Οι χουντολάγνοι της 21ης Απριλίου

Εξώφυλλο από τον χουντικό "Στόχο" για την επέτειο της 21ης Απριλίου

 Όλοι γινόμαστε μάρτυρες εν έτη 2012 της αναφοράς εκ μέρους των πολιτών αλλά κυρίως εβδομαδιαίων εφημερίδων στην 21η Απριλίου. Όταν έγινε του χουντικό πραξικόπημα και όταν στρατιωτική κυβέρνηση ανάλαβε την χώρα. 

 Το φαινόμενο "νοσταλγίας" της χούντας είναι διαδεδομένο κυρίως στις μέρες μας που τα συστήματα "δημοκρατίας" αποτυγχάνουν και καταντούν να σκοτώνουν ουσιαστικά τον λαό χωρίς κανένας να τιμωρείται. Δυστυχώς εν έτη 2012 δεν υπάρχουν μόνο οργανωμένοι νοσταλγοί της χούντας και του δικτάτορα Παπαδόπουλου (είτε από οργανώσεις ή εφημερίδες) αλλά και από τον ίδιο τον εξοργισμένο λαό ο οποίος τα βάζει με την μεταπολίτευση (και καλά κάνει βέβαια).

 Κατ' επέκταση εκτός από τα καθιερωμένα εξώφυλλα που βλέπουμε κάθε 21η Απριλίου από φυλλάδες, νοσταλγούς του στρατιωτικού καθεστώτος, παρατηρούμε και ένα σοβαρό μέρος του λαού να νοσταλγεί πραγματικά εκείνες τις μέρες. Αυτό το φαινόμενο παρόλο που είναι θλιβερό, εντούτοις θα πρέπει να εξεταστεί με σοβαρότητα και δεν θα πρέπει να εξεταστεί βάσει των πεποιθήσεων του κάθε πολιτικάντη της μεταπολίτευσης όπως π.χ. ένα σύγχρονο ανθέλληνα αριστερό. Θα πρέπει να εξεταστεί βάσει των ελεύθερων πεποιθήσεων και ιδεών που πρέπει να διακατέχεται ένας Έλληνας ο οποίος πιστεύει στον ελληνικό Λαό, στην πραγματική δημοκρατία και στην Ελλάδα.

 Το φαινόμενο αυτό ξεκινά κυρίως από αντίδραση, ή μάλλον καλύτερα ο κόσμος βλέπει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα είναι χειρότερη από τις εποχές της δικτατορίας. Οι λόγοι είναι πολύ απλοί.

 Ναι μεν στην δικτατορία καταπατούνταν βασικές ανθρώπινες ελευθερίες, ναι μεν βασάνιζαν αντιφρονούντες κ.ο.κ. παρόλα ταύτα ο Έλληνας πολίτης τουλάχιστον ζούσε σε κατάσταση ασφάλειας. Δηλαδή, δεν φοβόταν να βγει από το σπίτι του μήπως και τον δείρουν ή τον σκοτώσουν για 20 ευρώ. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό να το δει κάποιος. Επίσης, παρόμοια κατάσταση υπήρχε και με τις δουλειές, με τα έργα (δρόμοι κτλ) αλλά και στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας. 

 Μέσα στην απόγνωση του ο μέσος Έλληνας ίσως το βλέπει αυτό. Μερικές φορές ακούω συνέλληνες μου εν Ελλάδι να μου λένε ότι "ο Έλληνας θέλει Χούντα". Παρόλα ταύτα θεωρώ ότι ο Έλληνας θέλει δημοκρατία γιατί σ' αυτή την φάση που βρισκόμαστε υπάρχει μια χειρότερη χούντα απ' αυτή του Παπαδόπουλου. Μπορεί σε αυτή τη Χούντα να υπάρχει ελευθερία της άποψης αλλά σε κάποιες περιοχές δεν υπάρχει καθόλου ελευθερία διακίνησης. Μάλιστα η διακίνηση κάποιες φορές σκοτώνει, σ' αυτή την νέα χούντα που κυριαρχεί στην Ελλάδα.

 Σκοπός του άρθρου δεν είναι να πω πως καλύτερα να είχαμε μια Χούντα παρά τώρα, αλλά πρέπει να δούμε όλοι και να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο Χούντων (δηλαδή σημερινή και του '67) αλλά έχουμε να αγωνιστούμε για την πραγματική ελευθερία, άμεση δημοκρατία και την κατάργηση της διαφθοράς. 

 Η χούντα κακά τα ψέμματα προξένησε αρκετά προβλήματα στον ελληνισμό. Ένα απλό και σημαντικό παράδειγμα είναι σχετικά με την υπόθεση της Κύπρου όπου ο Παπαδόπουλος (ο δικτάτορας χειρίστηκε πολύ άσχημα κάποιες καταστάσεις όσον αφορά την Κύπρο. Ένα απλό παράδειγμα είναι με την υπόθεση της Κοφίνου όπου "αναγκάστηκε" η "πατριωτική" Χούντα να λάβει υπόψιν τις απειλές της Τουρκίας και να αποσύρει την Μεραρχία και να ζητήσει την αποχώρηση του Γρίβα από το νησί, όπως κι έγινε. Υπάρχει δε ένα περιστατικό σε αυτή την φάση όταν ένας αξιωματικός αρνήθηκε να αποχωρήσει από την ελληνική μας νήσο δικάστηκε σε στρατιωδικίο από την "πατριωτική" χούντα για άρνηση εκτέλεση διαταγής.

 Το γεγονός δε ότι βασάνιζε κόσμο αθώο είναι ακόμη ένα καταδικαστέο γεγονός που πολλοί δυστυχώς δεν το λαμβάνουν υπόψιν. Αρκεί απλά να ρίξουμε μια ματιά στο βίντεο που ακολουθεί και να δούμε τι έχουν προξενήσει στον συγκεκριμένο άνθρωπο οι αμετανόητοι χουντικοί.

 Γενικώς, θεωρώ αδικαιολόγητους όσοι σήμερα επικαλούνται την χούντα του Παπαδοπούλου (πόσο μάλλον του Ιωαννίδη που δεν γίνεται ακόμη κάποια αναφορά) γιατί δεν λαμβάνουν υπόψιν τα πλήγματα που είχε η Χούντα στο Έθνος και στον Λαό. Είναι αισχρό κάποιοι να αναφέρουν μόνο το ένα μέρος της αλήθειας και να παραπλανούν τον λαό . Αυτό βέβαια ευθύνεται και η έλλειψη γνώσης και μελέτης από πλευράς του λαού όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις που οι πολιτικάντηδες παραπλανούν. 

 Άρα λοιπόν θα πρέπει να καλλιεργηθεί ξ κουλτούρα της μελέτης και της αμφιβολίας για τα πάντα, για να δημιουργηθεί μια πιο κρητική σκέψη σε όλα τα επίπεδα για όλα τα ζητήματα. Πρέπει επίσης, η απόψεις να υποβάλλονται, από τον καθένα μας, με πλήρη γνώση του ζητήματος που καταθέτουμε έτσι ώστε να είμαστε και μεις οι ίδιοι πεπεισμένοι ότι αυτό που στηρίζουμε έχει βάση και είναι αληθές. Με συνθηματολογίες και με απόψεις τρίτων θεωρώ ότι κάποιος είναι εύκολο να βρίσκεται σε πλάνη.

 Τελειώνοντας, θεωρώ ότι για να πάρει κάποιος όσον αφορά την Χούντα θα πρέπει να μελετήσει καλά την ιστορία. Όπως είναι γνωστόν, και το αγνοούν πολλοί αυτό είτε αριστεροί είτε "ακροδεξιοί", ο Γεώργιος Γρίβας ήταν σε διαρκή ρήξη με το καθεστώς της Χούντας. Τόσο λόγο θέσεων της για το κυπριακό ζήτημα, όσο και τον τρόπο των ενεργειών της. Αν κάποιος μελετήσει τις προθέσεις του Γρίβα θα δει ξεκάθαρα ότι εναντιωνόταν καθαρά την χούντα και ήταν ένας από τους στόχους του, να την καταρρίψει. Εξάλλου είναι γεγονός ότι δημιούργησε και παραστρατιωτικές ομάδες εναντίον αυτού του καθεστώτος. Πως μπορούν οι νεο-εθνικιστές να επικαλούνται τον Γρίβα και συνάμα τον δικτάτορα Παπαδόπουλο είναι ένα μεγάλο ερώτημα το οποίο θα πρέπει να το απαντήσουν πρώτα οι ίδιοι.

Τα βασανιστήρια του ηρωικού ταγματάρχη από τους χουντικούς δικτάτορες.

Οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό.

 Ακόμη μια εκλογική διαδικασία στην μητροπολιτική Ελλάδα έφτασε στο τέλος της. Οι "νεοδημοκράτες" πήραν αυτό που ήθελαν και η λύση για να δουλέψει το άθλιο ελλαδικό σύστημα ήταν τελικά ο διπολισμός στον οποίο υποχρεώθηκε ο λαός να κατασταλάξει.

 Η νόσος του συστήματος εκ πρώτης όψεως είναι αυτή. Δηλαδή, οι "δεξιοί" οι οποίοι είχαν ψηφίσει τον Μάιο αντιμνημονιακούς ομοϊδεάτες τους (π.χ. Ανεξάρτητους Έλληνες) προσέφυγαν στην Νέα Δημοκρατία γιατί πολύ απλά πλησίαζε ο μπαμπούλας του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος είναι η επικίνδυνη αριστερά για πολλούς δεξιούς. Προσωπικά εκφράζω παρόμοια άποψη όμως χωρίς φανατισμό και μίσος προς την ιδεολογία. Είτε αριστερή είτε δεξιά. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό βλέπουμε και με την αριστερά.

 Η μόνη σταθερή δύναμη έμεινε η Χρυσή Αυγή γιατί πολύ προφανές οι ψήφοι των ψηφοφόρων του κόμματος αυτού δεν είναι ψήφοι φόβου να μην βγουν οι άλλοι οι "επικίνδυνοι". Είναι ουσιαστικά ψήφοι εξόδου από το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και το όλο πρόβλημα στην καθημερινότητα των Ελλήνων. Χωρίς να στηρίζουμε σε καμιά περίπτωση το εν λόγο κόμμα θεωρούμε ότι η εξέλιξη των ψήφων του στην ελληνική σημερινή κοινωνία είναι απολύτως φυσιολογική. Περισσότερα θα αναλύσουμε και πιο μετά πάνω σε αυτό το φαινόμενο που έκανε τα κανάλια και λοιπούς πολιτικάντηδες να παραμιλάνε.

 Το αποτέλεσμα των εκλογών, παρόλο που αποφεύχθηκε ο "αριστερός κίνδυνος" (που κατ΄εμάς είναι μεγάλος κίνδυνος μόνο και μόνο για τις ανθελληνικές του  θέσεις), είναι οι συνέλληνες εν Ελλάδι να έχουν εκλέξει ένα καθαρά μνημονιακό κόμμα το οποίο αναγνωρίζοντας την άποψη του λαού για το μνημόνιο, για καθαρά ίσως ψηφοθηρικούς λόγους, άλλαξε κάπως τα λεγόμενα του και αναφερόταν σε αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Σημαντικό ρόλο στις εκλογές έχει παίξει και η προσχώρηση στελεχών του ΛΑΟΣ στην Ν.Δ. Εδώ και πάλι φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι πολιτικάντηδες σε καμιά περίπτωση δεν έπαψαν να υπάρχουν. Η έλλειψη ιδεών και ο απόλυτος φανατισμός των "δεξιών" για αποτροπή της αριστεράς κ.ο.κ είναι φυσιολογικό βουλευτές να καταλήγουν στο μεγάλο κόμμα των δεξιών. Με αυτό τον τρόπο δείχνουν περίτρανα ότι το κόμμα το οποίο ήσαν πριν, ήσαν χωρίς κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά παρά μόνο για την σημαία και για τον δήθεν πατριωτισμό. Επίσης, στο ίδιο ζήτημα τεράστιο παράδειγμα πολιτικάντη είναι και η κα Μπακογιάννη η οποία μόλις είδε ότι ο ελληνικός λαός την αφαιρεί από την πολιτική σκηνή αμέσως για να ανακτήσει την "καρέκλα" της προσφεύγει πίσω στο μητρικό κόμμα της. Είναι ένα ακόμα τρανό παράδειγμα πολιτικάντη. Έτσι η δεξιά αλώβητη και ισχυρή όσο ποτέ έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει κυβέρνηση.

 Όσον αφορά τους Ανεξάρτητους Έλληνες είναι προφανές ότι αποτελούν μεγάλο πλήγμα στους μνημονιακούς, δηλαδή τη νέα δημοκρατία κυρίως, και με αρκετή μείωση ποσοστών λόγο διπολισμού προχωρούν στην πολιτική σκηνή αποδυναμωμένοι. Παρόλα ταύτα θα φανεί στο μέλλον κατά πόσον είναι σταθεροί και θα φανεί κατά πόσον η περαιτέρω μείωση ποσοστών θα οδηγήσει στην διάλυση αυτού του νεοσύστατου κόμματος. Μέχρι σήμερα πάντως μένουν σταθεροί λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του προέδρου τους Πάνου Καμμένου.

 Η Χρυσή Αυγή σταθερή στα ποσοστά της επισφραγίζει στους δημοσιογράφους και λοιπούς λασπολόγους της ότι ήρθε στην πολιτική σκηνή για να μείνει. Το γεγονός ότι είναι το μόνο κόμμα το οποίο εκτός από τα 2 μεγάλα έμεινε σταθερό στα ποσοστά της, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που είχαν μείωση, είναι πολύ σημαντικό για αυτούς. Η εξέλιξη της Χ.Α. με αυτό τον τρόπο δεν είναι απλά μια αντίδραση του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Είναι μια αντίδραση στην ανυπαρξία των κρατικών μηχανισμών για προστασία του πολίτη από τους λαθρομετανάστες. Ουσιαστικά κάνουν έμπρακτο κοινωνικό έργο που αυτό θεωρώ πως λείπει από τα υπόλοιπα κόμματα.

Τον κόσμο πλέον δεν τον ενδιαφέρει αν η Χ.Α. αναφέρει την 21η Απριλίου ως επανάσταση ή αν στο παρελθόν είχε εξώφυλλα με τον Χίτλερ. Εξάλλου αν η Χ.Α. άλλαξε απόψεις και γνώμες μία φορά κατά την διάρκεια της ιστορίας της τότε τα άλλα κόμματα έχουν αλλάξει αυτές τις απόψεις 10 φορές. Κατ' επέκταση προσωπικά θεωρώ ότι ο τρόπος δράσης του συγκεκριμένου κόμματος δεν με εκφράζει για τον λόγο ότι έχει έλλειψη δημοκρατικότητας των πρακτικών που χρησιμοποιούν όπως και με τα άλλα κόμματα. Άλλα πιο πολύ άλλα πιο λίγο. Εξάλλου είναι γνωστές οι απόψεις του μπλόκ μας σχετικά με τον φανατισμό και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει οι Έλληνες πατριώτες να δρουν για να προωθούν τις πατριωτικές τους απόψεις. Επίσης, ο σεβασμός προς τον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι αυτός είναι επιβεβλημένος, καθώς με την βία τίποτα δεν καταφέρνουμε. Το μόνο που προξενούμε είναι όξυνση του κλίματος και απομάκρυνση από την υιοθέτηση των ιδεών των Ελλήνων πατριωτών. Το μίσος τελικώς πρέπει να είναι στις απόψεις και όχι στον άνθρωπο που εκφράζει αυτές τις απόψεις.

 Συνεχίζοντας, όπως αναφέραμε και πιο πάνω ο κόσμος έχει άλλα προβλήματα από την απλή του απασχόληση αν η Χ.Α. στηρίζει καθεστώτα όπως η 21η Απριλίου για την οποία αναφέρει μόνο τα θετικά (που τα θετικά είναι κυρίως θέματα οικονομίας και όχι εθνικού χαρακτήρα) της παραγνωρίζοντας σοβαρά γεγονότα που σηματοδότησαν την πορεία του ελληνισμού της Κύπρου και δυσχέραινα την κατάσταση. Να υπενθυμίσουμε το απλό παράδειγμα του Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τον οποίο οι Χρυσαυγήτες προφανώς έχουν πολύ ψηλά. Ο ίδιος ο Γρίβας έκφραζε την απέχθεια του προς την Χούντα τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη. Το ίδιο και ο Παπαδόπουλος προς τον Γρίβα. Αυτό θα το καταλάβει κάποιος διαβάζοντας αποσπάσματα από το ίδιο το ημερολόγιο του Γρίβα. Ο Γρίβας εν τέλει θεωρούσε ότι η Χούντα θέλει να προωθήσει αντί-εθνικά σχέδια στο νησί γι αυτό διατηρούσε έχθρα προς το καθεστώς. Ένα παράδειγμα είναι και αυτό το απόσπασμα που αντιγράφουμε από το ημερολόγιο του Γρίβα: "3/03/72: “Εις ΑΥΓΕΡΙΝΟΝΟ (Σωκράτη Ηλιάδη) έγραψα απόψεις μου εν σχέσει με επιδιώξεις ΧΟΥΝΤΑΣ και στάσεως της έναντι ημών και Μακαρίου και καθώρισα τι πρέπει να κάμωμεν. Έγραψα επιστολήν εις ΝΑΒΑΡΩΝΗΝ (Κοσμά Μαστροκολιά) να σταματήση κάθε επαφή με ΧΟΥΝΤΑΝ διότι μας χωρίζει άβυσσος"

 Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, ο κόσμος έχει πλέον μεγαλύτερα προβλήματα από το να ασχολείται για το τι ήταν η Χ.Α. Έχει πρόβλημα με την λαθρομετανάστευση στην οποία η Χ.Α. βοηθά έμπρακτα τον απλό πολίτη αφού η αστυνομία και το κράτος, δυστυχώς, τον ξέχασαν. Γι αυτό και ψηφίζει Χ.Α. Επειδή θέλει να επιβιώσει στον τόπο που γεννήθηκε και δεν θέλει να βρεθεί σε κανένα χαντάκι νεκρός από κάποιο Αφγανό. Περιστατικά τα παρακολουθούμε επί καθημερινής βάσεως.

 Διαφωνούμε με τις δικτατορικές κυβερνήσεις, όποιες κι αν είναι αυτές όποιας ιδεολογίας κι αν είναι. Δεν με αφορά προσωπικά αν είναι στρατιωτικές ή όχι φτάνει ο λαός να τις εκλέγει. Επίσης, ακόμη και ενδεχομένως καλά να φέρνουν κάποιες δικτατορικές κυβερνήσεις μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν και να ελεγχθούν από ξένα συμφέροντα. Εν τέλει θεωρώ ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να εκλέγονται από τον λαό και μάλιστα ο τρόπος διακυβέρνησης που προτείνουμε πρέπει να είναι πιο άμεσος δίνοντας την ευκαιρία στον λαό για μεγάλα ζητήματα να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του ΑΜΕΣΑ.

 Τελειώνοντας, δεν θα μπορούσαμε να μην λάβουμε υπόψιν το υψηλό ποσοστό αποχής το οποίο δεν λαμβάνεται υπόψιν καθόλου από τα κόμματα και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Αυτό αποτελεί για μας πρόβλημα του πολιτικού συστήματος που οδηγεί άμεσα στην αδιαφορία του λαού για εκλογή της κυβέρνησης του. Η μη άμεση εμπλοκή του λαού στα πολιτικά δρώμενα όπως αυτό προτάσσει μια άμεση δημοκρατία, κάνει αυτομάτως τον λαό να αδιαφορεί να εκλέξει κάποιους "αντιπροσώπους" του οι οποίοι ποιος ξέρει σε κρίσιμα ζητήματα τι θα στηρίξουν στην βουλή; Άραγε οι "εκπρόσωποί του λαού" θα μπορούν να αντιπροσωπεύουν επάξια τον κάθε πολίτη; Ή μάλλον θα μείνουν στην κομματική πειθαρχεία όπως προτάσσει το κόμμα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λαός για μεγάλα ζητήματα δεν ερωτάται άμεσα. Και είναι κατά την άποψη μου ο μεγαλύτερος λόγος αποχής τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.