Εθνική Αντίσταση - Λαϊκή κυριαρχία.

Οι συναντήσεις που γίνονται κάθε βράδυ στο προεδρικό έχουν να δώσουν το δικό τους στίγμα στην καθημερινότητα του Έλληνα της Κύπρου.

Ξεφεύγοντας από την καθημερινότητα μας, συζητώντας με άλλους συμπατριώτες, ανταλλάζοντας απόψεις και στο τέλος να παίρνονται και κάποιες αποφάσεις αυτά όλα μπορούν να δώσουν αισιόδοξα μηνύματα για την ζύμωση και πολιτικοποίηση του κόσμου. Θεωρώ σημαντικό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο ο λαός να βγαίνει στους δρόμους για ένα κοινό σκοπό, την παραίτηση της κυβέρνησης και την απόδοση ευθυνών. Παράλληλα γεννιέται και το αίσθημα πλέον στον λαό ότι και μόνος του ίσως καταφέρει να ρίξει την εξουσία ή να κάνει αυτός επιτέλους τι θέλει. ‎

"Οι φορείς της εκτελεστικής εξουσίας δεν είναι αφέντες του λαού, μα υπάλληλοί του. Ο λαός πρέπει να μπορεί να τους διορίζει και να τους απολύει όποτε θέλει. Δεν υπάρχει θέμα να συμβληθούν με το λαό, πρέπει να τον υπακούσουν." Jean-Jacques Rousseau

Αυτά είπε ο Rousseau στο "κοινωνικό του συμβόλαιο" και αυτή ίσως πρέπει να είναι και η αρχή της δημοκρατίας κατά την άποψη μου. Αυτό πρέπει όμως να κερδηθεί από τον λαό με μια επανάσταση. Ο πολιτικάντης σε καμιά περίπτωση δεν θα ζητήσει από το σύστημα που συντηρεί το πιο πάνω γιατί απλά δεν του συμφέρει.

Με ένα σύστημα το οποίο θα δίνει δυνατότητα στον λαό, όποτε αυτός θελήσει, την ετυμηγορία του, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πιο καλύτερα καθώς κάθε πολιτικάντης που θα ήτο στην εξουσία τουλάχιστον θα έτρεμε μόνο και μόνο από την λαϊκή κρίση.

Αυτό σήμερα δεν συμβαίνει και ειδικά σήμερα σε μια περίοδο κρίσης, και ιδίως μετά από τις 11 Ιουλίου, φαίνεται ξεκάθαρα ότι το σάπιο σύστημα δεν μπορεί να πέσει απλά με την ετυμηγορία του λαού γιατί πολύ απλά δεν τον αφήνει.

Θεωρώ καθήκον μας όσων ανθρώπων μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το πιο πάνω να ωθήσουμε τα πράγματα προς μια νέα αντίσταση για να μπορέσουν έτσι να αλλάξουν τα πράγματα. Μόνο με την λαική οργή και κατακραυγή μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν και όχι από τις πολιτικάντικες δηλώσεις της δήθεν αντιπολίτευσης.

Μόνη σωτηρία είναι ο λαός και μόνο αυτός στο τέλος της ημέρας μπορεί να σώσει ότι έμεινε και να ακμάσει μέσω της άμεσης ετυμηγορίας του.