Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Η απομάκρυνση της πολιτικής μας ηγεσίας από το αίτημα της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης



Πρόκειται για ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο πρέπει να μας ταλανίζει όλους και να μας προβληματίζει. Το κυπριακό ζήτημα δεν πρέπει να το βλέπουμε ως ζήτημα που πρέπεει να επιφέρει συμβιβασμούς για τον τόπο μας. Πρέπει να το βλέπουμε ως ζήτημα μακροχρόνιο, δηλαδή πρέπει να διεκδικούμε λύσεις που θα εξασφαλίζουν την Λευτεριά της Κύπρου και το αίτημα του Λαού της για το μέλλον αυτής. Πρέπει να βλέπουμε και να προσέχουμε το μέλλον της διατήρησης του ελληνισμού της Κύπρου.

Σήμερα δυστυχώς (και πιο έντονα μετά της εισβολή του '74) οι Κύπριοι ξέχασαν το αίτημα της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης και προσκολλήθηκαν προς το κυπριακό κράτος, το δοτό αυτό έκτρωμα που ευθύνεται για τα αποτελέσματα της εισβολής. Αυτό λόγο του ότι κάποιοι ταύτισαν και προώθησαν, με προπαγάνδα όπως ξέρουν αυτοί, το αίτημα της Ένωσης με το πραξικόπημα ή το αίτημα της Ένωσης με ανθρώπους και ιδεολογίες. Με αυτό τον τρόπο κατάφεραν σιγά - σιγά να φτάσουμε στην κατάσταση που είμαστε σήμερα και μέρα με την μέρα η ελληνική συνείδηση του Κυπρίου να χάνεται και να αποχαυνώνεται. 

Τελικά ο λόγος που σήμερα βλέπουμε φαινόμενα ανθελληνικά (για παράδειγμα Έλληνες της Κύπρου να μην παραδέχονται ότι είναι Έλληνες, ο Έλληνας πρόεδρος της Κ.Δ. να λέει ότι είμαστε πιο κοντά στους Σύριους παρά στους Έλληνες κ.ο.κ.) είναι και η απαξίωση της λύσης της Ένωσης από το ΄60 που υπογράφτηκε το άθλιο σύνταγμα του '60 μέχρι των σημερινών άθλιων παραχωρήσεων μας στο κυπριακό. Για αυτό βέβαια φταίνε οι ηγέτες της Κύπρου οι οποίοι χωρίς την έγκριση του λαού (δικτατορικά δηλαδή) αποφάσισαν για αυτόν χωρίς αυτόν.

Ένας ηγέτης ο οποίος αγνόησε το αίτημα της αυτοδιάθεσης είναι ο ίδιος ο Μακάριος ο Τρίτος ο οποίος είχε το σύνδρομο του Κύπριου πολιτικάντη. Το βασικό χαρακτηριστικό του Κύπριου πολιτικάντη είναι οι συγχυστηκές δηλώσεις, οι δηλώσεις σε ίδιες χρονικές περιόδους οι οποίες αντικρούονται μεταξύ τους. Ένα απλό παράδειγμα είναι η δήλωση του Μακαρίου σε εφημερίδα (κατά την διάρκεια που παλληκάρια πέθαιναν για την Ένωση) ότι μπορεί να δεχθεί λύση ανεξαρτησίας. Παρόλα ταύτα μετά την "ανεξαρτησία" ο Μακάριος δήλωνε ότι ήταν υπέρ της Ένωσης και ότι αυτός είναι ο τελικός σκοπός και στόχος.

Σε συνδυασμό λοιπόν με την άγνοια του Γρίβα σχετικά με το τι είχε υπογράψει ο Μακάριος, ο Μακάριος εκλέγεται από τον Λαό στις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εδώ πρέπει να παραδεχθούμε ότι ευθύνη είχε και ο Γρίβας ο οποίος είχε πλήρη εμπιστοσύνη στον Μακάριο (καθώς ήτο και ο πολιτικός ηγέτης του κυπριακού Αγώνος).

Ο πρώτος, λοιπόν, που αγνόησε του αίτημα της αυτοδιάθεσης ήταν ο ίδιος ο Μακάριος ο Τρίτος και αυτό δεν το εξάγουμε από τις δηλώσεις του ιδίου αλλά από τις πράξεις του. Ο Μακάριος παρ όλες τις πιέσεις που δεχόταν από τον Γρίβα και τους Ενωτικούς δεν διέπραττε δημοψήφισμα αγνοώντας την εντολή του Λαού και την άποψη του για το πλέον μείζον ζήτημα του τόπου του. Ένωση ή ανεξάρτητο κράτος; Αν αποδεχθούμε ότι το σύνταγμα του '60 ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τουρκανταρσία, την προώθηση της διχοτόμησης από τους Τούρκους και γενικά της εκρηκτικής κατάστασης στο νησί μπορούμε να αποδεχθούμε ότι μεγάλη ευθύνη είχε ο Μακάριο ο οποίος γνωρίζοντας τις πρόνοιες του υπόγραψε το εν λόγο σύνταγμα το οποίο ουσιαστικά ενταφίαζε τα όνειρα των Κυπρίων για Εθνική Σωτηρία.

Αυτό όμως δεν ήταν το μεγάλο πρόβλημα. Η κατάσταση σε κάποια φάση θα υποχωρούσε. Το ζήτημα ήταν αν μια λύση ανεξαρτησία στο νησί θα διατηρούσε τον ελληνισμό της Κύπρου (ο οποίος ζούσε για αιώνες σ' αυτό το νησί) για τους επόμενους αιώνες. Αυτό δυστυχώς δεν ένοιαζε τον Μακάριο (απ' ότι φαίνεται). Κι όμως ενώ το '68, όταν ο Μακάριος άλλαξε στάση στο κυπριακό και επίσημα από Ένωση σε ανεξαρτησία, όλοι οι Κύπριοι ήταν Εθνικά ευαισθητοποιημένοι. Τουλάχιστον, όλος ο Λαός αποδεχόταν την ελληνικότητα του και ήταν έτοιμος να αγωνιστεί για τον ευρύτερο ελληνισμό. Ένα τρανό παράδειγμα είναι η οργάνωση αντιχουντικού αγώνα που έγινε στην Κύπρο ακριβώς μετά την 21η Απριλίου του '67 (που έγινε κυρίως από άτομα που πρόσκεινταν στον Μακάριο). Αυτό είναι μια ένδειξη ότι υπήρχε το Εθνικό αίσθημα και η αλληλεγγύη. 

Ο Μακάριος και γενικά οι ανεξαρτησιακοί δεν πρόβλεψαν δυστυχώς την κατάσταση που έχουμε σήμερα. Δηλαδή η προώθηση του νεο-κυπρισμού από όλους του κύκλους και οι προσπάθειες αφελληνισμού μας. Το γεγονός ότι η σημαία μας θα είναι τώρα και να πάει της κυπριακής δημοκρατίας προξενεί προβλήματα και σύγχυση σοβαρή για την νέα γενιά η οποία θα γενιόταν πλέον όχι στην Ελλάδα αλλά σε ένα κυπριακό κράτος αποσχισμένο από τον Εθνικό Κορμό. Αυτό είναι ένα παράδειγμα απλό το οποίο όμως είναι σοβαρό στις μέρες μας. Πολλές φορές στην καθημερινότητα μας θα ακούμε από διάφορους τον διαχωρισμό μεταξύ "Καλαμαράδων και Κυπραίων" και "εμείς και εκείνοι" κ.ο.κ.

Ευθύνη λοιπόν για την σημερινή ανθελληνική κατάσταση στην νήσο, τόσο σε επίπεδο παιδείας όσο και σε πολιτικό επίπεδο ευθύνεται η απομάκρυνση της πολιτικής μας από την πολιτική θέση της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης. Τους καρπούς της ούτω καλούμενης ανεξαρτησίας τους βλέπουμε σήμερα. Ο Χριστόφιας ελεύθερα βγαίνει και λέει ότι θέλει, ο Αναστασιάδης αμφισβητεί την ελληνικότητα της Κύπρου και παρουσιάζεται φανατικός οπαδός του εκτουρκισμού της, πολλής κόσμος θεωρεί τους Ελλαδίτες αδελφούς μας άλλη "ράτσα", αμφισβήτηση της ελληνικής μα γλώσσας, της καταγωγής μας, υποστολή ελληνικών σημαιών από κυβερνητικά κτήρια (και προσφάτως από το ΡΙΚ) και άλλα πολλά τα οποία ο μέσος πατριώτης τα γνωρίζει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι μαζί οι Ενωτικοί δημοκρατικοί (δημοκρατικοί πραγματικά κι όχι με την σημερινή άθλια έννοια της δημοκρατίας) να κρατήσουμε ζωντανή την Φλόγα της Ένωσης. Γιατί μόνο αυτό είναι το μέσο, είναι ο τρόπος που θα διατηρηθεί ο ελληνισμός της Κύπρου. Με σημαίες της κυπριακής δημοκρατίας και με συνθήματα όπως "KIBRIS’TA BARIŞ ENGELLENEMEZ" η Κύπρος μας θα ενταφιαστεί για τα καλά και ο ελληνισμός αυτής θα ξεχαστεί εις τους αιώνες. Η Ένωση δεν είναι ούτε δικτατορικό αίτημα, ούτε "φασιστικό" ούτε ακραίο-εθνικιστικό, είναι απόλυτα δημοκρατικό αίτημα γιατί με την Ένωση πήγαινε πάντα η αυτοδιάθεση. Είναι το πιο δημοκρατικό αίτημα στα βάθη των αιώνων που εκφράστηκε από τους Κυπρίου με δημοψηφίσματα. Αυτό το δημοκρατικό μέσο της Άμεσης Δημοκρατίας το οποίο οι ""δημοκρατικοί"" πολιτικάντηδες αγνοούν, θέλουν να αγνοούν γιατί απλά δεν τους συμφέρει. Αυτοδιάθεση - Ένωση λοιπόν και ας αφήσουμε τους δικτατορικούς να μας λένε "φασίστες" και ας συνεχίσουμε τον δημοκρατικό αγώνα μας που πηγάζει από το αίμα των ηρώων μας, από τα αμούστακα παιδιά που πήγαιναν στην κρεμάλα με ένα χαμόγελο στο στόμα. 

Για εμάς αυτά είναι τα ινδάλματα μας αυτοί που έδωσαν την ίδια τους την ζωή για τούτο που πιστεύουμε, για τους άλλους είναι οι γραβατωμένοι και οι ρασοφόροι που υπέγραφαν χωρίς να ρωτήσουν κανένα. Για αυτό τον λόγο η ιδέα της Ένωσης θα μείνει εις τους αιώνας, ενώ οι άλλες ανθενωτικές ιδέες θα οδεύουν προς τον όλεθρο και τον εκτουρκισμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου