Νενέκος

Ο όρος «Νενέκος», είναι συνώνυμος της εθνικής προδοσίας και μάλιστα του χειρίστου είδους, καθώς ο προδότης δεν περιορίζεται απλά στην επαίσχυντη πράξη της προδοσίας, αλλά παίρνει εμφανώς το μέρος του εχθρού, τασσόμενος εμπράκτως εναντίων των συμπατριωτών του.

Η απαξιωτική και μειωτική αυτή έκφραση, οφείλεται στον Νενέκο, έναν οπλαρχηγό της Επανάστασης του 1821. Ο Δημήτριος Νενέκος καταγόταν από το χωριό Ζουμπάτα των Πατρών κι έγινε οπλαρχηγός του προκρίτου της Πάτρας Βενιζέλου Ρούφου (ο Ρούφος αργότερα, διετέλεσε πρωθυπουργός), αφού προηγουμένως δολοφόνησε τους πολεμιστές Σπανοκυριάκο και Σαγιά που διεκδικούσαν το ίδιο αξίωμα.

Αρχικά διακρίθηκε στις πολιορκίες της Πάτρας και του Μεσολογγίου, αλλά μετά την άλωση του, συνεργάστηκε με τον αλβανικής καταγωγής, Αιγύπτιο στρατηγό Ιμπραήμ, ο οποίος του προσέφερε ορισμένα προνόμια. Το 1826 προσκύνησε και συμπαρέσυρε μαζί του και πολλούς άλλους. Το 1827, επικεφαλής των Τουρκοπροσκυνημένων πολέμησε εναντίον των Ελλήνων και τους νίκησε. Για αυτά τα «κατορθώματα» του και με τη μεσολάβηση του Ιμπραήμ, έγινε με διαταγή του Σουλτάνου, «μπέης».

Οι «προσκυνημένοι», σε συνάρτηση και με την επέλαση του Ιμπραήμ, αποτέλεσαν εκείνη την εποχή, μεγάλο πρόβλημα για την έκβαση της Επανάστασης και την έθεταν σε άμεσο κίνδυνο. Ήταν τότε, που ο Γέρος του Μοριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βλέποντας τις θυσίες και τους αγώνες των Ελλήνων, να πηγαίνουν χαμένοι, από την μάστιγα των «προσκυνημένων» (στα απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης μάλιστα σημειώνει χαρακτηριστικά: «Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου»), αντέτεινε το ιστορικό «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!» και «ξαναζωντάνεψε» την ετοιμοθάνατη Επανάσταση. Απάντησε με μια χωρίς προηγούμενο τρομοκρατία στην τρομοκρατία του Ιμπραήμ. Όσα χωριά αρνούντο να επανέλθουν στο ελληνικό στρατόπεδο, δέχονταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους άνδρες του Γέρου. Σε όλο τον Μοριά οι πρωτεργάτες του προσκυνήματος συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν. Στις πλατείες των χωριών οι απαγχονισμένοι συνεργάτες του εχθρού έκαναν τους διστακτικούς κατοίκους να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους τις απειλητικές προειδοποιήσεις του Έλληνα στρατηγού.

Όταν ο Ιμπραήμ από την Πάτρα ξεκινούσε για τα Καλάβρυτα με τον στρατό του και το Νενέκο με 2.000 δικούς του(!) στο χάνι του Βερβένικου ο Ιμπραήμ παραδρόμησε και περαπλανήθηκε μέσα στο δάσος ώσπου έπεσε πάνω στο Νενέκο και τους Αρβανιτάδες του. Στου Δεσπότη τη Βρύση καθώς προχωρούσε αυτός με τη νέα του συνοδεία κοιμήθηκε. Στην διάρκεια του ύπνου του όμως τον φύλαγαν καλά οι Νενεκαίοι γι’ αυτό σαν έφτασε στο στρατόπεδό του «επήνεσε τον Νενέκον δια την πίστην του,και παρρήσια μάλιστα τον εχάιδευσε με τα χέρια του ενώπιον των επισήμων Τούρκων». Ο Κολοκοτρώνης μαθαίνοντας ότι ο Νενέκος είχε τον Ιμπραήμ στα χέρια του και δεν τον «έφαγε», σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του υπασπιστή του Φωτάκου, αγανάχτησε που «…ωρκίσθει παρρησία ημών εις τον Μεγάλον Θεόν των Ελλήνων και είπεν, ότι επιθυμεί τον φόνον του Νενέκου, και αν τον εύρισκε πουθενά με τα ίδια του τα χέρια τον εφόνευεν, πράγμα πολύ παράξενον και πρωτάκουστον απο το στόμα του Κολοκοτρώνη να ομιλή περί φόνου, και ότι μόνος του θέλει να τον κάμη».

Η εκτέλεση του Νενέκου, έγινε τελικά το 1828, κατ’ εντολήν του Κολοκοτρώνη, από τον αδελφό του δολοφονημένου Σαγιά.

Έκτοτε, το όνομα του Νενέκου ταυτίστηκε με τον προσκυνημένο, το δουλοπρεπή άνθρωπο, το μίασμα, τον προδότη, τον άνθρωπο που δεν έχει σε τίποτα να ξεπουλήσει τις ιδέες του, την αξιοπρέπεια του, την εθνική, την αγωνιστική του ταυτότητα, πουλώντας τους παλιούς συναγωνιστές του και συμπράττοντας με παλιούς αντιπάλους του προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συγκυριακά του συμφέροντα.

πηγή

Υπάρχουν αριστεροί στην Κύπρο;

Περίεργη ερώτηση θα έλεγες μάλλον πόσο μάλλον σήμερα που στην Κύπρο την εξουσία είναι το ΑΚΕΛ (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού) και υποτίθεται πως εκπροσωπεί την αριστερά και τον κομουνισμό – γνωστό και ως ΚΚΚ-Κομουνιστικό Κόμμα Κύπρου έως και το 1941)

Άρα θα απάνταγες πως ναι υπάρχουν κομουνιστές σήμερα στην Κύπρο.

Η απάντηση όμως δεν θα ήταν τόσο εύκολη αφού πρέπει να αναλογιστούμε πρώτα την ταξική ανισότητα που υπάρχει στην Κύπρο(μικρή) καθώς και το αντιστασιακό πνεύμα των «κομουνιστών» της Κύπρου που και πάλι θυμίζει κάτι από μικρό έως και ανύπαρκτο .

Ανατρέχοντας στην παγκόσμια ιστορία της αριστεράς θα παρατηρήσουμε πως οι κομουνιστές –ή ελαφρώς αριστεροί και αριστεριστές– εκτός από την αντίστασή τους ενάντια στην ταξική ανισότητα, είχαν και κάποιες αξίες οι οποίες τάσσονταν πάντα με το πλευρό του λαού , του πολιτισμού και της κουλτούρας καθώς και ηθικές αξίες που δεν απασχολούν τις ελίτ και τον καπιταλισμό, αφού γνωρίζουμε πως και η πρώτη και ο δεύτερος δεν έχουν ούτε αξίες ούτε ηθικές.

Ο καπιταλισμός δεν έχει πατρίδα.

Άρα ούτε οι δεξιοί, ούτε οι ελίτ των αστών

Καταλήγοντας έτσι στο συμπέρασμα πως αυτοί που παραμένουν για να προασπιστούν την πατρίδα και την Εθνική αξιοπρέπεια είναι οι αριστεροί δηλαδή ο λαός .

«Η αυτοδιάθεση των εθνών είναι το ίδιο με τον αγώνα για πλήρη εθνική απελευθέρωση, για πλήρη ανεξαρτησία, ενάντια στην προσάρτηση και οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να παραιτηθούν από ένα τέτοιο αγώνα -όποια μορφή κι αν πάρει μέχρι την εξέγερση ή τον πόλεμο- χωρίς να πάψουν να είναι σοσιαλιστές».

Λένιν: «Σχετικά με τη Γελοιογραφία του Μαρξισμού και τον “Ιμπεριαλιστικό Οικονομισμό”»

Γράφτηκε Αύγουστο-Οκτώβρη του 1916

Εκδόσεις ΠΡΟΓΚΡΕΣ, σελ. 11-12

«Patria o Muerte»

Ernesto Che Guevara

Η αθάνατη ελληνική φυλή

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα είτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται άπ’ολο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.
Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας είτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.
Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.
Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.

Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.(…)

Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης;

Αυτοί ή εμείς;

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα Κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»

Λόγος του Άρη Βελουχιώτη στην Λαμία.

Θα μπορούσαν άραγε οι αριστεροί της Κύπρου να ενστερνιστούν τα λόγια αυτών των ανθρώπων της αριστεράς ή μήπως θα τους κατηγορούσαν ως εθνικιστές και σωβινιστές μόνο και μόνο διότι απέδειξαν πως υπερασπίζονται την πατρίδα τους και αγαπούν τον πολιτισμό τους; Θα κατηγορούσαν ποτέ ως φασίστες τους ανθρώπους του Πολυτεχνείου που είχαν κρεμασμένη στα κάγκελα την Ελληνική σημαία;

Θα μπορούσαν ποτέ οι αριστεροί της Κύπρου να πάρουν ως παράδειγμα προς μίμηση έστω και λίγο από τον αντιαποικιακό αγώνα αυτών των ανθρώπων και επιτέλους να αντισταθούν στην ιμπεριαλιστική Τουρκία; Θα καταλάβουν άραγε ποτέ πως ένα σχέδιο Ομοσπονδίας είναι μόνο η αρχή για να δυναμώσει η ονειρεμένη για τους Τούρκους Οθωμανική Αυτοκρατορία;

Θέλουν να λέγονται αριστεροί αλλά ποτέ δεν τους είδαμε να αντιστέκονται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που μαγειρεύει η Τουρκία με μια χείρα βοηθείας από την κυπριακή κυβέρνηση .

Θέλουν να λέγονται ριζοσπάστες αλλά οι ίδιοι είναι που δεν συνειδητοποιούν πόσο μέρος του συστήματος είναι.

Θέλουν να κατηγορούν τις βάσεις, αλλά ποτέ δεν κατέβηκαν να διαδηλώσουν εναντίον αυτών στο Ακρωτήρι.

Τάχα υπερασπίζονται την Παλαιστίνη αλλά δεν ξέρουν πως η Παλαιστίνη υπερασπίζεται την Απελευθέρωση της Κύπρου.

Επικαλούνται τον Ernesto Che Guevara αλλά μάλλον δεν ξέρουν πως ο ίδιος δήλωσε «Πατρίδα ή θάνατος!».

Μας λένε εθνικιστές αλλά δεν έχουν ιδέα πόσο τοπικιστές φαίνονται όταν ανεμίζουν την Κυπριακή σημαία.

Νομίζουν ότι είναι διεθνιστές αλλά και πάλι σωβινιστές είναι.

Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται φασιστικά όταν βάζει στα κρατητήρια άτομα που μοιράζουν αντιομοσπονδιακά έντυπα (σε μια υποτιθέμενη δημοκρατική χώρα).

Νομίζουν πως είναι φοιτητοπατέρες και πως όντως έχουμε Δωρεάν εκπαίδευση , όταν δεν κάνουν τίποτα για τους συμφοιτητές μας στην Κύπρο που κάθε εξάμηνο πληρώνουν 300 και 400 ευρώ για πανεπιστημιακά εγχειρίδια.

Καταψηφίζουν πλαίσια για μείωση των αεροπορικών ναύλων, αλλά νομίζουν πως προασπίζονται τα δικαιώματα των φοιτητών.

Κάνουν αντικατοχικές πορείες φωνάζοντας συνθήματα για την επανένωση (sic)…Γιατί κατεβαίνουν;

Θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό τέτοια στοιχεία για την αριστερή νεολαία της Κύπρου αλλά θα προτιμούσα να καταλήξω με το συμπέρασμα του τίτλου.

Όχι δεν υπάρχουν αριστεροί στην Κύπρο. Δεν υπάρχουν γιατί δεν αντιστέκονται, δεν κάνουν τίποτα απολύτως διαφορετικό από την καπιταλιστική δεξιά. Οι αριστεροί στην Κύπρο πρέπει να καταλάβουν πως χρέος ενός αριστερού είναι να υπερασπίζεται την Α-ΠΕ-ΛΕΥ-ΘΕ-ΡΩ-ΣΗ της πατρίδας του κι όχι την παράδοση της… Χρέος του είναι η αντίσταση κι όχι η παραίτηση. Χρέος τους είναι να θυμούνται κι όχι να ξεχνούν.. Αλλά μάλλον αυτό ισχύει για τους αριστερούς κι όχι για τους ΑΚΕΛικούς

Και για να κλείσω κάπου εδώ θα αναθέσω ένα απόκομμα από τις προσωπικές μαρτυρίες του Λάζαρου Σκαλιστή (πρώην μέλος της Κ.Ε του ΑΚΕΛ) για το ρόλο του ΑΚΕΛ στο πραξικόπημα.

«Eκείνο το διάστημα πρέπει να αναφέρουμε ότι, παρόλο που καταδίκαζε το AKEΛ την παρανομία, εν τούτοις περιοριζόταν, βασικά, φραστικά αυτή η καταγγελία, για το θεαθήναι, ενώ στην πραγματικότητα με τους υπεύθυνους της Αθήνας, της φασιστικής δικτατορίας, που ενεργούσαν, υποστήριζαν, οργάνωναν το ενδεχόμενο πραξικόπημα, έδειχναν στάση ανοχής, που ήτο σε βάρος του αγώνα του λαού μας.

(…)

Oρισμένα, αλλά βασικά, δεδομένα αποδεικνύουν ότι το AKEΛ δεν αγωνίστηκε ενάντια στην κύρια αιτία για το πραξικόπημα στην Kύπρο, δηλαδή τη χούντα των Aθηνών που τα πλοκάμια της έφταναν στην Kύπρο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις συνεργάστηκε μαζί της.

Στο μητρώο της Oμόνοιας, το πρώτο μέλος της ήταν ο Aσλανίδης, ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος στην Eλλάδα. H φωτογραφία του ήταν αναρτημένη στους τοίχους της Oμόνοιας. Όταν ήρθε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στην Kύπρο οι πρώτοι που πήγαν στη δεξίωση του προεδρικού ήταν η ηγεσία του AKEΛ ενώ άλλοι πολιτικοί παράγοντες απέφυγαν να πάρουν μέρος.

Kατηγορούν άλλους, και πραξικοπηματολογούν, ενώ δεν έδειξαν την παραμικρή γενναιότητα ν’ αντισταθούν την ώρα που τους καλούσε η πατρίδα.

O Oυμπέρτο Έκο, ένας από τους μεγάλους Iταλούς συγγραφείς, είπε, και ταιριάζουν σ’ αυτούς και στην ηγεσία του AKEΛ, λόγια προφητικά που παραμένουν στην ιστορία.

“Eκνευρίζομαι να παίρνω μαθήματα πατριωτισμού από ανθρώπους, που οι ίδιοι δεν έχουν εκτελέσει τις υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα”.

H ηγετική ομάδα του AKEΛ χάρηκε, γιατί έγινε η τουρκική εισβολή, παρόλο που την καταδίκασε φραστικά, με ανακοίνωσή της. Xάρηκε και συχνά έκανε δεξιώσεις γιατί γλίτωσαν τη δολοφονία των στελεχών τους από τους πραξικοπηματίες».

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Κουλαφέτη Ιλιάνα
πηγή

Η νεολαία σήμερα

«...Η πτήση CY 427M αναχωρεί προς Λάρνακα σε μισή ώρα...παρακαλούνται οι επιβάτες να προσέλθουν στην πύλη αναχώρησης».

Η αίθουσα αναμονής σφίζει από Κύπριους φοιτητές, πάνε τώρα τρείς μήνες να συναθροιστώ με τόσους Κύπριους μαζί ,και ειλικρινά , πάνω από είκοσι λεπτά δεν αντέχονται .

Φοιτητής Κύπριος ,που σπουδάζει στο εξωτερικό. Κάθεται στην αναπαυτική αίθουσα αναμονής πιθανόν κάποιας ευρωπαικής χώρας που τον έστειλαν οι γονείς του να σπουδάσει . Μαζί με τα φιλαράκια του , -με trendy κομμώσεις, πανάκριβος ρουχισμός και φανταχτερά αξεσουάρ, θυμίζουν λίγο metrosexual μα στην πραγματικότητα είναι καλοαναθρεμμένοι φλώροι. Τί συζητούν άραγε; Ασφαλώς, πόσες έχουν πηδήξει, πόσο κομμάτια έγιναν στο greek night τις προάλλες και πώς έδειξαν τον νου τους ,στους ευρωπαίους συμπολίτες μας στο εξωτερικό , όχι προβάλλοντας βέβαια κάποια ιδεώδη (που δεν έχουμε πλέον), αλλά δείχνοντας τους πόσο εύκολα προσαρμόζονται στο παγκοσμιοποιημένο lifestyle των metrosexual αποδεικνύοντας πως δεν διαθέτουν ούτε προσωπικότητα δική τους, πόσο μάλλον μορφωτική συνείδηση.

Φοιτήτρια Κύπρια, κάθεται κάπου στην γωνιά της αίθουσας αναμονής. Στο πλάι της βρίσκονται τρεις τσάντες από το κατάστημα αδασμολόγητων, μπροστά της δυο τεράστιες βαλίστες (εδώ σημειώνουμε οτι είναι και οι δύο Louis Vuitton και τα χρώματά τους πάνε ασορτί σύμφωνα με το αρχοντοχωριάτικό της γούστο), είναι ντυμένη στην τρίχα γιατί μόλις κατέβει στην Κύπρο πρέπει να παραστεί σε γάμο (καλάν ! ) , και γράφει μηνύματα στο κινητό της .Δεν μπορώ να την δω καλά βέβαια γιατί κρύβει το προσωπό της η τζαμαρία το γυαλί της , αντιλαμβάνομαι όμως ότι κοιτάει προσεκτικά γύρω της -πάντα με ύφος snob και ανωτερότητας (sick!).

Αφού λοιπόν η οπτική επαφή μόνο ικανοποιημένο δεν με άφησε , προσπαθώ να αφουγκραστώ με όλες μου τις αισθήσεις τί ακριβώς γίνεται γύρω μου . «αγαπηηηη, τι καμνειιιιις ; ενα παμεν zoo ποψε ; » «μωρό μουυυυ, εχάθηκες τέλια, έλα που ποτζίει σήμερα να σε πάρω κανένα γυρό, εγόρασαν μου αυτοκίνητο επειδή επέρασα τα μαθήματα μου! » «ρε πελλέ στες εκλογές ανεβήκαμεν φέτος»

25^η Μαρτίου, ένας ολόκληρος λαός αποφάσισε να αποκτήσει υπόσταση, να ακολουθήσει και να δώσει συνέχεια στην ένδοξη πορεία που χάραξαν προαιώνια κάποιοι άλλοι, ατόφιοι έλληνες, που σήκωναν κεφάλι και δεν πέθαιναν σκλάβοι.

Πριν 55 χρόνια « ... αναλάβαμεν την ευθύνην δια την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα που μας άφησαν οι προγόνοι μας ως ιερά παρακαταθήκη, ή ταν ή επι τας. ...». Κάποιοι άλλοι στην ηλικία μου, στέκονταν έντιμοι απέναντι στην προσωποποίηση του αγγλοαμερικανικού σιωνισμού, δέχονταν αξιοπρεπώς την θανατική ποινή.

Κάποιος άλλος, πήρε ανηφοριές και μονοπάτια, ήθελε λέει να βρεί τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά. Ερωτεύτηκε μια ιδέα, αλήθεια , ποιός μπορεί σήμερα να ερωτευτεί μια ιδέα και να της γράψει ποίημα; Εδω καλά καλά θα μου πείτε δεν μπορεί να ερωτευτεί άνθρωπο, θα ερωτευτεί ιδέα;

Ξαφνικά τρομάζω στη σκέψη ότι ένας απ’ολους ΑΥΤΟΥΣ μπορεί να βρίσκεται σε μια γωνιά να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα. Ντρέπομαι τόσο, ίσως θα διερωτάται μάλιστα τι πήγε στραβα , μήπως δεν «θυσιάστηκε σωστά!!»

«...η πτήση CY427 M προς Λάρνακα αναχωρεί...»

Δε βαριέσαι....

Μωυσής Μωυσέως

Και τα χειρότερα έρχονται

"απόφαση καταπέλτης απο το ΕΔΑΔ"

Σχόλιο Ε.Α: Όταν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και τα δίκια σου θα το κάνουν οι άλλοι; Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας την απόφαση καταπέλτης απο το ΕΔΑΔ. Είναι πραγματικά θλιβερό το γεγονός πως για ακόμα μια φορά ενώ η πατρίδα μας βρίσκεται υπο παράνομη κατοχή, να βιώνουμε τον εξεφτελισμό και την περιθωριοποίηση. Μια περιθωριοποίηση για την οποία ευθυνόμαστε δυστυχώς εμείς. Εμείς που δεν διεκδικήσαμε τίποτα στην Ευρώπη, εμείς που δεν προσπαθήσαμε να κερδίσουμε κάτι το αξιόλογο. Και σε κάτι τέτοιες στιγμές στα αυτία μου έρχεται μια φωνή. Μια φωνή απο τα παλία, μια φωνή απο ανθρώπους που έδωσαν το αίμα τους, που κάηκαν σαν λαμπάδες , που σφάκτηκαν, που βασανίστηκαν για αυτό το τόπο " Την λευτερία αν λαχταράς σε ξένους μην ελπίζεις, μονο σου πάρτην αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις".
--------------------------------------------------------------------------

Τέλος στις προσφυγές Ελληνοκυπρίων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η διευρυμένη σύνθεση του Δικαστηρίου, έκρινε πριν από μερικές ώρες, ότι όλες οι προσφυγές θα πρέπει πλέον να γίνονται στην Επιτροπή Αποζημιώσεων, η οποία, πρέπει να υπομιμνηστεί, δεν ανήκει στην λεγόμενη «ΤΔΒΚ» αλλά στην Τουρκία. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Επιτροπή δεν είναι παράνομη και ότι μπορεί να προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία.

Ουσιαστικά, προσφέρει στην Τουρκία την ευκαιρία να συμμορφωθεί, καθώς, μέσω της Επιτροπής, λαμβάνει γενικά μέτρα, σε σχέση με τις παραβιάσεις της. Από τώρα και στο εξής, όποιος Ελληνοκύπριος επιλέγει την νομική οδό, για διεκδίκηση των δικαίων και δικαιωμάτων του, θα πρέπει να προσφεύγει στην κατοχική δύναμη, και εάν αποδειχθεί ότι αυτή δεν μπορεί να προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία, τότε θα δικαιούται να προσφύγει στο ΕΔΑΔ. Θα ακολουθείται, δηλαδή, η ίδια διαδικασία, όπως όταν κάποιος προσφεύγει εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και πρέπει πρώτα να το κάνει μέσω των εσωτερικών ένδικων μέσων, δηλαδή των Δικαστηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας, και ακολούθως, εάν κρίνει ότι η θεραπεία δεν ήταν αποτελεσματική, να προσφεύγει στο Στρασβούργο.

Η μεγάλη ανατροπή που καταγράφεται είναι το γεγονός πως ενώ η Τουρκία τόσα χρόνια απέφευγε να αναλάβει την ευθύνη της, τώρα όχι μόνο αναλαμβάνει ευθύνη αλλά αναλαμβάνει να προσφέρει και αποτελεσματική θεραπεία. Συνεπώς θα πρέπει τώρα να εξαντλήσουμε αυτό το εσωτερικό ένδικο μέσο. Πρέπει επίσης, να έχουμε υπόψη μας, ότι η όποια αποκατάσταση γίνεται είναι υπό τουρκική κατοχή.

Σε περίπτωση που κάποιος θεωρεί ότι δεν ήταν αποτελεσματική η θεραπεία, θα πρέπει να προσφεύγει στο Ανώτερο Διοικητικό Δικαστήριο των κατεχομένων, το οποίο επίσης βάσει της απόφασης ανήκει στην Τουρκία και όχι στην «ΤΔΒΚ» και έπειτα, εάν αυτό κριθεί απαραίτητο, να προσφεύγει στο ΕΔΑΔ.

Ερωτηθέντες σχετικά με το θέμα, οι δύο δικηγόροι που παρουσίασαν την υπόθεση Αχιλλέας Δημητριάδης και Κώστας Παρασκευά, εξήγησαν ότι δεν υπάρχει τρόπος να κριθεί εκ των προτέρων η αντικειμενικότητα και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα της Επιτροπής Αποζημιώσεων, από την στιγμή που κρίθηκε νόμιμη και αποτελεσματική, γιατί το σύστημα δεν παρέχει ελεγκτικό μηχανισμό. Αντιθέτως, θα διαφανεί με την πάροδο του χρόνου και την τριβή εάν δεν μπορεί τελικά να προσφέρει αποτελεσματικές θεραπείες.

Το ΕΔΑΔ στην απόφασή του δεν προτρέπει τους Ελληνοκυπρίους πάντως να προσφεύγουν στην Επιτροπή Αποζημιώσεων. Απλά τους προσφέρει αυτή την επιλογή, ενώ αναφέρει ότι μπορούμε να περιμένουμε μέχρι την πολιτική επίλυση του Κυπριακού.

πηγή