Εκδίκηση. Άραγε χρειάζεται;

Πολλές φορές κάποιοι μπαίνουν στην διαδικασία να σκέφτονται άραγε αν είναι σωστή η προσέγγιση της εκδίκησης όσον αφορά την αντιμετώπιση που θα πρέπει να έχει ο Έλληνας απέναντι στους διώκτες του και σφαγείς του. Γενικώς πάντως το ζήτημα της εκδίκησης υπάρχει μόνο σε συνθηματολογίες αλλά και στο πίσω μέρος του μυαλού κάποιων ανθρώπων. Συνήθως συνδέεται με το μίσος και τον φανατισμό και η εκδίκηση είναι σαφώς ένα φυσικό επόμενο αυτών των δύο. Γενικότερα όμως, εξετάζοντας αυτή την έννοια μπορούμε να πούμε ότι είναι εντελώς λανθασμένη και ότι βγαίνει εκτός των στόχων που πρέπει να έχει ένας Έλληνας που ΔΕΝ ξεχνά!

Εκδίκησή: Μια έννοια η οποία πάει να πει ότι αν κάποιος σου κάνει κάτι θα πρέπει να του κάνεις και συ κάτι, ότιδήποτε για να εκδικηθείς, για τον δικό σου εγωισμό ουσιαστικά και για να δείξεις ακριβώς, ότι "δεν μένεις από κάτω". Η έννοια χρησιμοποιείται σε συνθήματα όπως για παράδειγμα "Τούρκοι δεν ξεχνώ, θα εκδικηθώ για το χαμένο αίμα το κάθε μου χωριό" και σε πολλές άλλες περιπτώσεις "..δίψα για εκδίκηση" κτλ. Το θέμα όμως είναι ότι δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η εκδίκηση, αλλά η λύτρωση, η λύτρωση ακριβώς της Πατρίδας μας, η Απελευθέρωση. 

Η εκδίκηση ΔΕΝ προυποθέτει απελευθέρωση αλλά αντίποινα κυρίως. Εκδίκηση συνεπώς δεν προυποθέτει αντίσταση και ανάκτηση εδαφών αλλά αντίποινα και κατάληψη ίσως άλλων εδαφών. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι θα παραθέσουμε ένα παράδειγμα. 

Οι Τούρκοι, όπως είναι γνωστόν, μας κατέχουν ένα τμήμα του νησιού μας παράνομα με την βάρβαρη εισβολή του 1974. Η εκδίκηση μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους όπως για παράδειγμα με την προσπάθεια κατάληψης "τούρκικής" περιοχής στην Μικρά Ασία, σφαγές γυναικοπαίδων, λεηλασίες και γενική κατάληψη του χώρου. Αυτό είναι μια εκδίκηση όμως δεν απελευθερώνεις την μισή σου πατρίδα που σου την κρατούν με την βία οι Τούρκοι παρά μόνο καταφέρνεις να εκδικηθείς! 

Αντιθέτως, με την αντικατάσταση της λέξης Απελευθέρωση (σε συνθηματολογίες και κυρίως στις απόψεις μας και τις ιδέες μας) καταφέρνουμε να στοχεύουμε στον ΕΝΑ και μοναδικό στόχο: Την Λευτεριά της κατεχόμενης μας γης. Αυτό είναι το μήνυμα και αυτό θα πρέπει να προωθήται πάντου. Σε καμιά περίπτωση η εκδίκηση η οποία είναι μια πιο ευρεία έννοια και η οποία μπορεί κάποιος να υποθέσει διάφορα σενάρια εφαρμογής της.

Προτάσσουμε λοιπόν την Απελευθέρωση ως βασικό στόχο και καμιά εκδίκηση. Εξάλλου το μόνο που θα πρέπει να θέλουμε ως Πατριώτες είναι την απελευθέρωση της νήσου μας από τον τούρκικο ζυγό και την επιστροφή των προσφύγων μας στα σπίτια τους. Τα δίκαια αυτού του τόπου πρέπει να προωθηθούν και όχι το μίσος και η απέχθεια τα όποια πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι φυσιολογικά αισθήματα. 

Τελειώνοντας, θα θέλαμε να προτείνουμε προς τις οργανώσεις (αυτόνομες παρατάξεις) να αρχίσουν να χρησιμοποιούν (τουλάχιστον στην συνθηματολογία τους) το ΘΑ ΛΕΥΤΕΡΩΘΩ, τονίζοντας έτσι την ανάγκη απελευθέρωσης και διαφωτίζοντας και κατατοπίζοντας τους συμπατριώτες μας πιο δυναμικά! Προτάσσουμε λοιπόν τον αγώνα μας για μια Κύπρο Ελεύθερη για πάντα Ελληνική ο οποίος θα τελειώσει μόνο όταν και το τελευταίο εκατοστό γης παραμείνει ελληνικό και ελεύθερο εις τους αιώνες.