Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ας σπάσουμε τα δεσμά.. ήρθε ο καιρός!



Κατ' επέκταση η μόνο λύση είναι να σπάσουμε τα δεσμά. Τα δεσμά θα τα σπάσουμε μόνο αν κάτσουμε και σκεφτούμε λίγο ελεύθερα δούμε τι γίνεται γύρω μας στον κόσμο και όχι τον κόσμο που μας πλάθει ένα χαζοκούτι για να μας κάνει στο τέλος πιόνια του.

Όπως κάθε εκλογές έτσι και φέτος ακούμε μέρα με την μέρα τα πάντα! Επί καθημερινής βάσεως τα ΜΜΕ αναλώνουν τον χρόνο του να παρουσιάζουν υποψήφιους βουλευτές με ερωτήσεις την ημέρας.

Οι γιγαντοαφίσες γέμισαν με διάφορες φάτσες υποψηφίων στους δρόμους, οι συνθηματολογίες δίνουν και παίρνουν, κάποιοι θυμούνται την ελληνική σημαία, κάποιοι θυμούνται να είναι πατριώτες, άλλοι κατηγορούν ασύστολα και κατηγορούνται. Γενικά μέσα από αυτό το πανηγύρι λίγα μπορούμε να πάρουμε ως απλοί πολίτες. Ως απλοί άνθρωποι που προσπαθούμε είτε να σπουδάσουμε είτε να δουλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο.

Ένα κενό μέσα μας βαθιά μετά από κάθε προεκλογική "μάχη" μετά από κάθε κατηγορία ενώ ο ίδιος ο πολιτικός που κατηγορεί είναι χειρότερος και οι δηλώσεις του τον εκθέτουν περισσότερο.

Δεν θα αναλωθώ περί αυτού του θέματος, δηλαδή δεν θα μιλήσω συγκεκριμένα. Όλοι τα ξέρουμε τα ακούμε καθημερινά, εξάλλου το τι γίνεται τώρα είναι ένα τίποτα. Είναι ένα χτιστό ψέμα το οποίο το χτίζουν προεκλογικά οι πολιτικάντηδες για ρίξουν λάσπη στα μάτια του κόσμου.

Το ερώτημα που τίθεται αυτήν την στιγμή είναι γιατί ο κόσμος σιωπά. Γιατί συμβιβάζεται και μένει απαθείς ψηφίζοντας τα παραδοσιακά κόμματα;

Η απάντηση δεν είναι απλή, αλλά αν κάποιος καταλάβει περίπου τι γίνεται θα καταλάβει ότι όλα αυτά: οι κόντρες, οι αφίσες, οι δηλώσεις αυτά όλα που πονοκεφαλιάζουν τον άνθρωπο είναι χτιστά, είναι ψέμματα.

Αυτά όλα που μας πλασάρουν οι πολιτικοί μέσω των ΜΜΕ είναι για να μας κάνουν να ασχολούμαστε μόνο με την εκλογές, μόνο με αυτές. Να ξυπνούμε το πρωί και να έχουμε έννοια τις εκλογές ξεχνώντας τα προβλήματα του τόπου μας και την κοινωνίας μας. Κάνοντας μας αποχαυνωμένους λες και το πρόβλημα σήμερα είναι αν θα βγει πρώτο κόμμα ο Συναγερμός ή το ΑΚΕΛ. Λες ότι αν ψηφίσουμε κάποιο κόμμα θα αλλάξει κάτι στο σύστημα.

Ένα εργαλείο για αυτήν την αποχαύνωση είναι η τηλεόραση στην οποία είμαστε απλά δέχτες και τίποτε άλλο. Απλά δεχόμαστε ότι δείχνει γιατί πολύ απλά δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε τι μας δείχνει. Είναι τόσο απλό μα τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε.

Αντιθέτως, διαβάζοντας μια εφημερίδα, μια ιστοσελίδα με νέα, μπορούμε και να σκεφτούμε μπορούμε πιο μετά να διαβάσουμε για να χαλαρώσουμε, να δημιουργήσουμε μια ελεύθερη γνώμη για τα πράγματα που συμβαίνουν. ΑΚΟΜΗ και μια εφημερίδα να κάνει προπαγάνδα είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε και αυτό οφείλεται στο ότι διαβάζουμε και σκεφτόμαστε. Με την τηλεόραση βλέπουμε και αποδεχόμαστε.

Αυτό είναι όλο το παιχνίδι που παίζεται γύρω μας και πρέπει να το καταλάβουμε καλά. Τους συμφέρει αυτό το παιχνίδι γιατί έτσι θα κανονίζουν τους δικούς τους, θα έχουνε την καρεκλίτσα τους και τα λεφτά τους, θα μπορούν να λεν την άποψη τους για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες και η ιστορία συνεχίζεται, το ίδιο σκηνικό κάθε χρονιά που έχουμε εκλογές.

Τι θα αλλάξει όμως το πολιτικό μας σύστημα τελικά; Ποιος μπορεί να του δώσει γροθιά και να ξυπνήσει μια νέα επανάσταση που θα θεμελιώνει γερές βάσεις προς την Άμεση Δημοκρατία. Γιατί τελικά το πρόβλημα είναι αυτό!

Όσο δίνονται εξουσίες σε λίγα άτομα τόσο πιο εκμεταλλευτές μπορούν να γίνουν, μπορούν να εξαγοραστούν, μπορούν να λειτουργήσουν για το συμφέρον τους και μόνον και να αγνοήσουν τον λαό. Πιστεύω ότι σήμερα αυτό συμβαίνει, γι αυτό είμαστε σε αυτήν την άθλια κατάσταση.

Μια Άμεση Δημοκρατία θα μας σώσει και εξηγώ. Όσο πιο πολλή εξουσία δίνεται στον λαό για το μέλλον ΤΟΥ τόσο πιο πολύ ο λαός θα ασχοληθεί, τόσο πιο πολύ θα ξέρει τι του γίνεται και θα "υποχρεωθεί" πλέον να ασχοληθεί με τα κοινά. Γιατί όσο άλλοι αποφασίζουν για το μέλλον του, και ο λαός βλέπει ότι δήθεν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, τόσο η κατάσταση θα χειροτερέψει.

Ενώ με ένα μοντέλο Άμεσης Δημοκρατίας πλέον ο λαός μπορεί να ασκήσει πίεση στον κάθε πολιτικό που εξάλλου δεν θα έχει και πολλή εξουσία, αλλά ο λαός θα είναι αυτός που θα την κατέχει.

Στην Ελβετία ακολουθείται ένα περίπλοκο αλλά πολύ καλό σύστημα! Οι πολιτικοί - βουλευτές έχουν και δουλειές - εργασίες και πρέπει να δουλέψουν στην "δεύτερη" τους δουλειά για να βγάλουν τα προς το ζην. Επίσης, με 50 000 υπογραφές ο λαός μπορεί να αναιρέσει νόμους της χώρας!
Αυτό κι αν είναι δημοκρατία!

Αυτά είναι δύο απλά συστατικά που φέρουν ένα είδος άμεσης δημοκρατίας η οποία δουλεύει και καλά μάλιστα. Η Ελβετία είναι τόσο αναπτυγμένη χώρα (βέβαια όχι μόνο λόγο του πολιτεύματος της) που δεν έχει καν ανάγκη την Ε.Ε.

Οι πολιτικοί μας σήμερα παίρνουν καλούς μισθούς και από την βουλή και από το κόμμα. Επίσης και οι υψηλοί αξιωματούχοι το ίδιο. Ένας πολιτικός η δουλειά του είναι τάχα πολιτικός. Δηλαδή; Βγαίνει στη τηλεόραση αραδιάζει κατηγορίες και μετά σιωπά. Και έπειτα ξανά η ίδια ιστορία. Λες και η δουλειά του πολιτικού είναι να κατηγορεί τους άλλους πολιτικούς.

Άποψη μου είναι ότι όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το σύστημα. Αυτό γιατί για να υπάρξουν προβλήματα σε ένα κράτος συνήθως υπάρχει διαφθορά, εκμετάλλευση και όλα τα σκάνδαλα που ακούμε ή όχι καθημερινά.

Κατ' επέκταση η μόνο λύση είναι να σπάσουμε τα δεσμά. Τα δεσμά θα τα σπάσουμε μόνο αν κάτσουμε και σκεφτούμε λίγο ελεύθερα, δούμε τι γίνεται γύρω μας στον κόσμο και όχι τον κόσμο που μας πλάθει ένα χαζοκούτι για να μας κάνει στο τέλος πιόνια του.
Η Αντίσταση πρέπει να είναι λαϊκή, δυναμική, με επιχειρήματα χωρίς φανατισμούς για να μπορέσει να ασκηθεί επιτέλους πίεση στο κομματικό κατεστημένο.

Οι εκλογές ΠΟΤΕ δεν έφεραν σωτηρία σε κανένα τόπο απλά συντηρούσαν το υφιστάμενο σύστημα είτε αυτό ήταν καλό είτε κακό. Οι επαναστάσεις πάντα έφερναν αλλαγές. Γι αυτό και μεις για τον τόπο μας παρά να κατακρίνουμε και να βρίζουμε τους πολιτικούς για τις αρλούμπες που μας αραδιάζουν επί καθημερινής βάσεως, ας πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας κι ας αντισταθούμε.

Κάθε ελεύθερος πολίτης, μία πέτρα για να σπάσει το κατεστημένο, για να σπάσουμε τα δεσμά μας από το παραμύθι που μας θέλουν να ζούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου