Eίσαι και εσύ τεχνοκράτης βάρβαρος;

" Eξέλιξη του χόμους - προβάτιους "

Κρυψοναπερασιτισμός! Η νέα πανδημία της Κύπρου. «Σιώπα γιε μου , κρύψε να περάσουμε» .

Έχουμε χάσει το τρένο αναζήτησης του οριακού σημείου μεταξύ ανθρωπιστικής και τεχνοκρατικής παιδείας.

Είναι πλέον πασιφανές οτι έχει γεμίσει ο τόπος από μορφωμένους αμόρφωτους , κοινώς κατ’εμένα εξειδικευμένους βαρβάρους. Συνηθίσαμε να βλέπουμε παντού «σπουδασμένους», στες Ελλάδες , στες Αγγλίες, στες Αμερικές... που είναι μεν γνώστες της επιστήμης τους , αλλά δεν μπορούν να συγκεράσουν το πρακτικό σημείο της εφαρμογής τους με το κατά κράτος θεωρητικό υπόβαθρο που κατέχουν ,με λίγα λόγια ... μηδέν!

Σκοπός της παιδείας είναι μεν να σου παρέχει επαγγελματική κατάρτιση για να εξασφαλίζεις τα προς το ζην , αλλά συνάμα να σου μεταφέρει μέσω αυτής της διαδικασίας μια νοοτροπία αναζήτησης , ένα υπαρξιακό κίνητρο , να ψάχνεις , να ερευνάς , να αμφισβητείς , να αναρωτιέσαι...

Υστερούμε οικτρά στην ανθρωπιστική παιδεία, στην γενική μόρφωση.

Από την πρώιμη παιδική σου ηλικία μοναδικό σκοπό σου θέτουν να είσαι καλός στο σχολείο , στο πανεπιστήμιο , με απώτερο σκοπό την επαγγελματική σου αποκατάσταση , οικονομική ευμάρεια, σπίτι, γάμο, εξώγαμο(!). Δεν λέω, καλά είναι και αυτά , αλλά τι να τα κάνει κανείς άμα τα έχει θέσει σαν στόχους ζωής; Όταν κάποτε δηλαδή τα κάνεις όλα αυτά , και αράξεις στην καρέκλα του κήπου σου, χορταίνει ίσως το μάτι σου , αλλά , απ εκεί και πέρα; Τώρα δηλαδή δεν έχεις σκοπό να ζεις;

Μεγαλώνοντας στην Κύπρο, πολύ νωρίς αρχίζεις να καταλαβαίνεις το πως θα διαγραφεί το μέλλον σου. Πρέπει και συ να μπεις στο καλούπι του «σχολείο-σπουδές-γάμος-οικογένεια-παιδιά» και καθ’όλη τη διάρκεια να σιωπάς , να κοιτάς τα δικά σου να σε ενδιαφέρει ο εαυτός σου και η ανέλιξή σου. Κοιτάζοντας πίσω κάποια μέρα όμως συνειδητοποιείς ότι για να κάνεις χρήματα χάνεις την υγεία σου, και για να την ανακτήσεις τα ξοδεύεις ! Δυστυχώς ζούμε νομίζοντας πως δεν θα πεθάνουμε ποτέ, και πεθαίνουμε ξεχνώντας να ζήσουμε .

Ζούμε στην μεταπολεμική γενιά, όπου οι γονείς μας έχουν στερηθεί τα πάντα , και θέλοντας να μην τα στερηθούμε και μεις μας προσφέρουν απλόχερα τα πάντα , καλοδεχούμενα βέβαια, αλλά, το ερώτημα είναι το τί κάνουμε εγώ κι εσύ γιαυτό; Πως αξιοποιείς του απύθμενους πόρους που σου παρέχονται; Οραματίζεσαι μια νέα πιο δίκαιη κοινωνία; Θέλεις να δημιουργήσεις ; Να αφήσεις κάπου το στίγμα σου; Ξέρεις πόση κληρονομιά κουβαλάς πίσω σου;

Δεν σε νοιάζει ε; «Τούτα ούλλα εν πελλάρες » «Τούτοι ούλλοι εννα μου δώκουν να φάω; »

Μπορεί να μην σου δίνουν να φας , αλλά οι περισσότεροι σου παίρνουν και το φαΐ από το στόμα . Με την αδικαιολόγητη άγνοιά σου είσαι συνένοχος , καθόλου ενεργός σαν πολίτης , είσαι αυτό που θέλουν να είσαι και κατά το Θουκυδίδη δεν είσαι φιλήσυχος αλλά άχρηστος.

Το να επιτρέπεις να εξασφαλίζουν το μέλλον σου αυτοί που έχουν ήδη εξασφαλίσει το δικό τους σε καθιστά εξίσου υπεύθυνο. Δεν είσαι ενεργός , δεν είσαι πολίτης , είσαι κοινώς εξειδικευμένο ζώο. «...να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες...»

Μωυσής Μωυσέως