Πρώτη του Μάη σήμερα. Μια μέρα που δυστυχώς με πολύ καλό και επιτυχημένο τρόπο καπηλεύονται διαχρονικά "αριστερές - κομμουνιστικές - σοσιαλιστικές" κτλ παρατάξεις, κόμματα , οργανώσεις. Η 1η Μαΐου και η καθιέρωση του 8ωρου είναι ένα από τα πιο κομβικά σημεία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι η περίοδος που ο άνθρωπος - ο εργάτης - διεκδίκησε αυτό που πραγματικά δικαιούται! " 8 ώρες δουλεία, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ύπνο". Το συγκεκριμένο σύνθημα βέβαια ίσως ξεχάστηκε πίσω από τα λάβαρα των "λαϊκών" κινημάτων με τους ηγέτες των πανάκριβων αυτοκινήτων, των ατελείωτων ακίνητων περιουσιών και τον παχουλών αποταμιεύσεων.
Πραγματικά γνωρίζει κανείς γιατί τιμούμε την 1η του Μάη; Γνωρίζουν όλοι αυτοί γιατί θα βγουν στους δρόμους αύριο; Νιώθοντας υποχρεωμένοι σ' αυτούς τους ανθρώπους, για το αίμα το όποιο έχυσαν για να καπηλευόμαστε εμείς αυτή τη μέρα θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της θυσία τους και στον αγώνα τους.
Το 1884 στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας, πέρνεται μια απόφαση που ταράζει τα θεμέλια της κοινωνίας και αποτελεί την αρχή για διαδοχικούς αγώνες και διεκδικήσεις. Η απόφαση ήταν να γίνουν την πρώτη Μάη του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σιγκάκο. Το Σιγκάκο εκείνη την περίοδο αποτελούσε το μεγαλύτεροβιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Το αίτημα ξεκάθαρο. Μείωση των ωρών εργασίας. Με σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο" το Σάββατο 1η Μαίου 1886 80.000 εργάτες στο Σιγκάκο και 400.000 σ' όλοι την Αμερική ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket. Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες περίμεναν απλά το σύνθημα για να δράσουν. Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε μέσα στο πλήθος, και αστυνομικοί μαζί με μπράβους αρχίζουν να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση.
Λόγο αυτής της θυσίας εμείς σήμερα ζούμε πράγματα που τα θεωρούμε αυτονόητα, πράγματα όμως που αποκτήθηκαν με αίμα. Ο εργάτης δεν είναι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε κεντρώος. Είναι άνθρωπος που δουλεύει για να συντηρήσει την οικογένεια του. Που εργάζεται για να προσφέρει στις επόμενες γενιές ( διαμέσου των παιδιών του). Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καπηλεύεται την θυσία αυτών των ανθρώπων με φιέστες, γιορτές, πανηγύρια και προσπάθεια συσπείρωσης και ψηφοθηρία. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σκήψουμε το κεφάλι, να τους ευχαριστήσουμε και να δώσουμε υπόσχεση για συνέχιση του έργου τους. Έμπρακτα και χωρίς ψεύτικα λόγια και προκυρήξεις.
Ναι η πρώτη του Μάη δεν είναι αργία. Είναι απεργία. Είναι απεργία κόντρα σ' όσους για ακόμη μια φορά κάτι αγνό, κάτι όμορφο, κάτι δίκαιο το καπηλεύονται βάζοντας του μια στάμπα και ένα όνομα πολύ μικρό για να σηκώσει την ιστορία αυτής της μέρα και το μεγαλείο αυτής της θυσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου