Οι χουντολάγνοι της 21ης Απριλίου

Εξώφυλλο από τον χουντικό "Στόχο" για την επέτειο της 21ης Απριλίου

 Όλοι γινόμαστε μάρτυρες εν έτη 2012 της αναφοράς εκ μέρους των πολιτών αλλά κυρίως εβδομαδιαίων εφημερίδων στην 21η Απριλίου. Όταν έγινε του χουντικό πραξικόπημα και όταν στρατιωτική κυβέρνηση ανάλαβε την χώρα. 

 Το φαινόμενο "νοσταλγίας" της χούντας είναι διαδεδομένο κυρίως στις μέρες μας που τα συστήματα "δημοκρατίας" αποτυγχάνουν και καταντούν να σκοτώνουν ουσιαστικά τον λαό χωρίς κανένας να τιμωρείται. Δυστυχώς εν έτη 2012 δεν υπάρχουν μόνο οργανωμένοι νοσταλγοί της χούντας και του δικτάτορα Παπαδόπουλου (είτε από οργανώσεις ή εφημερίδες) αλλά και από τον ίδιο τον εξοργισμένο λαό ο οποίος τα βάζει με την μεταπολίτευση (και καλά κάνει βέβαια).

 Κατ' επέκταση εκτός από τα καθιερωμένα εξώφυλλα που βλέπουμε κάθε 21η Απριλίου από φυλλάδες, νοσταλγούς του στρατιωτικού καθεστώτος, παρατηρούμε και ένα σοβαρό μέρος του λαού να νοσταλγεί πραγματικά εκείνες τις μέρες. Αυτό το φαινόμενο παρόλο που είναι θλιβερό, εντούτοις θα πρέπει να εξεταστεί με σοβαρότητα και δεν θα πρέπει να εξεταστεί βάσει των πεποιθήσεων του κάθε πολιτικάντη της μεταπολίτευσης όπως π.χ. ένα σύγχρονο ανθέλληνα αριστερό. Θα πρέπει να εξεταστεί βάσει των ελεύθερων πεποιθήσεων και ιδεών που πρέπει να διακατέχεται ένας Έλληνας ο οποίος πιστεύει στον ελληνικό Λαό, στην πραγματική δημοκρατία και στην Ελλάδα.

 Το φαινόμενο αυτό ξεκινά κυρίως από αντίδραση, ή μάλλον καλύτερα ο κόσμος βλέπει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα είναι χειρότερη από τις εποχές της δικτατορίας. Οι λόγοι είναι πολύ απλοί.

 Ναι μεν στην δικτατορία καταπατούνταν βασικές ανθρώπινες ελευθερίες, ναι μεν βασάνιζαν αντιφρονούντες κ.ο.κ. παρόλα ταύτα ο Έλληνας πολίτης τουλάχιστον ζούσε σε κατάσταση ασφάλειας. Δηλαδή, δεν φοβόταν να βγει από το σπίτι του μήπως και τον δείρουν ή τον σκοτώσουν για 20 ευρώ. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό να το δει κάποιος. Επίσης, παρόμοια κατάσταση υπήρχε και με τις δουλειές, με τα έργα (δρόμοι κτλ) αλλά και στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας. 

 Μέσα στην απόγνωση του ο μέσος Έλληνας ίσως το βλέπει αυτό. Μερικές φορές ακούω συνέλληνες μου εν Ελλάδι να μου λένε ότι "ο Έλληνας θέλει Χούντα". Παρόλα ταύτα θεωρώ ότι ο Έλληνας θέλει δημοκρατία γιατί σ' αυτή την φάση που βρισκόμαστε υπάρχει μια χειρότερη χούντα απ' αυτή του Παπαδόπουλου. Μπορεί σε αυτή τη Χούντα να υπάρχει ελευθερία της άποψης αλλά σε κάποιες περιοχές δεν υπάρχει καθόλου ελευθερία διακίνησης. Μάλιστα η διακίνηση κάποιες φορές σκοτώνει, σ' αυτή την νέα χούντα που κυριαρχεί στην Ελλάδα.

 Σκοπός του άρθρου δεν είναι να πω πως καλύτερα να είχαμε μια Χούντα παρά τώρα, αλλά πρέπει να δούμε όλοι και να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο Χούντων (δηλαδή σημερινή και του '67) αλλά έχουμε να αγωνιστούμε για την πραγματική ελευθερία, άμεση δημοκρατία και την κατάργηση της διαφθοράς. 

 Η χούντα κακά τα ψέμματα προξένησε αρκετά προβλήματα στον ελληνισμό. Ένα απλό και σημαντικό παράδειγμα είναι σχετικά με την υπόθεση της Κύπρου όπου ο Παπαδόπουλος (ο δικτάτορας χειρίστηκε πολύ άσχημα κάποιες καταστάσεις όσον αφορά την Κύπρο. Ένα απλό παράδειγμα είναι με την υπόθεση της Κοφίνου όπου "αναγκάστηκε" η "πατριωτική" Χούντα να λάβει υπόψιν τις απειλές της Τουρκίας και να αποσύρει την Μεραρχία και να ζητήσει την αποχώρηση του Γρίβα από το νησί, όπως κι έγινε. Υπάρχει δε ένα περιστατικό σε αυτή την φάση όταν ένας αξιωματικός αρνήθηκε να αποχωρήσει από την ελληνική μας νήσο δικάστηκε σε στρατιωδικίο από την "πατριωτική" χούντα για άρνηση εκτέλεση διαταγής.

 Το γεγονός δε ότι βασάνιζε κόσμο αθώο είναι ακόμη ένα καταδικαστέο γεγονός που πολλοί δυστυχώς δεν το λαμβάνουν υπόψιν. Αρκεί απλά να ρίξουμε μια ματιά στο βίντεο που ακολουθεί και να δούμε τι έχουν προξενήσει στον συγκεκριμένο άνθρωπο οι αμετανόητοι χουντικοί.

 Γενικώς, θεωρώ αδικαιολόγητους όσοι σήμερα επικαλούνται την χούντα του Παπαδοπούλου (πόσο μάλλον του Ιωαννίδη που δεν γίνεται ακόμη κάποια αναφορά) γιατί δεν λαμβάνουν υπόψιν τα πλήγματα που είχε η Χούντα στο Έθνος και στον Λαό. Είναι αισχρό κάποιοι να αναφέρουν μόνο το ένα μέρος της αλήθειας και να παραπλανούν τον λαό . Αυτό βέβαια ευθύνεται και η έλλειψη γνώσης και μελέτης από πλευράς του λαού όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις που οι πολιτικάντηδες παραπλανούν. 

 Άρα λοιπόν θα πρέπει να καλλιεργηθεί ξ κουλτούρα της μελέτης και της αμφιβολίας για τα πάντα, για να δημιουργηθεί μια πιο κρητική σκέψη σε όλα τα επίπεδα για όλα τα ζητήματα. Πρέπει επίσης, η απόψεις να υποβάλλονται, από τον καθένα μας, με πλήρη γνώση του ζητήματος που καταθέτουμε έτσι ώστε να είμαστε και μεις οι ίδιοι πεπεισμένοι ότι αυτό που στηρίζουμε έχει βάση και είναι αληθές. Με συνθηματολογίες και με απόψεις τρίτων θεωρώ ότι κάποιος είναι εύκολο να βρίσκεται σε πλάνη.

 Τελειώνοντας, θεωρώ ότι για να πάρει κάποιος όσον αφορά την Χούντα θα πρέπει να μελετήσει καλά την ιστορία. Όπως είναι γνωστόν, και το αγνοούν πολλοί αυτό είτε αριστεροί είτε "ακροδεξιοί", ο Γεώργιος Γρίβας ήταν σε διαρκή ρήξη με το καθεστώς της Χούντας. Τόσο λόγο θέσεων της για το κυπριακό ζήτημα, όσο και τον τρόπο των ενεργειών της. Αν κάποιος μελετήσει τις προθέσεις του Γρίβα θα δει ξεκάθαρα ότι εναντιωνόταν καθαρά την χούντα και ήταν ένας από τους στόχους του, να την καταρρίψει. Εξάλλου είναι γεγονός ότι δημιούργησε και παραστρατιωτικές ομάδες εναντίον αυτού του καθεστώτος. Πως μπορούν οι νεο-εθνικιστές να επικαλούνται τον Γρίβα και συνάμα τον δικτάτορα Παπαδόπουλο είναι ένα μεγάλο ερώτημα το οποίο θα πρέπει να το απαντήσουν πρώτα οι ίδιοι.

Τα βασανιστήρια του ηρωικού ταγματάρχη από τους χουντικούς δικτάτορες.