Ο ναιναίκος "πατριώτης" στο αξίωμα του προέδρου

Αφού δεν κατάφερε να την καταργήσει της κυπριακή δημοκρατία ο "μεγάλος" Νίκος Ανα(ν)στασιάδης προσπαθεί να εκλεγεί στο υψηλότερο αξίωμα αυτής! Με το πρόσχημα του "Ενώνουμε δυνάμεις" και τις λοιπές ουδετερότητες των κενών πολιτικών θέσεων προσπαθεί να πείσει τον λαό ότι η εκλογή του θα δώσει άλλο στίγμα στο μέχρι σήμερα στείρο και σαπειμένο πολιτικό σύστημα. 

Ο αμετανόητος ναιναίκος βρήκε εύπορο έδαφος στον Καρέκλογιαν ο οποίος διψά για εξουσία (εξού και το όνομα του ΚΑΡΕΚΛΟγιάν). Έτσι οι πιθανότητες μεγαλώνουν για την εκλογή του μεγάλου πολιτικάντη για μια Κύπρο Ομοσπονδιακή Ελληνική(;;;). 

Ο ίδιος ο οποίος σε προεκλογική εκδήλωση του Κασουλίδη, το 2008, έκανε παρατήρηση στους οπαδούς του κόμματος οι οποίοι φώναζαν (άκουσον άκουσον) Η Κύπρος είναι ελληνική και διόρθωσε: "Η Κύπρος είναι ευρωπαϊκή που κατοικούν Ε/κ, Τ/κ, Αρμένιοι, Μαρωνίτες Λατίνοι", δείχνοντας έτσι έμπρακτα την ανθελληνική του στάση που έχει για όλα τα ζητήματα που αφορούν το μέλλον αυτού του τόπου. 

Είναι αυτός που πρώτος έκανε επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις στο στάδιο "Κεμάλ Ατατούρκ" στα κατεχόμενα και χαριεντιζόταν με τους Τούρκους εισβολείς και σφαγείς. Ήταν αυτός που έδωσε άφεση αμαρτιών στους Τούρκους και ύβριζε τον αγώνα της ΕΟΚΑ (αποκαλούσε τους αγωνιστές "ξεβράκωτους").

Είναι αυτός που κληθείς να σχολιάσει τις ψευδοεκλογές στα κατεχόμενα τις χαρακτήρισε "ενδοκοινοτικές" εκλογές αναγνωρίζοντας έμμεσα την ύπαρξη νόμιμης οντότητα στα κατεχόμενα. 

Και κανείς βέβαια δεν μπορεί να ξεχάσει το μεγάλο ΝΑΙ του μεγάλου Νίκου (Ναι - Νίκος καθόλου τυχαίο!) στο σχέδιο Ανάν. Αυτό το σχέδιο το οποίο δεν ήτο απλός ομοσπονδιακό ήταν σχέδιο που νομιμοποιούσε την διχοτόμηση! 

Ποιο κάτω παρουσιάζουμε ένα βίντεο (αυτής της εβδομάδος) στο οποίο ο Ανα(ν)στασιάδης παραδέχεται ότι δεν υπάρχει αποκήρυξη του Σχεδίου Ανάν (8:38 λεπτό)!!!

Αμετανόητος λοιπόν ο Μεγάλος Ν. Αναστασιάδης είναι έτοιμος να αναλάβει την προεδρία της Κύπρου. Ποιος ξέρει (αφού παραμένει αμετανόητος) τι μας περιμένει μια τέτοια εξέλιξη. Ποιος ξέρει πόσο ξεπούλημα θα πέσει από αυτόν που επικαλείται σήμερα "το καλό της πατρίδος" για να βγει στην εξουσία. Αυτός που εκμεταλλεύεται της βλακείες της παρούσας κυβέρνησης για να αρχίσει το δικό του παρακράτος.

Μπροστά του θα πρέπει να βρεθούμε όλοι και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους συμπολίτες μας να μην δώσουν την ψήφο τους σε κάποιον ο οποίος είναι πραγματικά αναξιόπιστος και το ποιο σημαντικό: σε κάποιον ο οποίος τα έχει καλά (σε προσωπικό επίπεδο κυρίως) με τον Τούρκο κατακτητή.

Ο Χριστόφιας απλά έκανε τις διχοτομικές του προτάσεις, αυτός θα τις προωθήσει και θα τις εφαρμόσεις. Ας μην τον αφήσουμε! (ήταν έτοιμος το 2004, τώρα θα μας λυπηθεί;)

Εκδίκηση. Άραγε χρειάζεται;

Πολλές φορές κάποιοι μπαίνουν στην διαδικασία να σκέφτονται άραγε αν είναι σωστή η προσέγγιση της εκδίκησης όσον αφορά την αντιμετώπιση που θα πρέπει να έχει ο Έλληνας απέναντι στους διώκτες του και σφαγείς του. Γενικώς πάντως το ζήτημα της εκδίκησης υπάρχει μόνο σε συνθηματολογίες αλλά και στο πίσω μέρος του μυαλού κάποιων ανθρώπων. Συνήθως συνδέεται με το μίσος και τον φανατισμό και η εκδίκηση είναι σαφώς ένα φυσικό επόμενο αυτών των δύο. Γενικότερα όμως, εξετάζοντας αυτή την έννοια μπορούμε να πούμε ότι είναι εντελώς λανθασμένη και ότι βγαίνει εκτός των στόχων που πρέπει να έχει ένας Έλληνας που ΔΕΝ ξεχνά!

Εκδίκησή: Μια έννοια η οποία πάει να πει ότι αν κάποιος σου κάνει κάτι θα πρέπει να του κάνεις και συ κάτι, ότιδήποτε για να εκδικηθείς, για τον δικό σου εγωισμό ουσιαστικά και για να δείξεις ακριβώς, ότι "δεν μένεις από κάτω". Η έννοια χρησιμοποιείται σε συνθήματα όπως για παράδειγμα "Τούρκοι δεν ξεχνώ, θα εκδικηθώ για το χαμένο αίμα το κάθε μου χωριό" και σε πολλές άλλες περιπτώσεις "..δίψα για εκδίκηση" κτλ. Το θέμα όμως είναι ότι δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η εκδίκηση, αλλά η λύτρωση, η λύτρωση ακριβώς της Πατρίδας μας, η Απελευθέρωση. 

Η εκδίκηση ΔΕΝ προυποθέτει απελευθέρωση αλλά αντίποινα κυρίως. Εκδίκηση συνεπώς δεν προυποθέτει αντίσταση και ανάκτηση εδαφών αλλά αντίποινα και κατάληψη ίσως άλλων εδαφών. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι θα παραθέσουμε ένα παράδειγμα. 

Οι Τούρκοι, όπως είναι γνωστόν, μας κατέχουν ένα τμήμα του νησιού μας παράνομα με την βάρβαρη εισβολή του 1974. Η εκδίκηση μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους όπως για παράδειγμα με την προσπάθεια κατάληψης "τούρκικής" περιοχής στην Μικρά Ασία, σφαγές γυναικοπαίδων, λεηλασίες και γενική κατάληψη του χώρου. Αυτό είναι μια εκδίκηση όμως δεν απελευθερώνεις την μισή σου πατρίδα που σου την κρατούν με την βία οι Τούρκοι παρά μόνο καταφέρνεις να εκδικηθείς! 

Αντιθέτως, με την αντικατάσταση της λέξης Απελευθέρωση (σε συνθηματολογίες και κυρίως στις απόψεις μας και τις ιδέες μας) καταφέρνουμε να στοχεύουμε στον ΕΝΑ και μοναδικό στόχο: Την Λευτεριά της κατεχόμενης μας γης. Αυτό είναι το μήνυμα και αυτό θα πρέπει να προωθήται πάντου. Σε καμιά περίπτωση η εκδίκηση η οποία είναι μια πιο ευρεία έννοια και η οποία μπορεί κάποιος να υποθέσει διάφορα σενάρια εφαρμογής της.

Προτάσσουμε λοιπόν την Απελευθέρωση ως βασικό στόχο και καμιά εκδίκηση. Εξάλλου το μόνο που θα πρέπει να θέλουμε ως Πατριώτες είναι την απελευθέρωση της νήσου μας από τον τούρκικο ζυγό και την επιστροφή των προσφύγων μας στα σπίτια τους. Τα δίκαια αυτού του τόπου πρέπει να προωθηθούν και όχι το μίσος και η απέχθεια τα όποια πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι φυσιολογικά αισθήματα. 

Τελειώνοντας, θα θέλαμε να προτείνουμε προς τις οργανώσεις (αυτόνομες παρατάξεις) να αρχίσουν να χρησιμοποιούν (τουλάχιστον στην συνθηματολογία τους) το ΘΑ ΛΕΥΤΕΡΩΘΩ, τονίζοντας έτσι την ανάγκη απελευθέρωσης και διαφωτίζοντας και κατατοπίζοντας τους συμπατριώτες μας πιο δυναμικά! Προτάσσουμε λοιπόν τον αγώνα μας για μια Κύπρο Ελεύθερη για πάντα Ελληνική ο οποίος θα τελειώσει μόνο όταν και το τελευταίο εκατοστό γης παραμείνει ελληνικό και ελεύθερο εις τους αιώνες.

Η απομάκρυνση της πολιτικής μας ηγεσίας από το αίτημα της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης

Πρόκειται για ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο πρέπει να μας ταλανίζει όλους και να μας προβληματίζει. Το κυπριακό ζήτημα δεν πρέπει να το βλέπουμε ως ζήτημα που πρέπεει να επιφέρει συμβιβασμούς για τον τόπο μας. Πρέπει να το βλέπουμε ως ζήτημα μακροχρόνιο, δηλαδή πρέπει να διεκδικούμε λύσεις που θα εξασφαλίζουν την Λευτεριά της Κύπρου και το αίτημα του Λαού της για το μέλλον αυτής. Πρέπει να βλέπουμε και να προσέχουμε το μέλλον της διατήρησης του ελληνισμού της Κύπρου.

Σήμερα δυστυχώς (και πιο έντονα μετά της εισβολή του '74) οι Κύπριοι ξέχασαν το αίτημα της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης και προσκολλήθηκαν προς το κυπριακό κράτος, το δοτό αυτό έκτρωμα που ευθύνεται για τα αποτελέσματα της εισβολής. Αυτό λόγο του ότι κάποιοι ταύτισαν και προώθησαν, με προπαγάνδα όπως ξέρουν αυτοί, το αίτημα της Ένωσης με το πραξικόπημα ή το αίτημα της Ένωσης με ανθρώπους και ιδεολογίες. Με αυτό τον τρόπο κατάφεραν σιγά - σιγά να φτάσουμε στην κατάσταση που είμαστε σήμερα και μέρα με την μέρα η ελληνική συνείδηση του Κυπρίου να χάνεται και να αποχαυνώνεται. 

Τελικά ο λόγος που σήμερα βλέπουμε φαινόμενα ανθελληνικά (για παράδειγμα Έλληνες της Κύπρου να μην παραδέχονται ότι είναι Έλληνες, ο Έλληνας πρόεδρος της Κ.Δ. να λέει ότι είμαστε πιο κοντά στους Σύριους παρά στους Έλληνες κ.ο.κ.) είναι και η απαξίωση της λύσης της Ένωσης από το ΄60 που υπογράφτηκε το άθλιο σύνταγμα του '60 μέχρι των σημερινών άθλιων παραχωρήσεων μας στο κυπριακό. Για αυτό βέβαια φταίνε οι ηγέτες της Κύπρου οι οποίοι χωρίς την έγκριση του λαού (δικτατορικά δηλαδή) αποφάσισαν για αυτόν χωρίς αυτόν.

Ένας ηγέτης ο οποίος αγνόησε το αίτημα της αυτοδιάθεσης είναι ο ίδιος ο Μακάριος ο Τρίτος ο οποίος είχε το σύνδρομο του Κύπριου πολιτικάντη. Το βασικό χαρακτηριστικό του Κύπριου πολιτικάντη είναι οι συγχυστηκές δηλώσεις, οι δηλώσεις σε ίδιες χρονικές περιόδους οι οποίες αντικρούονται μεταξύ τους. Ένα απλό παράδειγμα είναι η δήλωση του Μακαρίου σε εφημερίδα (κατά την διάρκεια που παλληκάρια πέθαιναν για την Ένωση) ότι μπορεί να δεχθεί λύση ανεξαρτησίας. Παρόλα ταύτα μετά την "ανεξαρτησία" ο Μακάριος δήλωνε ότι ήταν υπέρ της Ένωσης και ότι αυτός είναι ο τελικός σκοπός και στόχος.

Σε συνδυασμό λοιπόν με την άγνοια του Γρίβα σχετικά με το τι είχε υπογράψει ο Μακάριος, ο Μακάριος εκλέγεται από τον Λαό στις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εδώ πρέπει να παραδεχθούμε ότι ευθύνη είχε και ο Γρίβας ο οποίος είχε πλήρη εμπιστοσύνη στον Μακάριο (καθώς ήτο και ο πολιτικός ηγέτης του κυπριακού Αγώνος).

Ο πρώτος, λοιπόν, που αγνόησε του αίτημα της αυτοδιάθεσης ήταν ο ίδιος ο Μακάριος ο Τρίτος και αυτό δεν το εξάγουμε από τις δηλώσεις του ιδίου αλλά από τις πράξεις του. Ο Μακάριος παρ όλες τις πιέσεις που δεχόταν από τον Γρίβα και τους Ενωτικούς δεν διέπραττε δημοψήφισμα αγνοώντας την εντολή του Λαού και την άποψη του για το πλέον μείζον ζήτημα του τόπου του. Ένωση ή ανεξάρτητο κράτος; Αν αποδεχθούμε ότι το σύνταγμα του '60 ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τουρκανταρσία, την προώθηση της διχοτόμησης από τους Τούρκους και γενικά της εκρηκτικής κατάστασης στο νησί μπορούμε να αποδεχθούμε ότι μεγάλη ευθύνη είχε ο Μακάριο ο οποίος γνωρίζοντας τις πρόνοιες του υπόγραψε το εν λόγο σύνταγμα το οποίο ουσιαστικά ενταφίαζε τα όνειρα των Κυπρίων για Εθνική Σωτηρία.

Αυτό όμως δεν ήταν το μεγάλο πρόβλημα. Η κατάσταση σε κάποια φάση θα υποχωρούσε. Το ζήτημα ήταν αν μια λύση ανεξαρτησία στο νησί θα διατηρούσε τον ελληνισμό της Κύπρου (ο οποίος ζούσε για αιώνες σ' αυτό το νησί) για τους επόμενους αιώνες. Αυτό δυστυχώς δεν ένοιαζε τον Μακάριο (απ' ότι φαίνεται). Κι όμως ενώ το '68, όταν ο Μακάριος άλλαξε στάση στο κυπριακό και επίσημα από Ένωση σε ανεξαρτησία, όλοι οι Κύπριοι ήταν Εθνικά ευαισθητοποιημένοι. Τουλάχιστον, όλος ο Λαός αποδεχόταν την ελληνικότητα του και ήταν έτοιμος να αγωνιστεί για τον ευρύτερο ελληνισμό. Ένα τρανό παράδειγμα είναι η οργάνωση αντιχουντικού αγώνα που έγινε στην Κύπρο ακριβώς μετά την 21η Απριλίου του '67 (που έγινε κυρίως από άτομα που πρόσκεινταν στον Μακάριο). Αυτό είναι μια ένδειξη ότι υπήρχε το Εθνικό αίσθημα και η αλληλεγγύη. 

Ο Μακάριος και γενικά οι ανεξαρτησιακοί δεν πρόβλεψαν δυστυχώς την κατάσταση που έχουμε σήμερα. Δηλαδή η προώθηση του νεο-κυπρισμού από όλους του κύκλους και οι προσπάθειες αφελληνισμού μας. Το γεγονός ότι η σημαία μας θα είναι τώρα και να πάει της κυπριακής δημοκρατίας προξενεί προβλήματα και σύγχυση σοβαρή για την νέα γενιά η οποία θα γενιόταν πλέον όχι στην Ελλάδα αλλά σε ένα κυπριακό κράτος αποσχισμένο από τον Εθνικό Κορμό. Αυτό είναι ένα παράδειγμα απλό το οποίο όμως είναι σοβαρό στις μέρες μας. Πολλές φορές στην καθημερινότητα μας θα ακούμε από διάφορους τον διαχωρισμό μεταξύ "Καλαμαράδων και Κυπραίων" και "εμείς και εκείνοι" κ.ο.κ.

Ευθύνη λοιπόν για την σημερινή ανθελληνική κατάσταση στην νήσο, τόσο σε επίπεδο παιδείας όσο και σε πολιτικό επίπεδο ευθύνεται η απομάκρυνση της πολιτικής μας από την πολιτική θέση της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης. Τους καρπούς της ούτω καλούμενης ανεξαρτησίας τους βλέπουμε σήμερα. Ο Χριστόφιας ελεύθερα βγαίνει και λέει ότι θέλει, ο Αναστασιάδης αμφισβητεί την ελληνικότητα της Κύπρου και παρουσιάζεται φανατικός οπαδός του εκτουρκισμού της, πολλής κόσμος θεωρεί τους Ελλαδίτες αδελφούς μας άλλη "ράτσα", αμφισβήτηση της ελληνικής μα γλώσσας, της καταγωγής μας, υποστολή ελληνικών σημαιών από κυβερνητικά κτήρια (και προσφάτως από το ΡΙΚ) και άλλα πολλά τα οποία ο μέσος πατριώτης τα γνωρίζει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι μαζί οι Ενωτικοί δημοκρατικοί (δημοκρατικοί πραγματικά κι όχι με την σημερινή άθλια έννοια της δημοκρατίας) να κρατήσουμε ζωντανή την Φλόγα της Ένωσης. Γιατί μόνο αυτό είναι το μέσο, είναι ο τρόπος που θα διατηρηθεί ο ελληνισμός της Κύπρου. Με σημαίες της κυπριακής δημοκρατίας και με συνθήματα όπως "KIBRIS’TA BARIŞ ENGELLENEMEZ" η Κύπρος μας θα ενταφιαστεί για τα καλά και ο ελληνισμός αυτής θα ξεχαστεί εις τους αιώνες. Η Ένωση δεν είναι ούτε δικτατορικό αίτημα, ούτε "φασιστικό" ούτε ακραίο-εθνικιστικό, είναι απόλυτα δημοκρατικό αίτημα γιατί με την Ένωση πήγαινε πάντα η αυτοδιάθεση. Είναι το πιο δημοκρατικό αίτημα στα βάθη των αιώνων που εκφράστηκε από τους Κυπρίου με δημοψηφίσματα. Αυτό το δημοκρατικό μέσο της Άμεσης Δημοκρατίας το οποίο οι ""δημοκρατικοί"" πολιτικάντηδες αγνοούν, θέλουν να αγνοούν γιατί απλά δεν τους συμφέρει. Αυτοδιάθεση - Ένωση λοιπόν και ας αφήσουμε τους δικτατορικούς να μας λένε "φασίστες" και ας συνεχίσουμε τον δημοκρατικό αγώνα μας που πηγάζει από το αίμα των ηρώων μας, από τα αμούστακα παιδιά που πήγαιναν στην κρεμάλα με ένα χαμόγελο στο στόμα. 

Για εμάς αυτά είναι τα ινδάλματα μας αυτοί που έδωσαν την ίδια τους την ζωή για τούτο που πιστεύουμε, για τους άλλους είναι οι γραβατωμένοι και οι ρασοφόροι που υπέγραφαν χωρίς να ρωτήσουν κανένα. Για αυτό τον λόγο η ιδέα της Ένωσης θα μείνει εις τους αιώνας, ενώ οι άλλες ανθενωτικές ιδέες θα οδεύουν προς τον όλεθρο και τον εκτουρκισμό.

"Το συζητάμε" η εκπομπή που είναι συνυφασμένη με την έννοια "προπαγάνδα"

Σε όλους μας είναι γνωστή η προπαγανδιστική εκπομπή "Το συζητάμε" η ντε και καλά εκπομπή που βγάζει αλήθειες. Είναι τόσο δημοκρατική και συζητήσιμη που σε τέτοια σοβαρά γεγονότα (ΕΟΚΑ Β' κτλ) έφερε μόνο άνδρες του Εφεδρικού του Μακαρίου για να "συζητήσει". Τα συμπεράσματα είναι προφανή.

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε με αυτούς οι οποίοι κατευθύνουν τα ιστορικά γεγονότα και κάνουν την δική τους ιστορία. Παρόλα ταύτα επειδή η βλακεία παρασέρνει και απλό κόσμο είναι καθήκον μας να αντικρούσουμε αυτά τα κατάλοιπα του Μακαρίου (δήθεν Εθνάρχη) που αγνοόντας σοβαρά γεγονότα βγάζουν το συμπέρασμα ότι ο Γρίβας ήταν ένας κοινός προδότης της Κύπρου. Αυτός δηλαδή που δεν αποδεχόταν την λύση της ανεξαρτησίας, αυτός που δεν αποδεχόταν το σχέδιο Άτσεσον αλλά παρά μόνο με χορήγηση μιας μικρή βάσης στο ΝΑΤΟ, αυτός που είχε στόχους και ενάντια στις Βρεττανικές βάσεις, αυτός που δημιούργησε αντιχουντικές ομάδες στην Αθήνα προκειμένου να ρίξει την δικτατορία. Αυτά και πολλά άλλα δεν τα έχουν διαβάσει όπως φαίνεται οι φίλοι μας οι Μακαριακοί και απλά νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.

Ευτυχώς, η ιστορία είναι επιστήμη και για να μπορεί να εκφέρεις την τελική και αντικειμενική άποψη πρέπει να φέρεις στην εκπομπή σου άτομα από τις 2 διαφορετικές απόψεις περί των γεγονότων. Δεν μπορείς κα Χαραλαμπίδου να παίζεις τέτοιο παιχνίδι ενάντια και μόνον στον Γρίβα. Αλλά τι περιμένουμε από νυν βουλευτή του ΑΚΕΛ;

Πιο κάτω παραθέτω κάποια τα οποία λέχθηκαν στην εκπομπή και εκτός του ότι δεν υπάρχουν στοιχεία σε αυτά που λεν, αγνοούν και σοβαρά γεγονότα που υπήρξαν από την αρχή της ΕΟΚΑ Β' μέχρι το τέλος. Ας προσέξουν όμως όλοι αυτοί και ας θυμηθούν: Τέλος του '58, όταν ακόμα τα αμούστακα παιδιά της ΕΟΚΑ πέθαιναν για την Ένωση, ο δημιουργός της εν λόγο οργάνωσης Μακάριος ο Τρίτος σε συνέντευξη του αναφέρθηκε ότι μπορεί και να συμφωνήσει και λύση ανεξαρτησίας. Αυτά ως υπενθύμιση σχετικά με τον "Εθνάρχη".

Σχέδιο ΑΠΟΛΛΩΝ

Οι εν λόγο κύριοι αναφέρουν το περιστατικό της σύλληψης του Σύρου, στέλεχος δυνατό της ΕΟΚΑ Β' και είδαν το σχέδιο ΑΠΟΛΛΩΝ. Αναφέρουν ότι το σχέδιο ουσιαστικά εξυπηρετούσε τους Τούρκους γιατί, άκου λογική τώρα, ο Γρίβας αναφερόταν για κάλυψη των αστυνομικών σταθμών σε πολλές επαρχίες πλην της Κερύνειας. Οι αξιωματικοί του Μακαρίου λένε ότι σύμγωνα με την λογική δεν κάλυψε την επαρχία Κερύνειας για να αφήσει τους Τούρκους να έλθουν στο νησί. Δηλαδή, σύμφωνα με αυτούς η ΕΟΚΑ Β' έπρεπε να καλύψει όλες τις επαρχίες και είχε υποχρέωση να καλύψει το ενδεχόμενο εισβολής. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε το σχέδιο ΑΠΟΛΛΩΝ θα ήταν όλη η Κύπρος παραδομένη στους Τούρκους; Αυτή δεν είναι λογική ούτε ιστορικά γεγονότα.

Παρόλα ταύτα ο Γρίβας οργάνωνε και κατάλυψη αστυνομικών σταθμών και στην Κερύνεια. Το ζήτημα όμως της υπόθεσης και που δεν απασχολεί κανένα είναι γιατί ο Γρίβας σχεδίασε το σχέδιο ΑΠΟΛΛΩΝ και πότε θα το εφάρμοζε; Αυτό δυστυχώς δεν απασχόλησε την κα Χαραλαμπίδου, ούτε βέβαια και των Μακαριακών που κάλεσε. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε. Παρόλα ταύτα το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό κανείς να μην ξέρει, αλλά αφύσικο να μην προβληματίζει κανένα αυτό το γεγονός.

Δηλαδή, τι αποσκοπούσε το περιβόητο σχέδιο ΑΠΟΛΛΩΝ; Ο Γρίβας σύμφωνα με τις διαταγές του (πάμπολλες φορές) τονίζει ότι το εν λόγο σχέδιο θα εφαρμοζόταν ΜΟΝΟΝ και ΜΟΝΟΝ όταν ήταν κοντά η Κύπρος σε συμφωνία με ανθενωτική λύση. Είτε αυτή επιβάλλονταν από την Χούντα (την οποία σε καμία περίπτωση ήθελε να ακούσει για αυτήν) είτε από τον Μακάριο μέσω των ενδοκυπριακών συνομιλιών.  Συνεπώς ο Γρίβας αρχικά δεν ήτο αντιμακαριακός αλλά τον μόνον που τον ενδιέφερε ήταν η επιβολή λύσης ανθενωτικής στο νησί.

Όμως, γιατί ο Γρίβας ήθελε κατάληψη σταθμών σε περίπτωση εφαρμογής ανθενωτικής λύσης. Προφανώς για να μπορέσει να ελέγξει την κατάσταση. Με την κατάληψη "εν μέρη" της εξουσίας θα μπορούσε να αποτρέψει τέτοια εφαρμογή, τέτοιας λύσης. Τα αποτελέσματα εφαρμογής τέτοιου σεναρίου δεν μπορώ να τα προβλέψω καθώς το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε ΠΟΤΕ. Αυτό είναι ακόμη ένα πιο σημαντικό γεγονός. Μόνο με διαταγή του Γρίβα θα εφαρμοζόταν το σχέδιο και αν θεωρούσε αυτός τελικά ότι θα επέφερε θετικά για τον τόπο. Δεν εφαρμόστηκε το σχέδιο ΑΠΟΛΛΩΝ.

Τούρκικες αντιδράσεις

Σχετικά με τις τουρκικές αντιδράσεις τώρα είναι εμφανές ότι δεν υπήρξαν τόσο έντονες αναφορικά με την κάθοδο του Γρίβα στο νησί. Είναι θεωρώ προφανές όμως καθώς ο στόχος του Γρίβα ήταν απλά η μη επιβολή ανθενωτική λύσης. Δεν είχε σκοπό κατ' επέκταση να κτυπήσει τους Τ/κ. Εξού και οι ενέργειες της ΕΟΚΑ Β' οι οποίες βέβαια ήταν πιο πολύ ενέργειες αντιποίνων από την τρομοκρατία του μακαριακού καθεστώτος.

Ανατίναξη αστυνομικών σταθμών

Σε αυτό και πάλι ο κόσμος και η προπαγάνδα που υπήρξε στο κυπριακό κράτος από τον Μακάριο θέλει τον Γρίβα να είναι ο παράνομος, ο παρακρατικός, ο κακός της υπόθεσης, ο αντιδημοκρατικός που το μόνο που έκαμνε ήταν να ανατινάζει αστυνομικούς σταθμούς για να πλήξει το κράτος.

Όμως και πάλι, ο λόγος ήταν καθαρά αντιποίνων. Στους αστυνομικούς σταθμούς που κτυπούσε η ΕΟΚΑ Β' ήταν ενωτικοί οι οποίοι ήταν στα κρατητήρια και βασανίζοντο από την αστυνομία. Επίσης, η ΕΟΚΑ Β' δεν ανατίναζε με τον κόσμο μέσα. Έβγαζε τους πάντες έξω και ανατίναζε τον σταθμό.

Καλό θα ήτο όμως να μελετά κάποιος πριν να καταθέτει όσα αυτός νομίζει ή υποθέτει. Είναι πολύ δύσκολο να φορτώνεις σε έναν άνθρωπο ο οποίος έδωσε όλη του τη ζωή να υπηρετεί τον ελληνισμό. Ήταν 74 χρονών, τι συμφέρον να χε ο Γρίβας ο οποίος ήθελε συνεργασία με τον Μακάριο για αντιμετώπιση της Χούντας και όσους ακριβώς αντιτίθονταν με ανθενωτική  λύση. Παρόλα ταύτα ο Μακάριος ο "Εθνάρχης" δεν επιθυμούσε τέτοια συνεργασία. Επίσης, αρνήτο κατηγορηματικά να εφαρμόσει το αίτημα της αυτοδιάθεσης απαξιώνοντας τον Λαό και μένοντας μόνο στης προεδρικές εκλογές. Το αίτημα της αυτοδιάθεσης ήταν από τις βασικές αρχές του Γρίβα και στόχους μέχρι και πριν λίγο από τον θάνατο του.

Τελειώνοντας, στα πλαίσια της ελεύθερης γνώμης και άποψης κινούμαστε και όχι στις προσωπικές πεποιθήσεις μας. Θα πρέπει όλοι έτσι να κινούνται και να εκφράζονται και όχι με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις ή υποθέσεις (!). Το σίγουρο πάντως είναι ότι τέτοιες φάσεις κατά το παρελθόν δεν πρέπει να μας χωρίζουν. Απλά είναι σημαντικό να φαίνεται η αλήθεια και να λέγεται και όχι να κυριαρχεί ένα ψέμα που ονομάζεται "Εθνάρχης".

Στα πλαίσια της απάντησης της εκπομπής "Το συζητάμε" της κας Χαραλαμπίδου θα προβούμε και σε απαντητικό βίντεο.

Σ. Χατζάκης: Επιστροφή στην κοινότητα

από την Καθημερινή (22.07.12)

Κάθε νέα γενιά πρέπει να εμβιώνει τα έργα με σεβασμό αλλά χωρίς δέος. Oμως δεν περίμενα ξεκινώντας τις πρόβες να βιώσουμε τις αντιδράσεις που ζούμε τώρα», λέει στην «Κ» ο Σωτήρης Χατζάκης. «Από έντονα χειροκροτήματα μέχρι δάκρυα. Oχι γιατί είναι ευσυγκίνητο λόγω ηλικίας το κοινό, αλλά γιατί κάτι του λένε οι αναφορές». Σε πολλές παραστάσεις ο κόσμος σηκώνεται όρθιος, αντιδρά, συμμετέχει. Οι αιτίες είναι πολλές.

«Ζούμε μια κατάσταση δραματικής αντιστοιχίας με την εποχή στην οποία ανέβηκε το έργο. Σήμερα βέβαια έχουμε δημοκρατία, μόνο που είναι δημοκρατία υψηλού κινδύνου και ο κόσμος το νιώθει, επειδή δεν αισθάνεται να προστατεύεται από έννοιες όπως ισονομία, ισοπολιτεία, αξιοκρατία. Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη ακούει ένα κείμενο που αγγίζει τα προβλήματά του, έχοντας γραφεί πριν από 40 χρόνια. “Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες, ξυρίστηκαν οι Eλληνες μεσίτες”, λέει ένας στίχος. Τι πιο δραματικά επίκαιρο για τον οικονομικό πόλεμο στον οποίο συμμετέχει η Ελλάδα και όλη η υπόλοιπη νότια Ευρώπη αυτή τη στιγμή; Στην πίεση διέξοδος του κόσμου είναι η τέχνη.

Ανυδρη εποχή

»Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι περάσαμε μια εποχή που κυριάρχησε ο προτεσταντισμός στην ελληνική τέχνη. Δεχτήκαμε από τη χαραμάδα αμφισβητούμενα είδη (αποδόμηση, μεταμοντέρνο, άφτερ θίατερ κ.ά.), μόνο που δεν μας ήρθαν τα καλύτερα δείγματα και δεν ήμασταν έτοιμοι να τα υποδεχτούμε σωστά. Και πότε είναι κανείς έτοιμος να υποδεχτεί σωστά; Oταν είναι αυθεντικά τοπικός και βαθιά Eλληνας, δηλαδή ανοιχτός στην παγκοσμιότητα.

»Ζήσαμε μια άνυδρη εποχή στην οποία η τέχνη ήταν ξερή, παγερή, εργαστηριακή με την έννοια της κλινικής ιατρικής και πλήρως αδιάφορη για τον μέσο όρο των πολιτών. Η “πεφωτισμένη πρωτοπορία” απαξίωσε τον μέσο όρο γιατί τον θεωρεί βάρβαρο. Eνας νεοσταλινισμός δηλαδή, που κρύβει μια αναπηρία και έναν επαρχιωτισμό».

Η ανάγκη για το συλλογικό που επανήλθε στη ζωή μας παίζει τον ρόλο της στην επιτυχία τέτοιων θεαμάτων όπως το «Μεγάλο μας τσίρκο» ή το «Ρεμπέτικο» που προηγήθηκε τον χειμώνα, τα οποία στηρίζονται στην ιστορία, το γνώριμο βίωμα, την κοινή εμπειρία. «Ο κόσμος είχε μάθει να ζει συλλογικά, είτε μέσα από την πλατεία του χωριού και τη γειτονιά αργότερα είτε μέσα από τις συναθροίσεις στα σπίτια. Oταν έσπασε η συλλογικότητα -αυτή παράγει τα εθνικά αφηγήματα- περάσαμε σε ένα εγωισμό και μια φιλαυτία η οποία αποθεώθηκε με το φαίνεσθαι του ατόμου. Ο Eλληνας προέβαλε τον εαυτό του σε ένα φαντασιακό επίπεδο το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την παραγωγική του βάση και καμία σχέση με την παράδοσή του και την ιστορία του».

Σταθερές αξίες

Τώρα ο κόσμος επαναπροσδιορίζει τη συλλογική του ζωή, τις εξόδους του και αναζητάει τη μικρή κοινότητα ή τη μεγάλη κοινότητα. Δηλαδή την παρέα, την οικογένεια -αξίες σταθερές- και ύστερα τη μεγαλύτερη παρέα που είναι η θεατρική, η μουσική, η χορευτική. «Αναζητάει δηλαδή την εμπιστοσύνη, τη φιλία, τη σιγουριά σε όλα, ακόμη και στον έρωτα».

Ο λόγος και οι στίχοι του Καμπανέλλη αλλά και η μουσική του Ξαρχάκου έδιναν το 1973 την αίσθηση της αντίστασης με γνώριμα στοιχεία από τον Καραγκιόζη, το δημοτικό τραγούδι, την παράδοση, με τους δύο αφηγητές, τον Ρωμιό και το Ρωμιάκι. Ο πρώτος τέως τρόφιμος ψυχιατρείου, ακίνδυνος πια, έχει εμμονή να γίνει πρωθυπουργός, ενώ το Ρωμιάκι, σαν το γνώριμο Κολλητήρι, εκφράζει το πρόσωπο του νεότερου Ελληνα.

Σήμερα, 14 επεισόδια και αντίστοιχα τραγούδια ενώνονται κάτω από μια κοινή αισθητική. Της λαϊκής εικονογραφίας, του Καραγκιόζη και του Θεόφιλου. Κάθε επεισόδιο οδηγεί στο τραγούδι και το τραγούδι στο επεισόδιο.

Θέλουν να ξεχάσουν τα ιδεολογήματα

Αλλά τι είναι αυτό που κάνει τον σημερινό 25άρη να αναφωνήσει «Πω, πω ο δικός σου!», ακούγοντας τον Γ. Αρμένη στο επεισόδιο του Κολοκοτρώνη: «Αφήστε τον αγώνα τον δικό μας! Κοιτάχτε τον δικό σας! Πού είναι οι τρεις του Σεπτέμβρη, πού είναι το Σύνταγμά σας. Πού είναι οι αγώνες των προγόνων σας! Ο Νοέμβρης είναι παιδί του Μάρτη και σεις παιδιά δικά μας… Οι πεθαμένοι με τα πεθαμένα και οι ζωντανοί με τα ζωντανά…».

Το μήνυμα του πρώτου ανεβάσματος ήταν να σπάσει η αδιαφορία. Το σημερινό είναι να δείξουμε πως «υπάρχει δύναμη μέσα σου», λέει ο Σ. Χατζάκης. «Μετά την περίοδο του θυμού, της εθνικής κατάθλιψης, της καταστροφικής διάθεσης, ο κόσμος θέλει να μεταστρέψει την οργή σε δημιουργία».

Στην πορεία από το 1973 ώς σήμερα αλλάξαμε πολλά. «Ξεχάσαμε να αγαπάμε την ιθαγένεια, την εντοπιότητα, διασύραμε -κάποια παλιόπαιδα- τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη, αποκαθηλώσαμε χωρίς λόγο τον μυθικό και επικό ορίζοντα του έθνους. Καίγαμε τις σημαίες στον δρόμο και κάποιοι χαίρονταν ξεχνώντας ότι είναι η σημαία του Πολυτεχνείου, του Ρούπελ, των παππούδων και πατεράδων μας… Κάποιοι αγαπάμε λάθος. Εθνικιστής δεν είμαι, άλλωστε έχω αριστερή καταγωγή, όμως έχω απενοχοποιήσει τις λέξεις “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”. Με ρωτάτε γιατί συγκινείται το κοινό; Ο κόσμος θέλει να επαναπροσδιοριστεί, να ξεχάσει τα ιδεολογήματα».

πηγή

Οι χουντολάγνοι της 21ης Απριλίου

Εξώφυλλο από τον χουντικό "Στόχο" για την επέτειο της 21ης Απριλίου

 Όλοι γινόμαστε μάρτυρες εν έτη 2012 της αναφοράς εκ μέρους των πολιτών αλλά κυρίως εβδομαδιαίων εφημερίδων στην 21η Απριλίου. Όταν έγινε του χουντικό πραξικόπημα και όταν στρατιωτική κυβέρνηση ανάλαβε την χώρα. 

 Το φαινόμενο "νοσταλγίας" της χούντας είναι διαδεδομένο κυρίως στις μέρες μας που τα συστήματα "δημοκρατίας" αποτυγχάνουν και καταντούν να σκοτώνουν ουσιαστικά τον λαό χωρίς κανένας να τιμωρείται. Δυστυχώς εν έτη 2012 δεν υπάρχουν μόνο οργανωμένοι νοσταλγοί της χούντας και του δικτάτορα Παπαδόπουλου (είτε από οργανώσεις ή εφημερίδες) αλλά και από τον ίδιο τον εξοργισμένο λαό ο οποίος τα βάζει με την μεταπολίτευση (και καλά κάνει βέβαια).

 Κατ' επέκταση εκτός από τα καθιερωμένα εξώφυλλα που βλέπουμε κάθε 21η Απριλίου από φυλλάδες, νοσταλγούς του στρατιωτικού καθεστώτος, παρατηρούμε και ένα σοβαρό μέρος του λαού να νοσταλγεί πραγματικά εκείνες τις μέρες. Αυτό το φαινόμενο παρόλο που είναι θλιβερό, εντούτοις θα πρέπει να εξεταστεί με σοβαρότητα και δεν θα πρέπει να εξεταστεί βάσει των πεποιθήσεων του κάθε πολιτικάντη της μεταπολίτευσης όπως π.χ. ένα σύγχρονο ανθέλληνα αριστερό. Θα πρέπει να εξεταστεί βάσει των ελεύθερων πεποιθήσεων και ιδεών που πρέπει να διακατέχεται ένας Έλληνας ο οποίος πιστεύει στον ελληνικό Λαό, στην πραγματική δημοκρατία και στην Ελλάδα.

 Το φαινόμενο αυτό ξεκινά κυρίως από αντίδραση, ή μάλλον καλύτερα ο κόσμος βλέπει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα είναι χειρότερη από τις εποχές της δικτατορίας. Οι λόγοι είναι πολύ απλοί.

 Ναι μεν στην δικτατορία καταπατούνταν βασικές ανθρώπινες ελευθερίες, ναι μεν βασάνιζαν αντιφρονούντες κ.ο.κ. παρόλα ταύτα ο Έλληνας πολίτης τουλάχιστον ζούσε σε κατάσταση ασφάλειας. Δηλαδή, δεν φοβόταν να βγει από το σπίτι του μήπως και τον δείρουν ή τον σκοτώσουν για 20 ευρώ. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό να το δει κάποιος. Επίσης, παρόμοια κατάσταση υπήρχε και με τις δουλειές, με τα έργα (δρόμοι κτλ) αλλά και στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας. 

 Μέσα στην απόγνωση του ο μέσος Έλληνας ίσως το βλέπει αυτό. Μερικές φορές ακούω συνέλληνες μου εν Ελλάδι να μου λένε ότι "ο Έλληνας θέλει Χούντα". Παρόλα ταύτα θεωρώ ότι ο Έλληνας θέλει δημοκρατία γιατί σ' αυτή την φάση που βρισκόμαστε υπάρχει μια χειρότερη χούντα απ' αυτή του Παπαδόπουλου. Μπορεί σε αυτή τη Χούντα να υπάρχει ελευθερία της άποψης αλλά σε κάποιες περιοχές δεν υπάρχει καθόλου ελευθερία διακίνησης. Μάλιστα η διακίνηση κάποιες φορές σκοτώνει, σ' αυτή την νέα χούντα που κυριαρχεί στην Ελλάδα.

 Σκοπός του άρθρου δεν είναι να πω πως καλύτερα να είχαμε μια Χούντα παρά τώρα, αλλά πρέπει να δούμε όλοι και να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο Χούντων (δηλαδή σημερινή και του '67) αλλά έχουμε να αγωνιστούμε για την πραγματική ελευθερία, άμεση δημοκρατία και την κατάργηση της διαφθοράς. 

 Η χούντα κακά τα ψέμματα προξένησε αρκετά προβλήματα στον ελληνισμό. Ένα απλό και σημαντικό παράδειγμα είναι σχετικά με την υπόθεση της Κύπρου όπου ο Παπαδόπουλος (ο δικτάτορας χειρίστηκε πολύ άσχημα κάποιες καταστάσεις όσον αφορά την Κύπρο. Ένα απλό παράδειγμα είναι με την υπόθεση της Κοφίνου όπου "αναγκάστηκε" η "πατριωτική" Χούντα να λάβει υπόψιν τις απειλές της Τουρκίας και να αποσύρει την Μεραρχία και να ζητήσει την αποχώρηση του Γρίβα από το νησί, όπως κι έγινε. Υπάρχει δε ένα περιστατικό σε αυτή την φάση όταν ένας αξιωματικός αρνήθηκε να αποχωρήσει από την ελληνική μας νήσο δικάστηκε σε στρατιωδικίο από την "πατριωτική" χούντα για άρνηση εκτέλεση διαταγής.

 Το γεγονός δε ότι βασάνιζε κόσμο αθώο είναι ακόμη ένα καταδικαστέο γεγονός που πολλοί δυστυχώς δεν το λαμβάνουν υπόψιν. Αρκεί απλά να ρίξουμε μια ματιά στο βίντεο που ακολουθεί και να δούμε τι έχουν προξενήσει στον συγκεκριμένο άνθρωπο οι αμετανόητοι χουντικοί.

 Γενικώς, θεωρώ αδικαιολόγητους όσοι σήμερα επικαλούνται την χούντα του Παπαδοπούλου (πόσο μάλλον του Ιωαννίδη που δεν γίνεται ακόμη κάποια αναφορά) γιατί δεν λαμβάνουν υπόψιν τα πλήγματα που είχε η Χούντα στο Έθνος και στον Λαό. Είναι αισχρό κάποιοι να αναφέρουν μόνο το ένα μέρος της αλήθειας και να παραπλανούν τον λαό . Αυτό βέβαια ευθύνεται και η έλλειψη γνώσης και μελέτης από πλευράς του λαού όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις που οι πολιτικάντηδες παραπλανούν. 

 Άρα λοιπόν θα πρέπει να καλλιεργηθεί ξ κουλτούρα της μελέτης και της αμφιβολίας για τα πάντα, για να δημιουργηθεί μια πιο κρητική σκέψη σε όλα τα επίπεδα για όλα τα ζητήματα. Πρέπει επίσης, η απόψεις να υποβάλλονται, από τον καθένα μας, με πλήρη γνώση του ζητήματος που καταθέτουμε έτσι ώστε να είμαστε και μεις οι ίδιοι πεπεισμένοι ότι αυτό που στηρίζουμε έχει βάση και είναι αληθές. Με συνθηματολογίες και με απόψεις τρίτων θεωρώ ότι κάποιος είναι εύκολο να βρίσκεται σε πλάνη.

 Τελειώνοντας, θεωρώ ότι για να πάρει κάποιος όσον αφορά την Χούντα θα πρέπει να μελετήσει καλά την ιστορία. Όπως είναι γνωστόν, και το αγνοούν πολλοί αυτό είτε αριστεροί είτε "ακροδεξιοί", ο Γεώργιος Γρίβας ήταν σε διαρκή ρήξη με το καθεστώς της Χούντας. Τόσο λόγο θέσεων της για το κυπριακό ζήτημα, όσο και τον τρόπο των ενεργειών της. Αν κάποιος μελετήσει τις προθέσεις του Γρίβα θα δει ξεκάθαρα ότι εναντιωνόταν καθαρά την χούντα και ήταν ένας από τους στόχους του, να την καταρρίψει. Εξάλλου είναι γεγονός ότι δημιούργησε και παραστρατιωτικές ομάδες εναντίον αυτού του καθεστώτος. Πως μπορούν οι νεο-εθνικιστές να επικαλούνται τον Γρίβα και συνάμα τον δικτάτορα Παπαδόπουλο είναι ένα μεγάλο ερώτημα το οποίο θα πρέπει να το απαντήσουν πρώτα οι ίδιοι.

Τα βασανιστήρια του ηρωικού ταγματάρχη από τους χουντικούς δικτάτορες.

Οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό.

 Ακόμη μια εκλογική διαδικασία στην μητροπολιτική Ελλάδα έφτασε στο τέλος της. Οι "νεοδημοκράτες" πήραν αυτό που ήθελαν και η λύση για να δουλέψει το άθλιο ελλαδικό σύστημα ήταν τελικά ο διπολισμός στον οποίο υποχρεώθηκε ο λαός να κατασταλάξει.

 Η νόσος του συστήματος εκ πρώτης όψεως είναι αυτή. Δηλαδή, οι "δεξιοί" οι οποίοι είχαν ψηφίσει τον Μάιο αντιμνημονιακούς ομοϊδεάτες τους (π.χ. Ανεξάρτητους Έλληνες) προσέφυγαν στην Νέα Δημοκρατία γιατί πολύ απλά πλησίαζε ο μπαμπούλας του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος είναι η επικίνδυνη αριστερά για πολλούς δεξιούς. Προσωπικά εκφράζω παρόμοια άποψη όμως χωρίς φανατισμό και μίσος προς την ιδεολογία. Είτε αριστερή είτε δεξιά. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό βλέπουμε και με την αριστερά.

 Η μόνη σταθερή δύναμη έμεινε η Χρυσή Αυγή γιατί πολύ προφανές οι ψήφοι των ψηφοφόρων του κόμματος αυτού δεν είναι ψήφοι φόβου να μην βγουν οι άλλοι οι "επικίνδυνοι". Είναι ουσιαστικά ψήφοι εξόδου από το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και το όλο πρόβλημα στην καθημερινότητα των Ελλήνων. Χωρίς να στηρίζουμε σε καμιά περίπτωση το εν λόγο κόμμα θεωρούμε ότι η εξέλιξη των ψήφων του στην ελληνική σημερινή κοινωνία είναι απολύτως φυσιολογική. Περισσότερα θα αναλύσουμε και πιο μετά πάνω σε αυτό το φαινόμενο που έκανε τα κανάλια και λοιπούς πολιτικάντηδες να παραμιλάνε.

 Το αποτέλεσμα των εκλογών, παρόλο που αποφεύχθηκε ο "αριστερός κίνδυνος" (που κατ΄εμάς είναι μεγάλος κίνδυνος μόνο και μόνο για τις ανθελληνικές του  θέσεις), είναι οι συνέλληνες εν Ελλάδι να έχουν εκλέξει ένα καθαρά μνημονιακό κόμμα το οποίο αναγνωρίζοντας την άποψη του λαού για το μνημόνιο, για καθαρά ίσως ψηφοθηρικούς λόγους, άλλαξε κάπως τα λεγόμενα του και αναφερόταν σε αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Σημαντικό ρόλο στις εκλογές έχει παίξει και η προσχώρηση στελεχών του ΛΑΟΣ στην Ν.Δ. Εδώ και πάλι φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι πολιτικάντηδες σε καμιά περίπτωση δεν έπαψαν να υπάρχουν. Η έλλειψη ιδεών και ο απόλυτος φανατισμός των "δεξιών" για αποτροπή της αριστεράς κ.ο.κ είναι φυσιολογικό βουλευτές να καταλήγουν στο μεγάλο κόμμα των δεξιών. Με αυτό τον τρόπο δείχνουν περίτρανα ότι το κόμμα το οποίο ήσαν πριν, ήσαν χωρίς κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά παρά μόνο για την σημαία και για τον δήθεν πατριωτισμό. Επίσης, στο ίδιο ζήτημα τεράστιο παράδειγμα πολιτικάντη είναι και η κα Μπακογιάννη η οποία μόλις είδε ότι ο ελληνικός λαός την αφαιρεί από την πολιτική σκηνή αμέσως για να ανακτήσει την "καρέκλα" της προσφεύγει πίσω στο μητρικό κόμμα της. Είναι ένα ακόμα τρανό παράδειγμα πολιτικάντη. Έτσι η δεξιά αλώβητη και ισχυρή όσο ποτέ έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει κυβέρνηση.

 Όσον αφορά τους Ανεξάρτητους Έλληνες είναι προφανές ότι αποτελούν μεγάλο πλήγμα στους μνημονιακούς, δηλαδή τη νέα δημοκρατία κυρίως, και με αρκετή μείωση ποσοστών λόγο διπολισμού προχωρούν στην πολιτική σκηνή αποδυναμωμένοι. Παρόλα ταύτα θα φανεί στο μέλλον κατά πόσον είναι σταθεροί και θα φανεί κατά πόσον η περαιτέρω μείωση ποσοστών θα οδηγήσει στην διάλυση αυτού του νεοσύστατου κόμματος. Μέχρι σήμερα πάντως μένουν σταθεροί λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του προέδρου τους Πάνου Καμμένου.

 Η Χρυσή Αυγή σταθερή στα ποσοστά της επισφραγίζει στους δημοσιογράφους και λοιπούς λασπολόγους της ότι ήρθε στην πολιτική σκηνή για να μείνει. Το γεγονός ότι είναι το μόνο κόμμα το οποίο εκτός από τα 2 μεγάλα έμεινε σταθερό στα ποσοστά της, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που είχαν μείωση, είναι πολύ σημαντικό για αυτούς. Η εξέλιξη της Χ.Α. με αυτό τον τρόπο δεν είναι απλά μια αντίδραση του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Είναι μια αντίδραση στην ανυπαρξία των κρατικών μηχανισμών για προστασία του πολίτη από τους λαθρομετανάστες. Ουσιαστικά κάνουν έμπρακτο κοινωνικό έργο που αυτό θεωρώ πως λείπει από τα υπόλοιπα κόμματα.

Τον κόσμο πλέον δεν τον ενδιαφέρει αν η Χ.Α. αναφέρει την 21η Απριλίου ως επανάσταση ή αν στο παρελθόν είχε εξώφυλλα με τον Χίτλερ. Εξάλλου αν η Χ.Α. άλλαξε απόψεις και γνώμες μία φορά κατά την διάρκεια της ιστορίας της τότε τα άλλα κόμματα έχουν αλλάξει αυτές τις απόψεις 10 φορές. Κατ' επέκταση προσωπικά θεωρώ ότι ο τρόπος δράσης του συγκεκριμένου κόμματος δεν με εκφράζει για τον λόγο ότι έχει έλλειψη δημοκρατικότητας των πρακτικών που χρησιμοποιούν όπως και με τα άλλα κόμματα. Άλλα πιο πολύ άλλα πιο λίγο. Εξάλλου είναι γνωστές οι απόψεις του μπλόκ μας σχετικά με τον φανατισμό και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει οι Έλληνες πατριώτες να δρουν για να προωθούν τις πατριωτικές τους απόψεις. Επίσης, ο σεβασμός προς τον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι αυτός είναι επιβεβλημένος, καθώς με την βία τίποτα δεν καταφέρνουμε. Το μόνο που προξενούμε είναι όξυνση του κλίματος και απομάκρυνση από την υιοθέτηση των ιδεών των Ελλήνων πατριωτών. Το μίσος τελικώς πρέπει να είναι στις απόψεις και όχι στον άνθρωπο που εκφράζει αυτές τις απόψεις.

 Συνεχίζοντας, όπως αναφέραμε και πιο πάνω ο κόσμος έχει άλλα προβλήματα από την απλή του απασχόληση αν η Χ.Α. στηρίζει καθεστώτα όπως η 21η Απριλίου για την οποία αναφέρει μόνο τα θετικά (που τα θετικά είναι κυρίως θέματα οικονομίας και όχι εθνικού χαρακτήρα) της παραγνωρίζοντας σοβαρά γεγονότα που σηματοδότησαν την πορεία του ελληνισμού της Κύπρου και δυσχέραινα την κατάσταση. Να υπενθυμίσουμε το απλό παράδειγμα του Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τον οποίο οι Χρυσαυγήτες προφανώς έχουν πολύ ψηλά. Ο ίδιος ο Γρίβας έκφραζε την απέχθεια του προς την Χούντα τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη. Το ίδιο και ο Παπαδόπουλος προς τον Γρίβα. Αυτό θα το καταλάβει κάποιος διαβάζοντας αποσπάσματα από το ίδιο το ημερολόγιο του Γρίβα. Ο Γρίβας εν τέλει θεωρούσε ότι η Χούντα θέλει να προωθήσει αντί-εθνικά σχέδια στο νησί γι αυτό διατηρούσε έχθρα προς το καθεστώς. Ένα παράδειγμα είναι και αυτό το απόσπασμα που αντιγράφουμε από το ημερολόγιο του Γρίβα: "3/03/72: “Εις ΑΥΓΕΡΙΝΟΝΟ (Σωκράτη Ηλιάδη) έγραψα απόψεις μου εν σχέσει με επιδιώξεις ΧΟΥΝΤΑΣ και στάσεως της έναντι ημών και Μακαρίου και καθώρισα τι πρέπει να κάμωμεν. Έγραψα επιστολήν εις ΝΑΒΑΡΩΝΗΝ (Κοσμά Μαστροκολιά) να σταματήση κάθε επαφή με ΧΟΥΝΤΑΝ διότι μας χωρίζει άβυσσος"

 Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, ο κόσμος έχει πλέον μεγαλύτερα προβλήματα από το να ασχολείται για το τι ήταν η Χ.Α. Έχει πρόβλημα με την λαθρομετανάστευση στην οποία η Χ.Α. βοηθά έμπρακτα τον απλό πολίτη αφού η αστυνομία και το κράτος, δυστυχώς, τον ξέχασαν. Γι αυτό και ψηφίζει Χ.Α. Επειδή θέλει να επιβιώσει στον τόπο που γεννήθηκε και δεν θέλει να βρεθεί σε κανένα χαντάκι νεκρός από κάποιο Αφγανό. Περιστατικά τα παρακολουθούμε επί καθημερινής βάσεως.

 Διαφωνούμε με τις δικτατορικές κυβερνήσεις, όποιες κι αν είναι αυτές όποιας ιδεολογίας κι αν είναι. Δεν με αφορά προσωπικά αν είναι στρατιωτικές ή όχι φτάνει ο λαός να τις εκλέγει. Επίσης, ακόμη και ενδεχομένως καλά να φέρνουν κάποιες δικτατορικές κυβερνήσεις μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν και να ελεγχθούν από ξένα συμφέροντα. Εν τέλει θεωρώ ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να εκλέγονται από τον λαό και μάλιστα ο τρόπος διακυβέρνησης που προτείνουμε πρέπει να είναι πιο άμεσος δίνοντας την ευκαιρία στον λαό για μεγάλα ζητήματα να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του ΑΜΕΣΑ.

 Τελειώνοντας, δεν θα μπορούσαμε να μην λάβουμε υπόψιν το υψηλό ποσοστό αποχής το οποίο δεν λαμβάνεται υπόψιν καθόλου από τα κόμματα και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Αυτό αποτελεί για μας πρόβλημα του πολιτικού συστήματος που οδηγεί άμεσα στην αδιαφορία του λαού για εκλογή της κυβέρνησης του. Η μη άμεση εμπλοκή του λαού στα πολιτικά δρώμενα όπως αυτό προτάσσει μια άμεση δημοκρατία, κάνει αυτομάτως τον λαό να αδιαφορεί να εκλέξει κάποιους "αντιπροσώπους" του οι οποίοι ποιος ξέρει σε κρίσιμα ζητήματα τι θα στηρίξουν στην βουλή; Άραγε οι "εκπρόσωποί του λαού" θα μπορούν να αντιπροσωπεύουν επάξια τον κάθε πολίτη; Ή μάλλον θα μείνουν στην κομματική πειθαρχεία όπως προτάσσει το κόμμα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λαός για μεγάλα ζητήματα δεν ερωτάται άμεσα. Και είναι κατά την άποψη μου ο μεγαλύτερος λόγος αποχής τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.