλι εδώ). Κατά τ' άλλα πάμε πολύ καλά σε αυτό το κράτος. Το χειρότερο όμως δε είναι ότι και εμείς οι ίδιοι ως κυβέρνηση δείχνουμε ανοχή! Εδώ θα μας τουρκέψουν και εμείς θα μιλούμε ακόμη για Κ.Δ. χωρίς να αντιστεκόμαστε.
Το άλλο θέμα, πρόσφατο, είναι το θέμα με το όριο συνταξιοδότησης. Υπερψηφίστηκε από το ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ πρόταση για αύξηση του ορίου. Παρά τις αντιδράσεις της νεολαίας (φοιτητών και αδιόριστων καθηγητών) ΔΗΚΟ και ΔΗΣΥ προχώρησαν στην υπερψήφιση του νόμου και έστειλαν χιλιάδες φοιτητές στην ανεργία.
Εντομεταξύ την ώρα της ολομέλειας της βουλής πλήθος φοιτητών διαδήλωναν έξω απ' αυτήν με συνθήματα εναντίον της αύξησης. Παρ' όλα ταύτα πέρασε ο νόμος και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.
Σε μια Κύπρο που οι πολιτικοί μας καλά πιάνουν τον μισθό τους, εδώ που υπουργοί και πάλι καλά πιάνουν τον μισθό τους και λίγο πολύ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και με την αύξηση του ορίου πιστεύουν ότι θα καταφέρουν κάτι.
Ακόμη υπάρχουν τόσες και τόσες παροχές που δίνει το κράτος στους Τ/κ (οι οποίοι προφανώς μένουν στα κατεχόμενα εδάφη μας), τόσα λεφτά και επιχορηγήσεις που εμάς μας καθιστούς πολίτες δεύτερης κατηγορίας και δεν κόβουν απ' αυτά αλλά στοχεύουν χορηγίες και ανεβάζουν τα όρια συνταξιοδότησης.
Ας αναλογιστούν, όχι αυτοί αλλά ο λαός πόση κοροϊδία υπάρχει στον Ελληνισμό της Κύπρου και πόσο προσπαθούν να μην "αδικήσουν" τους Τ/κ (;) (που δεν ξέρουμε καν αν είναι Τ/κ αυτούς που τους επιχορηγούμε) και ότι γίνει να την πληρώσουμε εμείς ακόμη και στην οικονομική κρίση που διανύει ο κόσμος.

Oδεύοντας προς διάλυση

Μούντζωσέ μας, Πενταδάχτυλε ακριβέ,
έτσι π αφήσαμε τόσο άφρονα να τουρκοπατηθείς.
Κώστας Μόντης

Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα ΜΜΕ για τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, τις διαπραγματεύσεις, τις διπλωματικές ομάδες κτλ. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Που οδεύουμε; Υπάρχουν περιθώρια λύσης του Κυπριακού; Η απάντηση είναι απλή, ξεκάθαρη και ένα απλός μέσος άνθρωπος θα μπορούσε να την δώσει χωρίς να σκεφτεί πολύ. Όσο συνεχίζουμε έτσι δυστυχώς όχι.

Μπορεί να ακούγεται απορριπτικό όμως η αλήθεια είναι αυτή. Ξέχασαν κάτι βασικό στις διαπραγματεύσεις κάτι το οποίο θα πρέπει να θυμηθούν. Την αξιοπρέπεια μας. Μια αξιοπρέπεια που χάνεται τα τελευταία χρόνια δυστυχώς με την δική μας επέμβαση. Πριν μισό αιώνα, αμούστακα παιδιά, νεαροί ενήλικες, γυναίκες, παιδιά έβγαιναν στου δρόμους και τα έβαζαν με ολόκληρη αυτοκρατορία. Σήμερα δεν μπορούμε να τα βάλουμε ούτε με τον εαυτό μας.

Το Κυπριακό είτε το θέλουμε είτε όχι για να λυθεί θα πρέπει να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις. Την διασφάλιση των βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, την επιστροφή των προσφύγων, την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων, την αποχώρηση όλων των εποίκων και των κατοχικών στρατευμάτων. Αρκετά "ακραία" για κάποιους, βασικά όμως για τον ελληνισμό της Κύπρου.

Αν δεν το καταλάβουν αυτό λύση δεν πρόκειται να έρθει. Δυστυχώς για αυτούς, ευτυχώς ακόμα σκεφτόμαστε και αναπνέουμε. Και μέχρι και ο τελευταίος μας να "αποδημήσει εις κύριον" θα αγωνιζόμαστε. Γιατί ζούμε για μια αξιοπρέπεια, μια τιμή. Γιατί θέλουμε να ζούμε λεύτερα.

Προς το παρόν όμως στις επάλξεις αδέρφια...και στις πνευματικές και στις ηθικές.
Αλλά κυρίως στην αντίσταση... ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ντροπή και αίσχος για τη στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας απέναντι στους ακτιβιστές της αποστολής Ένα καράβι για τη Γάζα.

Αξιοπρέπεια, Αντίσταση, Αλληλεγγύη, Λευτεριά σε Κύπρο,

Παλαιστίνη και σε κάθε καταπιεσμένο λαό!

Ο Δημήτρης Χριστόφιας, πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, προκαλεί εκ νέου με τη στάση του απέναντι στους ακτιβιστές που κατευθύνονταν προς τη Γάζα. Η απόφαση του να ταχθεί και να δράσει εναντίον της ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Παλαιστίνη αποτελεί ένα ακόμα σημάδι ότι ο «κομμουνιστής» και «αντι-ιμπεριαλιστής», όπως συνεχώς αυτοαποκαλείται, λειτούργησε σαν ένα πιόνι των Αμερικανών και των Σιωνιστών στη Μεσόγειο.

Τα πλοία, που έφτασαν την 28^η Μαΐου στην Κύπρο αντιμετώπισαν την απάνθρωπη και απαράδεκτη αντιμετώπιση του Χριστόφια, της κυβέρνησής του και της συμπολίτευσης του ΔΗΣΥ, το οποίο συμφώνησε σε όλα με τον πρόεδρο. Ας δούμε τα γεγονότα:

Το πλοίο «Challenger II» με καπετάνιο το Γιώργο Κλώντζα αντιμετώπισε τεχνικό πρόβλημα όποτε ο τελευταίος ζήτησε να κατέβει στην ακτή για να εξασφαλίσει την ασφάλεια των επιβατών του. Μετά από πολλές ώρες αναμονής και αφού αρνήθηκε να βγει στο κατεχόμενο λιμάνι της Αμμοχώστου επιβίβασε τους επιβάτες του και κατευθύνθηκε προς το λιμάνι της Λεμεσού. Εκεί αντιμετώπισε έναν Έλληνα επιθεωρητή ο οποίος τον έσπρωχνε να κατευθυνθούν προς το κατεχόμενο λιμάνι της Αμμοχώστου για να φύγουν από εκεί. Τόσο ήταν το θράσος του ώστε να στέλνει έναν Έλληνα να πλεύσει σε κατεχόμενο λιμάνι και μετά να υπάρχει ευκαιρία να απαγγελθούν κατηγορίες. . Οι Έλληνες βουλευτές Οδυσσέας Βουδούρης του ΠΑΣΟΚ, Τάσος Κουράκης του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, κυβερνώντος κόμματος στην Κύπρο, Κυριάκος Τριανταφυλλίδης αφού δεν κατάφεραν να επιβιβαστούν στο πλοίο λόγω της αισχρής στάσης των κυπριακών αρχών, προς τιμήν τους αρνήθηκαν να μεταβούν στην Αμμόχωστο και να επιβιβαστούν όπως έκαναν οι υπόλοιποι βουλευτές που θα έφευγαν από την Κύπρο.

Φυσικά ο Χριστόφιας ευθύνεται για την καταστροφική συνέπεια των ενεργειών του, δηλαδή το ότι ορισμένοι ξένοι επιβιβάστηκαν από την κατεχόμενη Αμμόχωστο στα πλοία του «Στόλου της Ελευθερίας».

Η εθνική βλάβη που κινδύνευσε να προκληθεί από τον πρόεδρο και την κυβέρνησή του θα ήταν τεράστια! Το γεγονός ότι, πρώτον, ο επιθεωρητής εσκεμμένα έστειλε τους επιβάτες προς την Αμμόχωστο και έπειτα το γεγονός ότι οι τουρκοκυπριακές αρχές δήλωσαν πως δέχονται τον ελλιμενισμό από τα δικά τους λιμάνια θα προκαλούσε νέες αναταραχές στο Κυπριακό πρόβλημα.

Υπάρχουν όμως κι άλλες τραγικές συνέπειες για το νησί. Πλέον ο Χριστόφιας θεωρείται και είναι ξεκάθαρα σύμμαχος του Ισραήλ στον άνισο πόλεμο που διενεργεί εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Η Κύπρος αποξενώνεται από τους Άραβες και τον ισλαμικό κόσμο. Ενώ Κύπρος και Παλαιστίνη έπρεπε και ήταν φυσικό να πολεμήσουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό Ισραήλ και Τουρκίας, ο Χριστόφιας σκοτώνει εν μέρει το «καράβι για τη Γάζα».

Στο μεταξύ ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, μιλώντας στις Τομές Στα Γεγονότα, είχε το θράσος να τονίσει πως «οι ακτιβιστές δεν μπορούν να υπερασπίζονται τα συμφέροντα ενός λαού πλήττοντας τα συμφέροντα ενός άλλου». Επίσης δε δίστασε να τους κατηγορήσει ότι οι ίδιοι προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις της Κύπρου με το Ισραήλ.

Τέλος δήλωσε ότι «δεν δέχεται μαθήματα μαθήματα αλληλεγγύης από τους όποιους όψιμους αγωνιστές για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων».

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σαν να μην έφτανε η κατακραυγή και η απέχθεια για το κυπριακό κράτος που προκλήθηκε λόγω των συμβάντων, ο κύριος Χριστόφιας αποφάσισε να «διορθώσει» το λάθος του. Κι αντί να κάτσει στα αυγά του προτίμησε να εκδώσει Ψήφισμα Καταδίκης της Επίθεσης του Ισραηλινού Στρατού Εναντίον Ακτιβιστών της Νηοπομπής «Ελευθερώστε τη Γάζα», στο οποίο καταδικάζουν τους Ισραηλινούς, υπερασπίζονται τους ακτιβιστές, δηλώνουν κοντά στον Παλαιστινιακό λαό και καλούν την Διεθνή Κοινότητα να σταματήσει να ανέχεται το συνεχιζόμενο έγκλημα εις βάρος του. Και χωρίς ντροπή, χωρίς να σκύψει το κεφάλι μετά το τραγικό συμβάν 70 μίλια από τα ύδατα του Ισραήλ και τη γνωστή δολοφονική επίθεση του ισραηλινού στρατού, κάλεσε το λαό σε διαμαρτυρία χωρίς να συνέβηκε απολύτως τίποτα από πλευράς του, χωρίς να υπήρξε η αρχή της δολοφονίας του καραβιού για τη Γάζα.

Ντρεπόμαστε για την πράξη τους και δηλώνουμε ξεκάθαρα πως ότι κι αν κάνει η κυβέρνηση ο κυπριακός λαός είναι κοντά στον Παλαιστινιακό, αφού δεν ξεχνάμε πως και εμείς αντιμετωπίζουμε πρόβλημα συνεχιζόμενης κατοχής.

Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να εμπιστευόμαστε ακόμα και τις δικές μας ζωές και τις δικές μας τύχες στα χέρια της δήθεν αριστερής κυβέρνησης που δουλεύει για τους Αμερικάνους. Και το συμπέρασμα είναι πως πρέπει ο κυπριακός λαός επιτέλους να συνειδητοποιήσει το αυτονόητο! Ότι το ΑΚΕΛ και το κάθε ΑΚΕΛ δεν ενδιαφέρεται για το λαό παρά μόνο για την καρέκλα του και το καλοβόλεμά του.

Δημήτρη Χριστόφια δεν ήσουν η αρχή της τραγωδίας….Είσαι συνεργός στη δολοφονία και την στρατιωτική επίθεση των Ισραηλινών…

Αξιοπρέπεια, Αντίσταση, Αλληλεγγύη, Λευτεριά σε Κύπρο, Παλαιστίνη και σε κάθε καταπιεσμένο λαό!

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΡΗΞΗ

ΤΕΥΧΟΣ 64

Η κατρακύλα συνεχίζεται

Απόκομα από την ενημερωτική σελίδα sigmalive.com

Είναι απίστευτο πως η κατάσταση συνεχίζεται να φτάνει στο αδιαχώρητο. Μόνο με μία ματιά σε εξώφυλλα αντικειμενικών εφημερίδων θα δούμε ότι επί καθημερινής βάσεως τα γεγονότα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας (αλλά δεν υπάρχει καμιά αντίδραση) είναι όλα ενάντια στις πάγιες θέσεις μας τόσο ως Κυπριακή Δημοκρατία αλλά όσο και ως απλός λαός της Κύπρου.

Θα δείτε πιο πάνω τους τίτλους της συγκεκριμένης ιστοσελίδας "Οζγκιουργκιού: Κάλεσε τον Χριστόφια να είναι πιο "ήρεμος"", "Πολιτικές δηλώσεις για τα κατεχόμενα από Ιταλό γερουσιαστή" "Παρολίγον συνάντηση Πάπα με Σουϊτσμέζ" κ.α.

Με λίγα λόγια οι παράνομοι, οι κατοχικοί Τούρκοι, ο κάθε παράνομος που υποτίθεται δεν τον αναγνωρίζουμε ως πολιτεία αλωνίζουν κυριολεκτικά στο νησί μας. Μας καλούν να γίνουμε πιο ήρεμοι! ΠΟΙΟΙ οι Τούρκοι!!!! Εμείς πιο ήρεμοι, ότι έσφαζαν και βίαζαν τους συμπατριώτες μας, όταν κατέστρεφαν τις εκκλησιές μας, όταν εκμεταλλεύονται παράνομα τις περιουσίες μας, όταν συμπεριφέρονται προκλητικά αυτό "δεν" το βλέπουν.

Αλλά οι Τούρκοι πάντα ήταν έτσι (δεν περιμέναμε κάτι άλλο), πιο πολύ φταίει η ανοχή της δικής μας κυβέρνησης γιατί ΔΕΝ υπάρχει καθόλου αντίδραση ή τουλάχιστον μια δήλωση εν σχέση με αυτά που γίνονται. Τίποτα απολύτως. Μόνο αν τυχόν υπάρξει αντίδραση από το εσωτερικό μέτωπο ίσως προβούν σε κάποια δήλωση οι κυβερνώντες. Και αυτή η δήλωση θα κριτικάρει αυτούς που κάνουν απλά κριτική στην κυβέρνηση.

Το πράγμα πλέον έφτασε στο αδιαχώρητο οι Τούρκοι σιγά-σιγά φτάνουν στην άλογη αποενοχοποίηση τους και το χειρότερο είναι ότι συνεισφέρουμε και εμείς, ως κυβερνήσεις, προς αυτήν την κατεύθυνση.

Aλληλεγύη στο λαό της Παλαιστίνης

Ότι γίνεται στην Παλαιστίνη δεν αφορά μόνο τους Παλαιστίνιους. Αφορά

κάθε λαό, που θέλει να κάνει κουμάντο στον τόπο του.

Σαν λαός και έθνος που έχουμε βιώσει την εισβολή, κατοχή και την καταπάτηση των ανθρωπίνων μας δικαιωμάτων από τις ιμπρεαλιστικές κινήσεις της Τουρκίας δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς με τα όσα συμβαίνουν στο λαό της Παλαιστίνης. Ένας λαός που καταπιέζεται στην προσπάθεια του για εξασφάλιση εθνικής ανεξαρτησίας, στην προσπάθεια του για απελευθέρωση.

Θεωρούμε ειρωνική την στάση της κυβέρνησης μας και κυρίως του ΑΚΕΛ. Δεν γίνεται την μια ημέρα να μην επιτρέπει σε εμπορικά πλοία τα οποία μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια και ακτιβιστές, να σταματήσουν και να ανεφοδιαστούν και την επόμενη να διαβιβάζουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό και να διοργανώνουμε πορείες. Η στήριξη πρέπει να είναι άμεση. Είμαστε ένας λαός που έχει τραβήξει και τραβάει πολλά. Είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι θα έπρεπε να βρισκόμαστε στο πλευρό αυτών τον ανθρώπων έμπρακτα και όχι με ανακοινώσεις, δελτία τύπου και μπλα μπλα.

Επίσης δεν μπορούμε να αφήσουμε απαρατήρητο το γεγονός πως ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι, τα θύματα της εισβολής και της κατοχής προτείναμε στα πλοία των ακτιβιστών να πάνε για ανεφοδιασμό στην Αμμόχωστο. Ο εξευτελισμός στο μέγιστο σημείο που μπορεί να φτάσει. Πάλι καλά που κάποιοι ακόμα δεν ξεχνάνε. Ευτυχώς βέβαια που κάποιοι αντιστέκονται, όπως ο καπετάνιος του ελληνικού εμπορικού πλοίου ο οποίος απάντησε " Είμαστε Έλληνες δεν μπορούμε να πάμε στα κατεχόμενα".

Ο λαός της Παλαιστίνης δοκιμάζεται για ακόμη μια φορά. Το Ισραήλ και ο στρατός τους προκλητικά βιαιοπραγούν σκοτώνοντας και τραυματίζοντας. Και εμείς απλοί θεατές. Όταν λαοί όπως την Παλαιστίνη ζητούν της στοιχειώδη βοήθεια από εμάς τότε είναι χρέος μας να την προσφέρουμε. Όσο για τους άλλους καλές πορείες...

Μια σφαιρική ανάλυση

" Και όταν όλα αυτά χαθούν τι μένει; Μένει η πικρία για το
τι δεν έκανες για να μην χαθούν..."

Πολλές φορές σκέφτηκα τον μέσο Κύπριο. Πιο συγκεκριμένα τον μέσο Κύπριο νέο. Κάθε άνθρωπος γεννιέται σε μια πατρίδα θέλοντας και μη. Πρέπει να αποδεχτεί ότι στην Πατρίδα του θα ζει για το υπόλοιπο της ζωής του με σκοπό ποιον;

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής του; Τι θα κάνει σ' αυτήν την Πατρίδα; Ποιος ο σκοπός σ' αυτήν την Πατρίδα;

Πολλές απορίες μας δημιουργούνται στο μυαλό και δεν ξέρουμε από που να αρχίσουμε. Όμως για να αρχίσουμε από κάπου ας υποθέσουμε ότι παρακολουθούμε έναν νέο, είμαστε κατά κάποιον τρόπο οι ντετέκτιβ κι απλά θέλουμε να δούμε τι κάνει μια μέρα ο νέος αυτός (είτε γυναίκα είτε άνδρας).

9 το πρωί ο νέος ξύπνα έτοιμος να δώσει εξετάσεις στις 12 το βράδυ. Είναι η τελευταία του εξέταση σήμερα και είναι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Ξυπνά επιλέγει ένα από τα πολλά ζευγάρια παπούτσια, επιλέγει ένα από τα πολλά του ρούχα για να φορέσει, φτιάχνει το μαλλί του και την κάνει για το πανεπιστήμιο χαρούμενος και ωραίος. Δίνει την εξέταση του και είναι έτοιμος να απολαύσει το ωραίο του Καλοκαίρι που ανοίγεται μπροστά του. Πάει σπίτι τρώει και έπειτα ετοιμάζεται για να πάει κάτω με φίλους και φίλες. Είναι 4μμ η ώρα και η παρέα κάθεται σε ένα καφέ και συζητά πώς θα περάσει το Καλοκαίρι της. Ξέρουν ότι έχουνε κλείσει για Μύκονο και κανονίζουν για κανένα Πρωταρά ή κάτι τέτοιο. Επίσης, δεν θα λείψει απόψε το club και η διασκέδαση μέχρι το πρωί στον Πρωταρά ή στα ωραία club της Αγίας Νάπας.

Τα υπόλοιπα θα μπορούμε να τα φανταστούμε από μόνοι μας. Απλά κάποιες παρατηρήσεις. Η στάση αυτή του νέου δεν φανερώνει κάποια αδιαφορία όσον αφορά την Πατρίδα του αλλά ξέρουμε ότι πολύ πιθανόν οι αξίες και τα ιδανικά ενός ανθρώπου που το μυαλό του είναι ΠΩΣ θα διασκεδάσει και τι θα κάνει για να περάσει "καλά" είναι πεσμένες. Και είναι πολύ σημαντικό ένας άνθρωπος (ανεξαρτήτου εθνικότητας) να έχει αυτό το βασικό το ιδανικό.
Το ιδανικό οι ιδέες και όλα τα συναφή δίνουν στην ζωή του ανθρώπου ουσία. Ουσία ΔΕΝ δίνουν ούτε τα club ούτε τα ανούσια και σπατάλα ψώνια με λεφτά της οικογένειας. Ουσία δίνουν οι ιδέες τα ιδανικά η πίστη στην Πατρίδα.

Ας δούμε όμως ΠΩΣ αυτά δίνουν ουσία στην ζωή μας και γιατί. Το να σκέφτεσαι σημαίνει ότι υπάρχεις. Ένα το κρατούμενο. Το να ξέρεις ότι υπήρξαν κάποιοι οι οποίοι πέθαναν για να ζείς εσύ τώρα, πέθαναν για το μέλλον, για τον τόπο που πατάς το πόδι σου και μπορείς και ΖΕΙΣ ΟΠΩΣ ΘΕΣ! Αυτό σου δίνει ουσία στην ζωή.

Το έχεις άποψη για τον τόπο σου, για το πως προχωρούν οι καταστάσεις στον τόπο σου-σε πολιτικό επίπεδο, οικονομικό κτλ-αυτό σου δίνει ουσία στην ζωή. Αυτό γιατί αν κάτι πάει στραβά σ' αυτούς τους τομείς χάθηκες ο τόπος χάθηκες ΕΣΥ! ΑΥΤΟ είναι η ουσία! Όλοι αυτοί οι οποίοι εφησυχάζονται και δεν δίνουν σημασία σε πράγματα που τους ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΜΕΣΑ. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά έχουν να κάνουν μ' αυτούς άμεσα και αυτοί έχουν να κάνουν σχέση μ' αυτά.

Αυτό συμβαίνει γιατί ζούν σε μια ψευδαίσθηση! Έχουμε λεφτά, κάνουμε ότι θέλουμε, έχουμε ότι θέλουμε τι άλλο θέλουμε; Αν όμως κάτι πάει στραβά σ' αυτούς τους τομείς, όπως είπα και πιο πάνω, θα επηρεαστούμε ΟΛΟΙ ΑΜΕΣΑ γιατί η Πατρίδα αφορά ΟΛΟΥΣ!

Περι φασισμού ο λόγος...

-"Λευτεριά στο Ιράκ! Λευτεριά στο Αφγανιστάν! Λευτεριά στην Παραγουάη!"

-"Λευτεριά στην Κύπρο μας!"
-"ΦΑΣΙΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑ" !!!

Εδώ και αρκετό καιρό ήθελα να γράψω την άποψη μου για το συγκεκριμένο θέμα. Όμως κάθε φορά που το αποφάσιζα όλο και κάποιο καινούργιο γεγονός σε Κύπρο ή στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν μου άφηνε χρόνο για να ασχοληθώ μαζί του. Έρχεται όμως η στιγμή που πνίγεσαι. Τόσο πολύ που πλέον αποφασίζεις να ξεκινήσεις χωρίς δισταγμούς και δεύτερες σκέψεις. Γιατί κύριοι η δράση φέρνει πάντα αντίδραση.

Ζούμε σε μια εποχή που ότι θυμίζει πατρίδα ταπελώνεται: ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Και όχι μόνο το ότι έχει να κάνει με την πατρίδα. Ξαφνικά οτιδήποτε δεν γίνεται αποδεκτό από την νέα τάξη πραγμάτων ονομάζεται φασισμός. Έξυπνη κίνηση πάντως οφείλω να το ομολογήσω. Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά που κατηγορείται φασιστικά είναι τα μόνα που θυμίζουν ελευθερία, δημοκρατία και δικαίωμα έκφρασης της άποψης χωρίς φόβο ότι θα καταλείξεις σε κανένα γκούλαγκ στη Σιβηρία, σε κανένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως στην Πολωνία ή το πιο απλό. Χωρίς να υπάρχει περίπτωση να συλληφθείς ή να διωχθείς για αυτό.

Υπάρχουν πολλά για τα οποία μπορούμε να γράψουμε τόμους. Θα δώσω έμφαση όμως μόνο σε δύο. Σ' αυτά τα οποία μου φαίνονται εντελώς εξωφρενικά. Το πρώτο είναι το θέμα της σημαίας. Πραγματικά προσπάθησα πολλές φορές να καταλάβω και να βρω μια λογική εξήγηση γιατί να αποκαλείται κάποιος "φασίστας" επειδή ανεμίζει μια Ελληνική σημαία. Ποτέ δεν έχω πάρει μια λογική απάντηση. Τα περί ΕΟΚΑ Β, χούντες, μάρες σάρες κουκουνάρες δεν ισχύουν και δεν στέκουν ούτε για 2 δευτερόλεπτα ως λογικό επιχείρημα. Γιατί και στο πολυτεχνείο η Ελληνική σημαία κυμάτιζε . Για τόσους αιώνες στο νησί μας, οι άνθρωποι δάκρυζαν μπροστά στη θέα της. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί τίποτα πιο ιδιαίτερο από εμένα και από εσάς. Φασίστες και αυτοί; Και τα παιδάκια στις παρελάσεις στις 28 Οκτωβρίου, στο μεγάλο ΟΧΙ ενάντια στον Ιταλικό φασισμός, φασίστες και αυτά; Η Ελληνική σημαία αποκτήθηκε με αίμα, θυσίες και αγώνες. Κανένας δεν δικαιούται να την υποσκάπτει ή να την ατιμάζει.

Το δεύτερο κομμάτι που και αυτό μ' ενοχλεί όσο το πρώτο είναι στο θέμα επίλυσης του Κυπριακού! Το σύνθημα "Απελευθέρωση η μόνη λύση" θεωρείται ακραίο! Το Δεν Ξεχνώ ξεπερασμένο! Πραγματικά ξεφτιλίσαμε κάθε αρχή και κάθε μορφή αξιοπρέπειας. Από πότε θεωρείται φασίστας αυτός που θέλει να επιστρέψει στο σπίτι του; Από πότε θεωρείται φασίστας όποιος δεν αποδέχεται το διαχωρισμό της πατρίδας του σε δυο κοινότητες και δυο ζώνες; Από τότε που την λέξη φασίστας αποφασίσατε να την χρησιμοποιείται για κάθε μορφή αντίστασης.

Οι μόνοι φασίστες δυστυχώς είστε εσείς. Οι παντογνώστες, οι σωτήρες. Άνθρωποι που γεμίζοντας το κόσμο με ψευδαισθήσεις του ζητάνε την ψήφο του. Άνθρωποι των οποίων το πρόσωπο βρίσκεται πάντα στις τηλεοράσεις και η φωνή τους σ' όλα τα ραδιοφωνικά κανάλια. Κάνετε όμως ένα λάθος. Ένα τρομερός λάθος το οποίο θα σας στοιχίσει. Αυτό ο τόπος, αυτός ο λαός έχει περάσει κακουχίες και βάσανα. Είναι στο αίμα του να αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί κάποια πράγματα αξίζουν περισσότερο από όσο τα κοστολογείται...

Καλή λευτεριά

Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο..

"Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε."

Ρεαλισμός. Η λέξη που ακούω πιο συχνά από οτιδήποτε άλλο. Γίνε ρεαλιστής, προσγειώσου, μαζέψου. Πραγματικά αναρωτήθηκα πολλές φορές αν πράγματι θα πρέπει να αλλάξω, να μετατραπώ σ' ένα "προσγειωμένο - Ρεαλιστή ". Σ' ένα άνθρωπο χωρίς πιστεύω, ιδανικά και απόψεις! Σε κάποιο που έρχεται στη γη με μόνο σκοπό να βολευτεί και μετά να πεθάνει! Ακούγεται μακάβριο αλλά έτσι είναι. Τι είναι η ζωή χωρίς αξίες, ιδανικά και όνειρα;

Oι φωνές της λογικής βρίσκονται παντού. Στο πανεπιστήμιο, στο σπίτι, στην τηλεόραση, στις εφημερίδες. Και όμως δεν βρίσκω κάτι σ' αυτές. Μοιάζουν με ταφόπλακες πάνω στο μνήμα της αξιοθρήνητης αδράνειας μας. Αδράνεια που οδήγησε στο θάνατο 3 ανθρώπων και ενός αγγέλου. Αδράνεια που οδηγεί καθημερινά στο ξεπούλημα της μισής μας πατρίδας. Αδράνεια που οδηγεί σε μια κοινωνία ζόμπι. Θέλω να παραμείνω "ονειροπόλος". Θέλω να συνεχίσω να οραματίζομαι ένα καλύτερο αύριο.

Μιλάτε για ρεαλισμό. Θα σας μιλήσω για τον δικό μου ρεαλισμό. Ρεαλισμός για μένα είναι να απαιτώ να επιστρέψω στο σπίτι μου στη Κερύνεια. Να μπορέσω να ακουμπήσω στο μνήμα της γιαγιάς μου ένα γαρύφαλλο και να ανάψω το καντήλι της. Ρεαλισμός για μένα είναι η ψήφος μου να ισοδυναμεί με οποιουδήποτε άλλου πολίτη. Δεν γεννήθηκα κατώτερος ούτε θα πληρώσω εγώ τους δικούς σας "ρεαλισμούς". Να αποφασίζω εγώ ποιος θα με κυβερνήσει και ας είναι αυτός το χειρότερο απόβρασμα του κόσμου...Τουλάχιστον θα αποτελεί δική μου συνειδητή επιλογή. Να μπορώ να τιμώ τους προγόνους μου χωρίς φόβο και ντροπή. Να με σέβονται και να σέβομαι τον κάθε ένα. Να μπορώ να ζήσω μ' όσα χρειάζονται για να ξυπνώ καθημερινά μ' ένα χαμόγελο! Και αυτά δεν είναι ούτε τα αμάξια, ούτε τα σπίτι, ούτε τα γραμμάτια. Μια βόλτα, ένας καφές, μια ωραία συζήτηση και πάνω από όλα να νιώθω ελεύθερος.

Αυτός είναι ο δικός μου ρεαλισμός. Συγκρίνετε τον. Και αν αποφασίσετε πως είμαι ονειροπόλος αυτόματα έχετε παραδεκτεί πως ρεαλισμός είναι η μιζέρια, η φτώχεια, η αναξιοκρατία και η δικτατορία. Δικός σας ! Μπορείτε να τον χαρείτε ! Ο δικός μου απέχει μακρά από τον δικό σας... αλλά είναι πιο δίκαιος, πιο ελεύθερος και πιο ανθρώπινος !

...και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει

Στη μνήμη της χαμένης μας αξιοπρέπειας

" Η οργή θα γίνει χείμαρρος και θα τους πνίξει όλους "

Η Ελλάδα του Περικλή, του Σωκράτη, του Λεωνίδα, του Κολοκοτρώνη, η Ελλάδα του φωτός και της παιδείας έχει γίνει μια ανοικτή πληγή. Μια πληγή που αιμορραγεί μέρα με τη μέρα και οδηγεί την μητέρα πατρίδα στο τέλος, στον απόλυτο εξευτελισμό. Μια πατρίδα που δεν μπορεί να αγκαλιάσει τα παιδιά της αλλά επιτρέπει σ' άλλους να τα καίνε ζωντανά.

Η οργή είναι περισσότερη απ' την πικρία. Οργή και θυμός για τους 4 νεκρούς. Οργή και θυμός για τους κουκουλοφόρους - δολοφόνους που αποφάσισαν αυθαίρετα πως έχουν το δικαίωμα να αφαιρούν την ζωή απλών αθώων ανθρώπων.

Σε μια εποχή της παγκοσμιοποίησης, της εθνικής προδοσίας και του εθνικού εξεφτιλισμού η Ελλάδα νοσεί। Νοσεί και σιγά σιγά πεθαίνει κάτω από την ταφόπλακα του Δ.Ν.Τ που περίτεχνα τα κομματικά στελέχοι και οι πολιτικοί κατεβάζουν στο μνήμα της. Πεθαίνει κάτω από τα πόδια τον κουκουλοφόρων αναρχοφασίστων που με πρόσχημα τον αγώνα για αποτίναξη του καπιταλισμού , του φασισμου και τον αγώνα για ελευθερία σκοτώνει 4 αθώες ψυχές. Ποιος τους έχει δώσει το δικαίωμα να αγωνίζονται για εμάς; Ποιος τους έχει δώσει το δικαίωμα να διεκδικούν για εμάς;

Οργή και θυμός τίποτα άλλο. Σήμερα 6 Μαΐου οι 300 της βουλής βρίσκονται ακόμα στην θέση τους. Το κεφάλαιο βρίσκεται πίσω από τεράστιες τηλεοράσεις και με πούρα και ουίσκια, τρίβοντας τα χέρια του περιμένει σε πόσοι εξαθλίωση θα πέσει η χώρα για να την εκμεταλλευτούν κι άλλο.Πάντως οι μόνοι που λείπουν είναι 4 ψυχές τις οποίες αφαιρέσατε χωρίς λόγο.

"Οι πραγματικοί επαναστάτες δεν κυκλοφορούν με κουκούλες, για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί τον καιρό της επανάστασης ο λαός θα πρέπει να αναγνωρίζει στα πρόσωπα των επαναστατών την πρωτοπορία του. Ο λαός δε θεωρεί τιμή του να συναναστρέφεται με κουκουλοφόρους" Che

Πρωτομαγία απο μια άλλη όψη

" 1η Μαΐου 1886 "

Πρώτη του Μάη σήμερα. Μια μέρα που δυστυχώς με πολύ καλό και επιτυχημένο τρόπο καπηλεύονται διαχρονικά "αριστερές - κομμουνιστικές - σοσιαλιστικές" κτλ παρατάξεις, κόμματα , οργανώσεις. Η 1η Μαΐου και η καθιέρωση του 8ωρου είναι ένα από τα πιο κομβικά σημεία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι η περίοδος που ο άνθρωπος - ο εργάτης - διεκδίκησε αυτό που πραγματικά δικαιούται! " 8 ώρες δουλεία, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ύπνο". Το συγκεκριμένο σύνθημα βέβαια ίσως ξεχάστηκε πίσω από τα λάβαρα των "λαϊκών" κινημάτων με τους ηγέτες των πανάκριβων αυτοκινήτων, των ατελείωτων ακίνητων περιουσιών και τον παχουλών αποταμιεύσεων.

Πραγματικά γνωρίζει κανείς γιατί τιμούμε την 1η του Μάη; Γνωρίζουν όλοι αυτοί γιατί θα βγουν στους δρόμους αύριο; Νιώθοντας υποχρεωμένοι σ' αυτούς τους ανθρώπους, για το αίμα το όποιο έχυσαν για να καπηλευόμαστε εμείς αυτή τη μέρα θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της θυσία τους και στον αγώνα τους.

Το 1884 στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας, πέρνεται μια απόφαση που ταράζει τα θεμέλια της κοινωνίας και αποτελεί την αρχή για διαδοχικούς αγώνες και διεκδικήσεις. Η απόφαση ήταν να γίνουν την πρώτη Μάη του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σιγκάκο. Το Σιγκάκο εκείνη την περίοδο αποτελούσε το μεγαλύτεροβιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Το αίτημα ξεκάθαρο. Μείωση των ωρών εργασίας. Με σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο" το Σάββατο 1η Μαίου 1886 80.000 εργάτες στο Σιγκάκο και 400.000 σ' όλοι την Αμερική ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket. Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες περίμεναν απλά το σύνθημα για να δράσουν. Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε μέσα στο πλήθος, και αστυνομικοί μαζί με μπράβους αρχίζουν να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση.

Λόγο αυτής της θυσίας εμείς σήμερα ζούμε πράγματα που τα θεωρούμε αυτονόητα, πράγματα όμως που αποκτήθηκαν με αίμα. Ο εργάτης δεν είναι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε κεντρώος. Είναι άνθρωπος που δουλεύει για να συντηρήσει την οικογένεια του. Που εργάζεται για να προσφέρει στις επόμενες γενιές ( διαμέσου των παιδιών του). Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καπηλεύεται την θυσία αυτών των ανθρώπων με φιέστες, γιορτές, πανηγύρια και προσπάθεια συσπείρωσης και ψηφοθηρία. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σκήψουμε το κεφάλι, να τους ευχαριστήσουμε και να δώσουμε υπόσχεση για συνέχιση του έργου τους. Έμπρακτα και χωρίς ψεύτικα λόγια και προκυρήξεις.

Ναι η πρώτη του Μάη δεν είναι αργία. Είναι απεργία. Είναι απεργία κόντρα σ' όσους για ακόμη μια φορά κάτι αγνό, κάτι όμορφο, κάτι δίκαιο το καπηλεύονται βάζοντας του μια στάμπα και ένα όνομα πολύ μικρό για να σηκώσει την ιστορία αυτής της μέρα και το μεγαλείο αυτής της θυσίας.

Κόντρα σ' όλους αυτούς

Κόντρα σ'όλους αυτούς που μας ήθελαν δούλους, άβουλα όντα, κόντρα σ' αυτούς που ήθελαν να ξεχάσουμε την ιστορία μας και να αρνηθούμε την Ελευθερία μας. Σ' όσους πίστεψαν πως ο Έλληνας πεθαίνει εύκολα.

"Οι Έλληνες είναι λαός ατίθασος. Για να τον κάνουμε να υπηρετήσει τα συμφέροντά μας πρέπει να του κτυπήσουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πολιτισμικά του αποθέματα, την Ιστορία, ώστε να πάψει να νιώθει περήφανος για τα επιτεύγματά το" Κίσιγκερ

Αυτό θέλουν να κάνουν. Αυτό ήθελα να κάνουν και στις 24 Απριλίου του 2004. Δεν το κατάφεραν. Δεν τους πέρασε. Οι Έλληνες έχουν βαθιά μέσα τους ριζωμένη την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Και δεν μπορούν να τους την ξεριζώσουν.

Ανακοίνωση του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος με αφορμή την επέτειο του Δημοψηφίσματος της 24ης Απριλίου 2004

Το Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου. Ο Κυπριακός λαός κλήθηκε το 2004, για πρώτη φορά μέσω ενός δημοψηφίσματος, να εκφράσει την άποψη του για ένα σχέδιο λύσης το οποίο υποβλήθηκε από τον τότε Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Ανάν.

Ο Κυπριακός Ελληνισμός, υπό την καθοδήγηση του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και Ηγέτη της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με το συντριπτικό ποσοστό 76%. Εξέφρασε έτσι με καθαρότητα και αποφασιστικότητα τη βούληση του να απορρίψει ένα διχοτομικό και απαράδεκτο σχέδιο που διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία. Και αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα για μια λύση που να αποκαθιστά την ενότητα και ακεραιότητα της πατρίδας και του λαού μας.

Στο Δημοψήφισμα του 2004 ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν απέρριψε τη λύση. Απέρριψε το συγκεκριμένο Σχέδιο. Και παράλληλα έστειλε το μήνυμα ότι η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που επιδιώκουμε θα πρέπει να έχει το σωστό περιεχόμενο. Ένα περιεχόμενο που θα διασφαλίζει την επανένωση του χώρου, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας. Ένα περιεχόμενο που θα σέβεται πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένα περιεχόμενο χωρίς ρατσιστικές, διχοτομικές πρόνοιες, χωρίς εγγυήσεις ή επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας ή άλλων χωρών. Ένα περιεχόμενο που θα διασφαλίζει την ειρηνική συμβίωση σε συνθήκες ασφάλειας, ευημερίας και προόδου.

Η πολιτική που εφάρμοσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, πέτυχε την άμεση εμπλοκή για πρώτη φορά και των πέντε Μονίμων Μελών του Συμβούλιου Ασφαλείας, την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης - στην οποία εντάχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία μία βδομάδα μετά το Δημοψήφισμα – και, κυρίως, τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006 που σε συνδυασμό με την επιστολή Γκαμπάρι έθεταν τις βάσεις για μια νέα διαδικασία προκειμένου να επιτευχθεί μια λειτουργική και βιώσιμη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με το σωστό περιεχόμενο.

Η σημερινή επέτειος στέλνει ξανά το μήνυμα, εντός και εκτός Κύπρου, ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός έχει και το σθένος και την αποφασιστικότητα να συνεχίσει να αγωνίζεται υπερασπιζόμενος το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του.

Eίσαι και εσύ τεχνοκράτης βάρβαρος;

" Eξέλιξη του χόμους - προβάτιους "

Κρυψοναπερασιτισμός! Η νέα πανδημία της Κύπρου. «Σιώπα γιε μου , κρύψε να περάσουμε» .

Έχουμε χάσει το τρένο αναζήτησης του οριακού σημείου μεταξύ ανθρωπιστικής και τεχνοκρατικής παιδείας.

Είναι πλέον πασιφανές οτι έχει γεμίσει ο τόπος από μορφωμένους αμόρφωτους , κοινώς κατ’εμένα εξειδικευμένους βαρβάρους. Συνηθίσαμε να βλέπουμε παντού «σπουδασμένους», στες Ελλάδες , στες Αγγλίες, στες Αμερικές... που είναι μεν γνώστες της επιστήμης τους , αλλά δεν μπορούν να συγκεράσουν το πρακτικό σημείο της εφαρμογής τους με το κατά κράτος θεωρητικό υπόβαθρο που κατέχουν ,με λίγα λόγια ... μηδέν!

Σκοπός της παιδείας είναι μεν να σου παρέχει επαγγελματική κατάρτιση για να εξασφαλίζεις τα προς το ζην , αλλά συνάμα να σου μεταφέρει μέσω αυτής της διαδικασίας μια νοοτροπία αναζήτησης , ένα υπαρξιακό κίνητρο , να ψάχνεις , να ερευνάς , να αμφισβητείς , να αναρωτιέσαι...

Υστερούμε οικτρά στην ανθρωπιστική παιδεία, στην γενική μόρφωση.

Από την πρώιμη παιδική σου ηλικία μοναδικό σκοπό σου θέτουν να είσαι καλός στο σχολείο , στο πανεπιστήμιο , με απώτερο σκοπό την επαγγελματική σου αποκατάσταση , οικονομική ευμάρεια, σπίτι, γάμο, εξώγαμο(!). Δεν λέω, καλά είναι και αυτά , αλλά τι να τα κάνει κανείς άμα τα έχει θέσει σαν στόχους ζωής; Όταν κάποτε δηλαδή τα κάνεις όλα αυτά , και αράξεις στην καρέκλα του κήπου σου, χορταίνει ίσως το μάτι σου , αλλά , απ εκεί και πέρα; Τώρα δηλαδή δεν έχεις σκοπό να ζεις;

Μεγαλώνοντας στην Κύπρο, πολύ νωρίς αρχίζεις να καταλαβαίνεις το πως θα διαγραφεί το μέλλον σου. Πρέπει και συ να μπεις στο καλούπι του «σχολείο-σπουδές-γάμος-οικογένεια-παιδιά» και καθ’όλη τη διάρκεια να σιωπάς , να κοιτάς τα δικά σου να σε ενδιαφέρει ο εαυτός σου και η ανέλιξή σου. Κοιτάζοντας πίσω κάποια μέρα όμως συνειδητοποιείς ότι για να κάνεις χρήματα χάνεις την υγεία σου, και για να την ανακτήσεις τα ξοδεύεις ! Δυστυχώς ζούμε νομίζοντας πως δεν θα πεθάνουμε ποτέ, και πεθαίνουμε ξεχνώντας να ζήσουμε .

Ζούμε στην μεταπολεμική γενιά, όπου οι γονείς μας έχουν στερηθεί τα πάντα , και θέλοντας να μην τα στερηθούμε και μεις μας προσφέρουν απλόχερα τα πάντα , καλοδεχούμενα βέβαια, αλλά, το ερώτημα είναι το τί κάνουμε εγώ κι εσύ γιαυτό; Πως αξιοποιείς του απύθμενους πόρους που σου παρέχονται; Οραματίζεσαι μια νέα πιο δίκαιη κοινωνία; Θέλεις να δημιουργήσεις ; Να αφήσεις κάπου το στίγμα σου; Ξέρεις πόση κληρονομιά κουβαλάς πίσω σου;

Δεν σε νοιάζει ε; «Τούτα ούλλα εν πελλάρες » «Τούτοι ούλλοι εννα μου δώκουν να φάω; »

Μπορεί να μην σου δίνουν να φας , αλλά οι περισσότεροι σου παίρνουν και το φαΐ από το στόμα . Με την αδικαιολόγητη άγνοιά σου είσαι συνένοχος , καθόλου ενεργός σαν πολίτης , είσαι αυτό που θέλουν να είσαι και κατά το Θουκυδίδη δεν είσαι φιλήσυχος αλλά άχρηστος.

Το να επιτρέπεις να εξασφαλίζουν το μέλλον σου αυτοί που έχουν ήδη εξασφαλίσει το δικό τους σε καθιστά εξίσου υπεύθυνο. Δεν είσαι ενεργός , δεν είσαι πολίτης , είσαι κοινώς εξειδικευμένο ζώο. «...να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες...»

Μωυσής Μωυσέως