Μετά τις εκλογές τι;

Πιο κάτω δεν θα κάτσω να αναλύσω ποιος κέρδισε τι ποσοστό, ποιος έχασε ποιος νίκησε και τις ίδιες αηδίες που ακούμε από τα ραδιόφωνα συνεχώς μετά τις εκλογές. Δεν θα αναλύσω βέβαια, το ποιος ενδέχεται να προεδρεύσει της βουλής καθώς αυτό θα ήταν για τον λαό μια άχρηστη πληροφορία που του γυροφέρνουν καθημερινά τα ΜΜΕ.

Το μόνο που θα αναλύσω κάπως είναι αυτό που λέγαμε πάντα, είτε από αυτό το μπλοκ είτε από άλλα "μέτωπα". (Και τα "μέτωπα" εντός εισαγωγικών γιατί αγώνας δεν είναι να κάθεται κάποιος μπροστά από ένα υπολογιστή μόνο).

Πως καταντήσαμε πραγματικά το ΔΗΣΑΚΕΛ να είναι πρώτο και να έχει και αύξηση στις έδρες. Πως καταντήσαμε να εκλέγονται βουλευτές προπονητές ή παρουσιάστριες. Τα ζητήματα που αναφέρω δεν πάει να πει ότι είμαι αντιδημοκρατικός με την εικασία ότι τάχα ο λαός τους ψήφισε άρα τι ζόρι τραβάω εγώ. Το ζήτημα είναι ΓΙΑΤΙ ο λαός ψήφισε αυτούς που ψήφισε.

Όλοι ψάχνουν να βρουν γιατί είχαμε τόση πολλή αποχή, τόσο κακό. Όλοι οι πολιτικάντηδες και μη το ψάχνουν. Άλλοι λένε ότι η αποχή έδωσε την δυνατότητα να πάρει πρωτιά ο διπολισμός, άλλοι λένε ότι δεν είναι καλή η πολιτική στην Κύπρο κτλ κτλ.

Βεβαίως και δεν είναι καλή η πολιτική στην Κύπρο αλλά αν δεν ήταν καλή δεν σημαίνει δεν θα ψήφιζαν όσοι δεν ψήφισαν. Αντιθέτως, δεν θα τους ψήφιζαν αυτούς που ασκούν κακή πολιτική αλλά θα ενίσχυαν είτε το λευκό είτε άκυρο, είτε τα κόμματα τα μικρά τα οποία δεν είναι αρκετά ελεγχόμενα ακόμη.

Κατ' επέκταση το πρόβλημα και πάλι δεν είναι ότι έχουμε σάπια πολιτική στην Κύπρο. Το πρόβλημα πρέπει να κτυπηθεί στην ρίζα του κακού. Πρέπει να καταλάβουν όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες ότι το σύστημα δεν βοηθά τον λαό να πολιτικοποιηθεί.

Από που ως που εξαναγκάζεις κάποιο πολίτη να ψηφίσει κόμμα και όχι άτομα για εκπροσώπους του; Από που ως που αφήνεις τον λαό στο περιθώριο για μεγάλα ζητήματα όπως Αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, όπως είσοδος στην Ε.Ε. ή ακόμη και η είσοδος μας στο Ευρώ. Δεν θα πω αν είμαι υπέρ ή κατά αυτών των ζητημάτων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το ζήτημα είναι κατά πόσον οι αποφάσεις της βουλής την δεδομένη στιγμή εκπροσωπούσαν τον λαό.

Αυτά οι "δημοκράτες" βολευτές δεν τα λαμβάνουν υπόψιν αφήνοντας τον λαό στο περιθώριο, απολιτικοποίητο, και μετά περιμένουν να έρθει και να τους ψηφίσει και από πάνω.

Ο λαός δεν θα έπρεπε κάθε 5 χρόνια να αποφασίζει, ποιος θα τον εκπροσωπεί δήθεν, αλλά συνεχώς να ήταν ενεργός στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το μέλλον του.

Καλή όμως η κρίση απέναντι στο σύστημα αλλά θα πρέπει να προτείνουμε και κάποιες αλλαγές στις οποίες μπορεί η κατάσταση να βελτιωθεί. Και βέβαια υπάρχει διέξοδος. Η εμπλοκή του λαού στα κοινά είναι μονόδρομος για την ακμή της δημοκρατίας και πρέπει να παλέψει ο λαός για αυτό του το δικαίωμα.

Η ψήφος μας, όσοι ψηφίσαμε, δεν κάνει πραγματικά τίποτα στην βελτίωση του συστήματος, αντιθέτως ίσως το συντηρεί αλλά πιστεύω ότι και η αποχή το ίδιο.

Αυτό σημαίνει ότι με την ψήφο μας δεν αλλάζει το σύστημα που κρατά τον πολίτη μακριά από την διακυβέρνηση του τόπου του και κατ' επέκταση αδιάφορο.

Πιστεύω ότι με αντίδραση μεγάλης μάζας του λαού ίσως ασκηθούν πιέσεις προς το σύστημα να αλλάξει οργανώνοντας παράλληλα ένα λαϊκό μαζικό κίνημα για την δημοκρατία και το Έθνος. Πρώτα όμως προέχει η διαφώτιση για να πειστεί ο λαός και να καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται πίσω του.

Οι πολιτικοί δεν έχουν καμιά διάθεση να αλλάξουν το σύστημα καθώς τους βολεύει. Τους βολεύει να αποφασίζουν τα κόμματα τους, τους βολεύει με τον μισθό τους, τους βολεύει με τις συντάξεις τους, τους βολεύει που εκλέγονται.

Τελειώνοντας, όπως είπα και πιο πάνω για να σπάσει το κατεστημένο πρέπει να υπάρξει γροθιά σ' αυτό από τον λαό, μόνο έτσι θα ασκηθούν οι απαραίτητες πιέσεις για να αναγκαστούν οι πολιτικάντηδες να συνεφέρουν τα μυαλά τους, και αναγκαστεί το σύστημα να αλλάξει.

Όλοι μαζί για αντίσταση στο σύστημα, όλοι μαζί για μια πραγματική δημοκρατία από τον λαό για το λαό.