Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Νεολαία και Πατριωτικό Κίνημα


Σε μια εποχή που όλα πουλιούνται και αγοράζονται ( και όχι μόνο υλικά αγαθά αλλά και αρχές και συνειδήσεις) κάποιοι πρέπει να αντιστέκονται και το κάνουν. Η αρχή και το τέλος κάθε έθνους, κάθε χώρας, κάθε ενός που σέβεται τον εαυτό του είναι η πατρίδα του με όσα αυτή συνεπάγεται. Γιατί η Πατρίδα δεν είναι κομμάτι χώμα, δεν είναι μια πέτρα…είναι κάτι περισσότερο, κάτι μεγαλύτερο, κάτι πολύ πιο βαθύ. Η νεολαία όπως όλοι γνωρίζουμε αποτελεί το Α και το Ω για την κάθε χώρα. Αυτή θα αναλάβει τα ινία και θα πρέπει να κυβερνήσει. Σ’ αυτή στηρίζεται ο κάθε πολίτης. Τι συμβαίνει όμως όταν η νεολαία είναι μακριά από εθνικούς προβληματισμούς και ευαισθησίες; Οδηγούμαστε σ’ ένα δρόμο δίχως μέλλον. Γιατί δυστυχώς αυτός ο δρόμος κατασκευάζεται από κάποιους άλλους οι οποίοι σίγουρα δεν σέβονται ούτε αποδέχονται προσωπικές και εθνικές ελευθερίες αφού για κάτι άλλο έχουν εδώ και χρόνια πουλήσει τις ψυχές τους στον διάβολο. Απαραίτητη λοιπόν για την επιβίωση μας είναι η ταυτόσημη πορεία την οποία θα πρέπει να ακολουθούν Πατριωτικό κίνημα και νεολαία. Και ευτυχώς στην Κύπρο φαίνεται πως κάτι πάει να γίνει. Αρχίζουν πολλοί νέοι να ξεφεύγουν από την κομματοκρατία η οποία μέσω μιας ιδεολογίας και μιας συμφεροντολογίας καθοδηγεί. Η αυτονομία – η οποία και αυτή με την σειρά της είναι συνυφασμένη με τους αγώνες του λαού μας – είναι αυτό για το οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε και για αυτό να παλεύομε είτε μέσω της πληροφόρησης , είτε διαδηλώσεις είτε οποιοδήποτε άλλον μέσον διαθέτουμε. Ο ενθουσιασμός που διακατέχει τους νέους θα πρέπει να είναι ο κινητήριος μοχλός. Αλλά δεν πρέπει υπόβαθρο και γνώσεις μας να είναι ένα σύνθημα στο τοίχο, ένα τραγούδι ή μια σημαία μόνο. Γνώση και παιδεία πραγματική και ελεύθερη γνώση. Χρέος της Νεολαίας είναι να συσπειρωθεί και κάτω από μια κοινή σημαία να αγωνιστή. Ήδη άρχισε να γίνεται αφού υπάρχουν οργανώσεις. Το θέμα είναι ευαισθητοποίηση. Ας προσπαθήσουμε και ας οργανωθούμε για ένα καλύτερο μέλλον…γιατί δυστυχώς ο χρόνος περνάει και εμείς βρισκόμαστε πάντα στην ίδια θέση…να κοιτάμε δακρυσμένοι τον Πενταδάκτυλο…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου